Net als twee jaar geleden kwam Visser vroeg in actie. Ze reed in rit drie met een vlakke race naar een tijd van 3.59,15 en is daarmee na haar ploeggenote Ireen Wüst de tweede snelste vrouw ooit in Thialf. Samen met Antoinette de Jong zijn zij de enige Nederlandse vrouwen die in Heerenveen ooit onder de vier minuten wisten te finishen op de 3000 meter.
De Russische Natalia Voronina pakte het zilver. Haar voorsprong op de Italiaanse Francesca Lollobrigida bedroeg slechts één honderdste van een seconde. Martina Sablikova haalde het podium verrassend genoeg niet. De Tsjechische kwam in de slotrit in actie en kon daardoor op de tijd van Visser rijden. Al na twee rondjes moest ze dat schema echter loslaten en ook het podium bleef buiten bereik.
Niet oneindig
Naast het opbouwen van een mooie erelijst heeft Visser naar eigen zeggen vooral heel veel geleerd sinds haar gouden plak tijdens de EK in Kolomna. "Voor mijn gevoel ben ik een zoveel betere schaatsster geworden en ben ik veel beter bezig gegaan met bijvoorbeeld mijn materiaal. Ik zeg daarom wel eens: 'Ik snap niet dat ik maar een klein beetje sneller ben gaan rijden'. Maar goed, hoe harder je rijdt, hoe moeilijker je nog harder kan. Zoiets is natuurlijk niet oneindig."
"Ik probeer trouwens niet te famous te zijn, of mensen niet te antwoorden", benadrukt ze dat het succes van de afgelopen jaren niet naar haar hoofd is gestegen. "Ik probeer mezelf te blijven, net als toen. Maar wel iets slimmere keuzes te maken."