"Voor dit weekend was ik niet echt bezig met het winnen van de titel", zegt Hoogerwerf eerlijk. De eerste twee wedstrijden van het seizoen liepen niet zoals gewenst. Hij voelde nauwelijks wedstrijdspanning en kon dat ook niet oproepen tijdens de races. "In de trainingen reed ik goed, maar in de wedstrijden kwam het er niet uit. Voorafgaand aan dit NK dacht ik: ik zie wel wat het weekend mij brengt." Een goede kwalificatiedag zorgde voor wat meer vertrouwen in zijn eigen titelkansen. "Ik reed lekker, zoals het hoorde. Ik kon weer acties maken en snelheid bouwen."
Dat lekkere gevoel is mede te danken aan nieuw materiaal. Hoogerwerf rijdt sinds kort met twee verschillende ijzers onder de schoenen. "Op links zit nog mijn oude mes en rechts heb ik een ander mes, die geeft veel meer vertrouwen en druk in de bocht. Dit is wel een blijvertje", klinkt het tevreden. De 25-jarige sprinter had vooraf alle pijlen gericht op de 500 meter. "Dat is mijn afstand en die wilde ik naar mij toe trekken." In de finale slaagde Hoogerwerf erin om de rap vertrokken Jens van 't Wout te achterhalen en Sjinkie Knegt van het lijf te houden. De overwinning ging gepaard met een luide vreugdekreet. "Na de finish komt er zoveel los, ik was heel blij dat het gelukt was."
Met winst in de B-finale op de 1000 meter ('dat was het enige moment dat ik aan de puntentelling dacht') en zijn fraaie overwinning op de 500 meter kwam het aan op de afsluitende 1500 meter. Hoogerwerf had evenveel punten als Melle van 't Wout en Friso Emons. Terwijl Jens van 't Wout de afstand met een lichte voorsprong op zijn naam schreef, lag Emons op koers voor de titel. In de laatste ronde maakte hij echter een misslag en zakte weg naar plek vijf. Hoogerwerf kon achter hem doorschuiven naar de tweede plaats en pakte genoeg punten voor het eindklassement.
Duimpje omhoog
"Maar ik had geen idee of ik Nederlands kampioen was toen ik over de finish kwam", vertelt Hoogerwerf. Na een bevestigend duimpje omhoog van bondscoach Jeroen Otter kon hij zijn titel alsnog vieren met een vuistje in de lucht. "Ik wist wel dat ik gelijk stond met Melle en Friso, maar had verder niet op de punten gelet. Nadat ik achter Jens finishte, dacht ik: ben ik het nou wel of niet? Ik vond het wel sneu voor Friso. Ik zag hem voor mij rijden en wilde het samen uitvechten in de laatste ronde, maar hij schoot weg. Ik had Friso niet gegund dat het zo moest eindigen."