Overwinningen van De Vries lijken altijd te gebeuren na spectaculaire wedstrijden. Ook op het Noord-Hollandse ijs was dat weer het geval. "In 2011 versloeg ik hier mijn broer (Bob de Vries, red.) in de sprint van een kopgroep, maar deze is toch zeker net zo mooi", sprak de winnaar na afloop. Dankzij zijn ploeggenoten wist De Vries als enige twee keer een ronde te pakken. De eerste ronde nog met vijftien anderen, de tweede ronde in zijn eentje met hulp van Bart Mol, Mats Stoltenborg en Marco van der Tuin.
Ondanks de stevige wind in Alkmaar kwam de overwinning De Vries zeker niet aanwaaien. "Ik heb me in het begin van de wedstrijd een beetje rustig gehouden, want ik wist dat mijn aanval direct de goede punch moest hebben om te slagen. Toen heb ik alles gezet op die ene aanval. Deze deed echt wel pijn om te winnen." Achter De Vries was de strijd nog lang niet gestreden. Op het moment dat de aansluiting bijna een feit was, zag ook Kevin Hoekstra zijn kans schoon om een tweede ronde te pakken. Een achtervolgende groep met onder meer Crispijn Ariëns en Gary Hekman zette de achtervolging in en zo moest OR Quest meteen weer aan de bak.
Intussen had geen enkele ploeg meer volledig controle over de wedstrijd en de toeschouwers langs de kant genoten zichtbaar van het schouwspel. Ariëns haalde Hoekstra bij en ging alleen verder om zo De Vries nog te kunnen bedreigen. Die had het gat echter al geslagen. "Het is echt verdiend", spreekt Ariëns dan ook na afloop. "We hadden de hele ploeg nog wel kunnen oproken, maar we zagen dat het waarschijnlijk niet zou gaan werken. Dan kunnen we beter op deze manier extra punten scoren."
De tweede plaats van Ariëns leverde hem een kleine winst op in het klassement om de KPN Marathon Cup. Daarin bleef de stand onveranderd. Bart Hoolwerf werd vierde in Alkmaar en behield daarmee de leiding, voor Ariëns en Daniel Niero. Sjoerd den Hertog completeerde het podium in Alkmaar en staat in het tussenklassement op de vierde plaats.
Schouten de snelste
Met klassementsleidster Kelly Schouten, wittetruidraagster Marijke Groenewoud en sprintsters als Irene Schouten en Francesca Lollobrigida die geen langebaanverplichtingen hadden waren er bij de vrouwen veel gegadigden voor een massasprint. Diverse groepen probeerden het, maar onder aanvoering van de ZiuZ-ploeg en Irene Schouten zelf werden alle gaten vakkundig gedicht. De massasprint bleek uiteindelijk dan ook niet te vermijden.
In die sprint was Irene Schouten iedereen de baas. Met nog 600 meter te gaan stoof het treintje van ZiuZ voorbij aan het peloton. Groenewoud leek achter ploeggenote Elisa Dul in perfecte positie te zitten, maar Irene Schouten trok aan het langste eind. Lollobrigida en Kamminga kwamen van achteren nog heel snel opzetten, maar op de snelheid van Schouten stond geen maat. Groenewoud eindigde als vierde.
Schouten had de marathon in Alkmaar niet op haar oorspronkelijke planning staan. Ze zou eigenlijk in Kazachstan zijn voor de wereldbekerwedstrijd in Nur-Sultan, maar paste voor de eer toen ze hoorde dat ze daar in de B-groep zou starten. "Dan valt er niks te winnen en kan ik beter de marathon rijden", aldus een blije Schouten. "Dit is toch mijn tweede thuisbaan, want hier ben ik ooit begonnen. Dan is het leuk om hier te winnen." Morgen zal de Andijkse ook op haar echte thuisbaan rijden, als ze in actie komt tijdens de Rabo Holland Cup in Hoorn.
Primeur voor Stam
Met nog dertig ronden te gaan wist een kopgroep van elf mannen bij de beloften een ronde te pakken op het peloton. Daarbij maar liefst drie man van de rood-zwarte formatie van Ormer ICT / New Care Supplements, die Igor Baars, Wabe de Rooij en Maikel Stam mee hadden. De overige rijders waren Hendrik Poelstra, Jasper Bugter, Cas van Trierum, Michael Groot, Maarten van der Salm, Leander van der Geest, Jurrian Haasjes en Koen Klinkhamer.
Nadat klassementsleider Ruud Slagter de sprint van het peloton had gewonnen, reed Van Trierum weg uit het groepje. "We zouden Igor achter de hand houden en Wabe en ik zouden om beurten gaan", aldus Stam. De 19-jarige Brabander had in eerste instantie moeite om bij de ontketende Van Trierum aan te sluiten, maar kon met vijf ronden te gaan het gat dichten. Van Trierum ging de sprint van kop af aan, maar Stam kon in de slotmeters zijn schaatsen nog net voorbij die van zijn medevluchter steken om zo zijn eerste overwinning te pakken.
"In de vierdaagse hebben we gezien dat Cas een goede sprinter is, dus ik wist dat ik in de laatste rondes niet meer moest overnemen," sprak een lachende Stam na de podiumceremonie. "Ik moest blijven schaatsen en niet gaan rennen. Gelukkig kwam ik in de laatste meters er nog voorbij." De baan in Alkmaar ligt Stam wel, al zegt hij het zelf. Vorig jaar eindigde hij in de doorstroomwedstrijd als tweede bij de beloften. Is zijn overwinning een eerste stap in de voetstappen van zijn vader, oud-marathontopper Arnold Stam? "Ik hoop het wel! Al ben ik er niet al te veel mee bezig. Dit geeft in ieder geval wel een lekker gevoel."