Robin Groot uit Broek op Langedijk richt na haar transfer naar Team IKO haar blik vooral op de toekomst. Ze snapte haar vorige werkgever niet dat ze na een seizoen met veel progressie geen contractverlening kreeg. Het heeft haar verrast. “Tijdens de Spelen werd ik gebeld door mijn coach (Sicco Janmaat, de coach van het development team van Jumbo-Visma red.) vanuit China. Dat ik na twee jaar weg moest kwam echt als een shock. Het afgelopen jaar had ik de stijgende lijn weer te pakken. Ik heb mijn World Cup-debuut gemaakt en persoonlijke records gereden, dus ik had wel verwacht dat ik nog een jaartje zou krijgen. Ik weet dat ik dit jaar echt nog nodig zou hebben om de volgende stap te kunnen maken.”
In 2020 werd Groot wereldkampioene bij de junioren en sloot ze zich aan bij de opleidingsploeg van het grote Jumbo-Visma. Het was geweldig en tegelijkertijd ontzettend wennen. “Ik was net negentien geworden en woonde nog bij mijn ouders. Alles werd anders. Ik verhuisde naar Heerenveen en kwam voor het eerst in een commercieel team. Dat was best pittig. Vooral door de manier van trainen in combinatie met het op mezelf wonen.”
Ze kreeg veel steun van haar teamgenoten. “Ik heb ontzettend veel van hen geleerd, waar ik ze allemaal zeer dankbaar voor ben. Iedereen stond klaar om tips te geven. Ik ben superblij dat ik dit heb meegemaakt en het als ervaring mee kan nemen.”
Het bracht ook veel druk met zich mee. “Als jonkie word je bij al die kampioenen in het team gezet. Dat klinkt natuurlijk allemaal supergaaf, maar het heeft ook z’n minpunten. Er komt een bepaalde druk bij kijken. Er wordt dan snel gedacht: ‘Als jij in dat team wordt gezet, dan ga jij het ook wel doen.’ Bij mij lukte dit het eerste jaar niet. Hier werd ik erg onzeker van, terwijl ik bij de junioren altijd super zelfverzekerd was.”
Het trainen werd vooral het eerste jaar bij Jumbo-Visma een grote uitdaging. “Teamgenoten als Antoinette de Jong en Carlijn Achtereekte hadden al zoveel trainingsjaren achter de rug. In het begin durfde ik niet te zeggen dat het me te veel werd of dat ik een tandje rustiger aan moest doen. Dat was ook de reden dat het wat minder ging. Ik dacht: zij doen het, dus ik moet dat ook kunnen. In die zomer had ik erg veel getraind, waardoor het er aan het begin van het seizoen niet uitkwam. Ik schaatste belabberd en ging inzien: misschien is het allemaal wel te veel en moeten we even een stapje terug doen. Daar heb ik het met Sicco over gehad. We hebben mijn trainingsschema aangepast. Het ging meteen weer een stuk beter.”
Door de ervaringen uit het eerste jaar kreeg ze een trainingsschema dat meer op haar lijf geschreven was. Dat dit aangepaste programma nu de voornaamste reden is van haar vertrek bij Jumbo-Visma, ziet Groot vooral als een mooie les. Ze neemt niemand iets kwalijk. “Ik vind het belangrijk dat andere talenten ook zien dat het logisch is dat je als negentienjarige niet meteen mee kan met iemand die het al acht jaar doet. Het is heel belangrijk dat je die grenzen aangeeft. Soms zie je die zelf niet, want je wilt alleen maar beter en meer. Je denkt: Hoe meer ik train, hoe beter ik word, maar dat is dus niet altijd zo. Talenten moet je langzaam brengen en dus ook laten wennen aan de hoge trainingsintensiteit. De afgelopen weken ben ik gaan nadenken en kwam ik tot het besef dat Team IKO op dit moment beter bij me past.”
“Ik heb heel goede gesprekken met Martin en Erwin ten Hove gehad. Zij geven mij vertrouwen dat ik mijn doelen kan waarmaken. Ook de goede persoonlijke begeleiding spreekt mij aan. De afgelopen twee jaar heb ik geleerd dat ik niet zo onzeker moet zijn en sterk in mijn schoenen moet staan. Ik mag weer het vertrouwen hebben dat ik het kan en ook de beste kan worden. Ik geloof dat dit in samenwerking met beide broers goed zal werken. Ze zijn op het goede moment op mijn pad gekomen en ik heb superveel zin in dit avontuur.”
De Noord-Hollandse wil vooral inzetten op de 1500 meter, de 3000 meter en de mass start. “Mijn belangrijkste doel is veel progressie boeken, zowel op technisch als fysiek vlak. Ik weet dat daar nog veel te behalen valt. En niet te vergeten het mentale gedeelte. Dat is ook heel belangrijk en daar is voor mij eveneens nog zoveel te winnen. Wat ik heel graag wil is de Nederlandse top bereiken en zo het komend seizoen in de World Cups individuele afstanden rijden. De 1500 meter vind ik het leukst, omdat zowel sprinters als allrounders daaraan meedoen. Ik hoop dat ik iets beter word in de sprint, zodat ik wat meer pak op het eerste rondje. Mijn grote doel zijn de Olympische Spelen over vier jaar. Ik weet zeker dat Team IKO – samen met teamgenotes Esmee Visser en Joy Beune – mij veel gaat brengen. En olympisch kampioen Bart Swings kan me wellicht nog goede tips geven voor de mass start”, sluit ze af met een knipoog en een lach.