Gezondheid
Thijsje, hoe is het met je?
"Het gaat best goed! Ik ben nog niet helemaal de oude, maar ben al heel ver. De ziekte is gelukkig op dit moment niet zichtbaar op scans. Ik word nog altijd heel nauw gecontroleerd en daarnaast kijken ze geregeld of ik nog last heb van bijwerkingen. In plaats van één keer in de drie maanden hoef ik nu één keer in de vier maanden naar het ziekenhuis voor de controle. Dat is onlangs geüpgraded, daar ben ik heel blij mee! In januari is de volgende controle, dat is altijd een heel spannend moment..."
Wat zijn die bijwerkingen waar je het over hebt?
"Soms wil ik nog weleens gek op bepaalde dingen reageren. Van rookgeuren word ik bijvoorbeeld kotsmisselijk. Dat is heel vervelend. Verder moet ik op mezelf letten dat ik niet te gek doe. Als ik heel druk ben en m'n lichaam opdonders geef, vindt m'n lichaam dat heel lastig. Dan ben ik de hele avond moe en misselijk. M'n maag is wat dat betreft m'n zwakke punt. In het dagelijks leven heb ik er niet zo veel last van, mede omdat ik mezelf niet helemaal leeg trek. Ik merk ook dat ik elke maand vooruitga. Dat is heel fijn!"
Ken je je lichaam ondertussen goed genoeg dat je weet wat je wel en niet kan?
"Ja enerzijds wel, maar ik ben ook iemand die grenzen probeert te verleggen. Je kunt in angst leven, maar je kunt ook proberen om weer een nieuwe stap te maken. Als je het niet probeert, weet je ook niet of je het kan."
De kans op genezing was aanvankelijk niet heel groot. Vind jij het een wonder dat het nu zo verbazingwekkend goed gaat?
"Hmm, een wonder weet ik niet, maar het is heel bizar dat je eigen immuunsysteem iets dat niet in je lichaam hoort te zitten op kan ruimen. Het is een hele nare ziekte waaraan veel mensen zijn overleden. Gelukkig kwam ik een hele positieve oncoloog tegen in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis (AVL) die super werk heeft geleverd. Zo'n immuuntherapie was eerst ook niet bekend, je ziet het nu heel veel opkomen. Het biedt zoveel goede resultaten. Bij mij sloeg het gelukkig goed aan, ik heb heel veel geluk gehad en daar ben ik heel dankbaar voor."
Omdat het een nieuw systeem is konden (en kunnen) de doktoren nog weinig zeggen over de toekomst. Is daar nog iets in veranderd?
"Ze zeggen, als je de drie jaar haalt, dan haal je misschien de vijf jaar. En als je vijf jaar haalt, misschien tien jaar. Ach, ik zie het wel. De kansen waren eerst minder dan één procent en nu zeggen ze dit. Je weet het gewoon niet, ik ga er ook niet over nadenken. Ik heb er geen grip op en hoop dat het goed blijft gaan."
Is er nog altijd angst dat het terugkomt?
"Als ik weer in het ziekenhuis ben, vind ik het doodeng. Het is niet leuk om naar de uitslag te gaan. Als je een pijntje voelt, denk je meteen: wat is dit? Je weet hoe het is om te voelen dat het mis is. Dat gevoel wil je niet hebben. Soms wil ik ervoor wegrennen en niet komen. Maar het is noodzakelijk. Het kan altijd terugkomen, je hebt niet voor niets die scans. Normale mensen scannen ze ook niet. Het is elke keer maar weer te hopen dat het goed aanslaat. Toch probeer ik niet in die angst te leven, ik wil ook niet elke dag aan m'n ziekte denken. Het is zoals het is."
Sta je nu anders in het leven?
"Zeker weten! Ik vind het heel mooi wat ik allemaal doe. Ik heb gisterochtend weer geschaatst, dat vond ik fantastisch. Ik sta regelmatig in de file, maar als ik dan de zon zie opkomen, kan ik daar enorm van genieten. Je baalt ook minder van dingen, je kijkt meer naar wat er wél is dan wat er niet is. Op het werk zeggen ze: 'Jij ziet ook overal wat positiefs in hè!?' Ha, dat klopt. Hoe naar iets ook is, er zijn vaak ook mooie momenten. Als je alleen maar negatief bent, wordt het leven alleen maar zwaarder. Positief en optimistisch zijn maakt het leven een stuk prettiger."
Hoe ga je om met je emoties?
"Natuurlijk heb je soms mindere dagen. Er zijn altijd dagen dat je het stom vindt wat jou is overkomen. Dat je lichaam niet meewerkt. Je wil alles weer kunnen doen en overal goed in zijn, maar dan loop je soms tegen beperkingen op. Gelukkig heb ik nu werk gevonden waar ik ook al mijn passie en tijd in kan steken en daar ben ik ook heel dankbaar voor."