Dankzij het goud van de vrouwen op de relay zijn de meeste fans zondagavond met een goed gevoel uit Ahoy vertrokken. Met de felle lichtshows, de harde beats en de uitstekende sfeer werd het in Ahoy een feest. Toch zullen de echte sportliefhebbers teleurgesteld waargenomen hebben wat zich dit weekend afspeelde in Rotterdam. Voor Nederland gaat het WK toch vooral de boeken in als eentje van de gemiste kansen. De val van Xandra Velzeboer in kansrijke positie op de mixed relay, de penalty (500 meter) en gebroken enkel (1000 meter) van Suzanne Schulting, ’s lands hoop bij de mannen Jens van ’t Wout die na het zilver op de 1500 meter geen enkele A-finale meer bereikte en op het moment dat hij de relay naar een medaille wilde loodsen weer ten val kwam. Met tweemaal zilver en het goud van de vrouwenploeg op de relay werd het de slechtste Nederlandse oogst sinds het WK van 2018.
Kan gebeuren, dat is shorttrack. Een sport die zich niet laat voorspellen en waar de beste niet altijd winnend over de streep komt. Maar toch, de Nederlandse ploeg leek dit weekend gebukt te gaan onder de druk van een vol Rotterdams ijspaleis. Bondscoach Niels Kerstholt hoopte dat de energie en de aandacht zijn sporters vleugels zou geven. “Daar hebben we het vooraf over gehad, dat wilden we in ons voordeel gebruiken”, zei de keuzeheer. “Het kan in je voordeel uitpakken, maar dat wil niet zeggen dat het lukt. Vorig jaar viel het steeds de goede kant op, nu niet. Toen waren we heel dominant, dit jaar was het veld nog groter en sterker. Dat is veranderd, maar ik wil niet de omgeving de schuld geven. Als je ploeg zo graag wil presteren, kan er altijd iets gebeuren.”
Bij de vrouwen heeft Nederland heel wat wereldtoppers in huis, met de terugkeer van Suzanne Schulting lagen op alle afstanden uitstekende kansen. Het kwam er geen moment uit. Bij de mannen is een ander beeld ontstaan. Afgezien van Jens van ’t Wout tikte geen van de mannen op dit WK het niveau van de wereldtop aan, zoals ook te zien was in de relayfinale van zondagmiddag. Tel daar de druk van het thuisfront bij op en je krijgt een cocktail die verlammend werkte op de ploeg. “Onder druk wordt alles vloeibaar”, vervolgde Kerstholt. “We hadden het idee dat we steeds konden schakelen en dat de vibe er weer in zat in de kleedkamer. We maken dit vaker mee, dat je moet schakelen. Xandra straalde in de mixed relay uit dat ze zo ontzettend graag wilde vlammen en Jens in de relay die dacht: Nu ga ik jullie opvreten. Ze wilden zo graag, de wil was zo groot.”
De Olympische Spelen is het enige toernooi waar de druk nog groter is. “Je moet dit koesteren”, ging Kerstholt verder. “Hier loop je tegenaan, in aanloop naar de Spelen moeten we hieruit onze lessen trekken.” In zijn twee jaar als hoofdcoach van de Nederlandse ploeg kreeg Kerstholt dit weekend voor het eerst te maken met dergelijke lessen. Vorig jaar liep alles immers crescendo. “Ik ga dit als materiaal gebruiken, alleen de Spelen zijn groter. Dit had ik ook kunnen gebruiken voor dit weekend, maar die les was er nog niet. Vorig jaar liep alles goed, stond er ook druk op de groep omdat het mijn eerste jaar als coach was en alles wat erbij kwam. Toen viel het goed.”
Kerstholt had met Schulting een belangrijk wapen terug in de ploeg. Na de aangepaste voorbereiding stond de Friezin er fysiek en mentaal sterk op bij aanvang van het WK. “Suzanne wilde het graag laten zien, dacht dat ze de titel zou pakken en dan donderen ze met z’n allen de boarding in." De grande dame van het Nederlandse shorttrackcircuit verliet de ijsbaan gehavend en keerde terug met een driedubbele laag gips om haar been. Kerstholt was onder de indruk van zijn kopvrouw. “Ze reed een heel goede 1000 meter, qua snelheid lag de lat weer iets hoger, ze speelde het perfect uit, domineerde in de pack. Het moment met Hanne Desmet was ook goed, die waaierde uit en Suzanne wilde haar pakken. Echt een ontzettend goede rit. En dan wordt het afgeschoten, kunnen ze doen. Maar daarmee ging wel een zilveren medaille verloren.”
Schulting en Van ’t Wout kwamen dit seizoen minder in actie, volgens Kerstholt zat daar mogelijk de oorzaak van de valpartijen. “Misschien kun je bij Jens en Suzanne zeggen dat wedstrijdritme meespeelt, bij dit soort acties op superhoge snelheid waar er gevochten moet worden. Dat hebben we in het verleden met Sjinkie gezien, dat hij lang in een Fiat reed en op de Spelen ineens in een Ferrari. Jens had dat ook, zat net op tijd weer in die Ferrari. Dan kun je zeggen: had hij eerder in die Ferrari moeten zitten? Maar die tijd hadden we niet.” En fysiek moet de ploeg beter klaargestoomd worden, vindt Kerstholt. "Ik wil bijvoorbeeld fysiek iets dominanter blijven, zodat je iets meer over hebt om uit de problemen te blijven. We gaan evalueren waarom de dominostenen allemaal de verkeerde kant op zijn gevallen, maar wat het me vooral zegt is dat we de gretigheid moeten vasthouden met het oog op volgende kampioenschappen”, besloot Kerstholt.
Op sportief vlak viel het in Ahoy na drie tropenjaren (9 medailles in 2021, 6 medailles in 2022, 8 medailles in 2023) enorm tegen. Ach, in commercieel opzicht was het in ieder geval een succes.
