Het is inmiddels een kleine vier jaar geleden dat Achtereekte vriend en vijand verbaasde door in Zuid-Korea olympisch kampioen te worden op de 3 kilometer. Een titel die 'niemand meer van me afneemt', maar die ook de nodige druk met zich mee heeft gebracht. "Die druk legde ik vooral mezelf op, ik wilde heel graag laten zien dat ik geen eendagsvlieg was", vertelt Achtereekte tijdens het persmoment van haar ploeg. "Ineens heb je een status en word je elke wedstrijd als olympisch kampioen aangekondigd. Dat is aan de ene kant heel mooi, maar het zorgde er ook voor dat ik er in de wedstrijden niet altijd uit kreeg wat erin zat."
De 'struggles' ontgingen ook coach Jac Orie niet, die zag dat Achtereekte ergens tegenaan liep en niet de resultaten haalde die ze zou kúnnen halen. "Ik bevroor soms tijdens een wedstrijd, kreeg een soort verkramping in mijn lijf, van m'n hoofd tot aan m'n voeten", omschrijft de Lettelse de struggles van de afgelopen jaren. "Afgelopen winter had ik daar misschien wel het meest last van, omdat ik door een schouderoperatie met een achterstand en minder zelfvertrouwen aan het seizoen begon. En goed presteren valt of staat met zelfvertrouwen én goede races; die hielden bij mij niet echt te wensen over."
In aanloop naar de WK Afstanden in Heerenveen zocht ze hulp om zich daaraan te laten helpen. Het bleek een succesvolle zet, want tijdens dat WK veroverde ze de bronzen medaille op de 5 kilometer. "Bij mij moet alles kloppen wil er wat moois ontstaan, maar ook als ik een iets minder niveau heb, kan ik nog steeds heel hard rijden", stelt Achtereekte, die ondanks een 'moeizame winter' lol bleef houden in de sport. "Als ik het niet met plezier kan doen, wordt het natuurlijk niks meer. Gelukkig ben ik positief ingesteld en probeer ik iets slechts altijd om te buigen tot iets goeds. Dat zit denk ik in de aard van het beestje, het leven is nou eenmaal met vallen en opstaan."