In de laatste rit wisten de Mulders exact welke tijd ze moesten rijden om zich te kwalificeren. Ze moesten sneller rijden dan 35,28 van Dai Dai Ntab. De opening was voor Ronald, die vierhonderdste sneller startte dan Michel (9,74 om 9,78). Op het laatste rechte stuk kwam Michel er toch nog naast. Op de streep bleek dat de broers precies dezelfde tijd hadden genoteerd (35,22). Uiteindelijk werd Michel uitgewezen tot winnaar. Het verschil? Drieduizendste van een seconde.
"Ik dacht meteen: het zal ook eens niet dat we dezelfde tijd rijden", zei Ronald met een glimlach op zijn gezicht. Hij doelde daarmee op een vorige Klassieker tijdens het NK Sprint in Assen in 2006. Destijds kwamen ze ook precies in dezelfde tijd over de finish. "Ja, dat is wel grappig. Het is altijd speciaal als we tegen elkaar moeten. Gelukkig hebben we ons allebei geplaatst en hebben we iets te vieren. Voor Michel vind ik het helemaal mooi, zeker omdat hij al afgeschreven was."
Voor Michel betekende het een terugkeer in de World Cups. De vorige drie seizoenen wist de Zwollenaar zich niet op eigen houtje te plaatsen en moest hij hopen op een afmelding van een landgenoot. Voor de oud-olympisch kampioen op de 500 meter was het dan ook een grote opluchting dat hij zich weer geplaatst had. "Het was geen bijzondere race, maar gelukkig was het net genoeg", aldus Michel, die naar eigen zeggen nog nooit zo blij was met een vierde plek.
"Ja, dan word ik liever zo vierde dan dat ik met een goede tijd zesde word. Ik reed ook heel verdedigend, dit was een wedstrijd die je alleen maar kon verliezen. Mentaal was het ook pittig, want je wil per se internationaal rijden. Ik heb nooit getwijfeld dat ik in zo'n wedstrijd het uiterste uit mezelf kon halen. Ik ben superopgelucht!"