Met een achttiende, veertiende en zevende plek op de koersen reed Haasjes een meer dan prima piste- en wegtoernooi dat hij zonder grote verwachtingen inging. "Ik heb mezelf niet echt doelen gesteld. Het is met series voor ruim zestig man al heel moeilijk om in de finale te komen, want er vallen zoveel mensen af. Het is een overwinning dat ik hier mag zijn", vertelt hij.
Vorig jaar deed Haasjes al mee aan het Europees kampioenschap in Oostende, maar een WK is toch net even anders. "Van de mensen uit Colombia, Taiwan en Zuid-Korea weet je dat ze heel snel zijn, maar je hebt ze nog nooit echt gezien. Het is voor mij vooral de bedoeling om ervaring op te doen en dat lukt zeker."
Met verbazing keek Haasjes wel naar tegenstander Jason Suttels, die zich naar maar liefst drie wereldtitels reed. "Hij zit voorin te chillen en ik hang achterin een beetje te ploeteren", grapt hij. "Ik weet niet wat die jongen eet, maar hij spreekt gewoon Nederlands dus misschien moet ik het maar eens vragen. Hij traint natuurlijk met Bart Swings, dus dat zal wel stap één zijn. Hij is een enorm talent. Ik heb ook wel talent, maar hij honderd keer zo veel."
Naast de wedstrijden geniet Haasjes het meeste van de sfeer; niet alleen in het hotel met de volledige nationale selectie, maar ook van de ambiance langs de baan. "Tijdens de warming-up zie je al die vlaggen hangen en er zit een Nederlandse hoek op de tribune die voor je juicht. Iedereen begint je langzaam een beetje te kennen. Dat ik hier tussen mag rijden - dat je zo goed bent - is ongelooflijk. Van 's ochtends tot 's avonds geniet ik. We zijn op een prachtige locatie naast het strand en het team pept elkaar ook op als er iemand doorheen zit na een mindere dag, dat is heel mooi. Ik ben heel erg aan het genieten. Misschien is het wel mijn eerste en laatste WK."