De heren reden op het ijs van de Vechtsebanen wederom een razendsnelle koers met een gemiddeld tempo van 45,6 kilometer per uur. Al vroeg in de wedstrijd brak het peloton wanneer ze op een lint reden. Kopgroepjes die toch de ruimte kregen om weg te komen, werden niet meer dan dertig meter gegund voor het gat werd dichtgereden.
"Iedereen was gretig. Gisteren werd de koers beslist in een kopgroep en daar wilde iedereen vandaag bijzitten", begint Hekman, die het zelf van een massasprint moet hebben. "Wij wilden veel in de aanval, gas erop en laten zien hoe sterk we zijn en dat is geloof ik wel redelijk gelukt."
Trein verrassen
In de slotfase van de wedstrijd nam de Royal A-waretrein bestaande uit zes rijders de kop van het peloton, met daarachter de trein van Okay Fashion & Jeans/Interfarms. Tussen de twee teams reed één groen pak; Hekman. "Het was wel even vechten. Ik wilde per se achter Royal A-ware zitten. Ze waren met een grote groep, dus ik moest vroeg gaan om de hele trein te kunnen verrassen."
Met de bel voor de laatste ronde was het moment daar voor Hekman, die de laatste bocht indook alsof zijn leven er vanaf hing. "Je moet geen angst hebben voor de bocht", lacht hij. "Ik wilde op het rechte stuk vijf man voorbij knallen, dat kon ik niet meer weggeven."
Ondanks de overwinning van Hekman gaat Evert Hoolwerf nog altijd aan de leiding in het Trachitol Trophy-klassement. Crispijn Ariëns volgt met een kleine achterstand van vijf punten. Plaats drie is voor Bob de Vries. Bart de Vries wist met twee gewonnen tussensprints de leiding in het sprintklassement te behouden.
Tweede voor Schouten
Bij de dames heeft Irene Schouten ook de tweede etappe om de Trachitol Trophy op haar naam geschreven. Ze won de sprint van een vijftientallige kopgroep, die uit de greep bleef van het peloton maar geen ronde pakte.
Na wat speldenprikken in de koers over zeventig ronden gaven Emma Engbers en Ineke Dedden halverwege de aanzet tot een kopgroep en al snel sloot Loes Adegeest aan. Na de tweede tussensprint, met 23 ronden op het bord, maakten meer dames de oversteek en ontstond er een groep van vijftien (Iris van der Stelt, Irene Schouten, Imke Vormeer, Laura van Ramshorst, Kelly Schouten, Elsemieke van Maaren, Manon Kamminga, Merel Bosma, Marijke Groenewoud, Janneke Ensing, Britt Tjalma, Eline Verhagen, Engbers, Dedden en Adegeest).
De voorsprong op het peloton liep gaandeweg op tot een halve baan, maar een ronde werd niet gepakt. Op 300 meter voor de finish toonde Irene Schouten zich oppermachtig en sprintte als eerste over de meet. Achter haar eindigde Kamminga als tweede, voor Groenewoud. "Ik had een kopgroepje niet meer verwacht", vertelt Schouten na afloop. "Er waren meerdere ploegen aanwezig in de kopgroep, dus er werd flink doorgereden. Dan offert zich er een voor de ander op. Dat is mooi om te zien."
Schouten zelf had Groenewoud bij zich en vlak voor de finale werden er nog even wat aanwijzingen doorgegeven. "Dit is haar tweede jaar dat ze marathon rijdt samen met Elisa Dul. Carien (Kleibeuker) en ik proberen ze wat dingen te leren. Dit is toch volgende generatie. Wij hopen op een mooi spel. Hoe meer mensen weten hoe ze moeten spelen, hoe mooier de wedstrijden worden. Het is niet altijd goed om te zeggen; ik moet niet mijn geheimen doorvertellen, haha!" Met haar overwinning behoudt Schouten de Trachitol-pijlenpak en het tablettenpak.
Ontlading
Bij de beloften won Casper de Gier de koers, voor Leander van der Geest en Ruud Slagter. De Gier gaat hiermee aan de leiding van zowel het algemeen als sprintklassement. In de koers over tachtig ronden werden diverse uitlooppogingen ondernomen door onder andere de Chinees Shen Hanyang, Bart Segers, Wabe de Rooij en Van der Geest. Maar geen enkel groepje hield stand en dus kwam het aan op een massasprint. Op het laatste rechte stuk spurtte De Gier naar zijn eerste overwinning van dit seizoen.
"Ik had me vandaag voorgenomen om fris de finale in te gaan en liet me niet verleiden in de tussensprints", vertelt De Gier. "Sinds het begin van het seizoen rijd ik al goed en zat bijna overal bij, maar het afmaken lukte niet. Als je slechte benen hebt, ga je vaak teveel doen. Nu voelde ik me fit en kon ik makkelijk schuiven. Dit is wel een ontlading; het is raak en meteen de volle score", doelt de winnaar op beide leiderstruien.
In tegenstelling tot andere wedstrijden ging De Gier ditmaal niet als eerste de bocht in. "Ik heb gesprint tot aan de streep, links en rechts af en toe even gekeken en je hoort het of mensen dichterbij komen." De onvoorspelbaarheid in de beloftencompetitie zorgt voor mooie koersen, meent De Gier. "We hebben geen ploeg die de boel controleert of iets dergelijks. Het kan gek lopen, ik hoop dat ik morgen bevrijd kan rijden en ik ga uit van mijn eigen kracht."
Klik hier voor de volledige uitslag.