Smeekens wilde zijn gouden machtsgreep geen stunt noemen. “Ik was hier wel naartoe gekomen om te winnen. Waarom ook niet? Het ging goed in de training. Het starten liep lekker en ook mijn temporondjes waren prima. Ik ging er dus optimistisch in en dacht vooraf dat 34,5 goed zou zijn voor de wereldtitel. Het is dan ongelooflijk dat ik zelf die tijd rijd en dat iedereen zich daarna erop stukbijt. Ik heb mezelf een heel mooi verjaardagscadeau gegeven.”
Smeekens is een man die tot zijn geweldige triomf in Gangneung een nogal zware last met zich meedroeg. Drie jaar geleden waande hij zich even olympisch kampioen bij Sotsji 2014. Een tijdscorrectie van liefst 0,04 seconde voor Michel Mulder zorgde echter voor grote onzekerheid over de eindstand na twee manches. Uiteindelijk bleek Smeekens 0,012 seconde te kort te komen voor de olympische titel. Fysiek en mentaal leek het daarna niet meer goed met hem te komen.
“Die hele kwestie heeft naderhand meer met mij gedaan dan ik had verwacht”, zo blikte Smeekens terug op die zeer emotionele ervaring. “Ik was er met mijn geest niet meer bij en daarom lukte het in technisch opzicht ook niet meer. Ik heb echter nooit overwogen om te stoppen. Ik vind schaatsen prachtig en zeker het sprinten. Het luistert zó nauw allemaal.”
Dit seizoen was de oude Smeekens af en toe zichtbaar. De zesvoudig Nederlandse kampioen pakte medailles op de 500 meter bij de wereldbeker in Nagano (zilver) en Berlijn (brons). “Met de hulp van mijn coach Jac Orie, met wie ik al zo'n negen jaar samenwerk, heb ik de rust kunnen bewaren. Ik ben blijven doen wat ik moest doen om weer op het podium te komen. Ook voor hem is deze wereldtitel een geweldige beloning.”