Teleurgesteld keert Bob de Vries terug van het ijs in de Gangneung Oval, van dit scenario was hij niet uitgegaan. "Als sporter denk je altijd alleen aan het hoogste doel. Je rijdt altijd om te winnen. Dat lukt natuurlijk vaker niet dan wel, maar dan hoop je dat je met een tevreden gevoel wegkomt. Dat heb ik nu niet, dat is teleurstellend."
De Vries, marathonschaatser in hart en nieren, zette speciaal voor zijn olympische droom deze winter een andere koers in. Met een dijk van een race won hij de vijf kilometer op het olympisch kwalificatietoernooi, waarmee hij zijn ticket naar de Spelen van PyeongChang veiligstelde. "Het verschil met december is dat ik in de weken daarvoor ook al goed was, ik reed steeds een nieuw persoonlijk record, of kwam er in ieder geval in de buurt. De afgelopen weken was dat niet het geval. Gisteren ging het best wel heel lekker, dus ik stond toch met vertrouwen aan de start vandaag."
Toch voelde De Vries al snel na die start dat het niet goed zat. "De start zelf was natuurlijk niet geweldig. Dan wil je in de eerste ronde snelheid maken, maar ik was meteen te langzaam. Aan het begin vecht je dan natuurlijk nog wat, maar op een gegeven moment lopen je rondetijden alleen nog maar op. Dat demotiveert."
Mentaal gebroken
"Ik probeerde er nog beste van te maken, maar mentaal ben je al zo gebroken", vervolgt de 33-jarige schaatser uit kamp Anema. En dan volgde er in de slotfase ook nog een gekke misser bij het uitkomen van de bocht. "Dan schiet je schaats natuurlijk ook nog weg, al was het kwaad toen al geschied. Als je in vorm bent gebeurt dat ook niet, dan stap je niet verkeerd op je blad. Dit telt allemaal bij elkaar op."
Of zijn beslissing om dit seizoen vol voor langebaanschaatsen te kiezen anders was geweest als hij de uitkomst van vandaag had geweten? "Dan had ik gedacht: laat maar zitten, dan had ik liever die 200 kilometer gewonnen op de Weissensee. Ik hoop dat ik uiteindelijk blij kan zijn dat ik aan de Spelen mee heb gedaan, maar nu nog even niet."