Om af te trappen met de tegenvallers van de dag in Beijing: die in de 1000 meter voor de mannen was de grootste. Zo goed als de afloop van zijn halve finale was – nipt gekwalificeerd voor de eindstrijd – zo desastreus verliep de race naar goud. Waar Van ’t Wout de wedstrijd ervoor een behoudende (en energie sparende) tactiek had gebruikt, koos hij nu na de eerste verkenningsronde resoluut de aanval. Bij elke finishpassage was zijn tijd sneller dan de voorgaande en bleef de concurrentie achter hem aan rijden. Met nog vijfenhalve ronden te gaan dook de Canadees William Dandjinou in Van ’t Wouts spoor en probeerde hem binnendoor te verrassen. Het was een even onbezonnen als een onreglementaire actie, zoals na het juryberaad zou blijken, want door de naam van de winnaar kon een streep. Zo kreeg de naar 1 doorgeschoven Chinese shorttrackheld Shaoang Liu het publiek in het Capitol-stadion op de banken. Het was de eerste gouden plak van het weekend voor het thuisland.
Ook de slotfase van de mannenrelay vormde een voedingsbodem voor het nodige chagrijn. Oranje had een medaille binnen bereik, alleen voor de kleur van die plak wilde Van ’t Wout als slotrijder nog wel wat halsbrekende toeren inzetten. Rijdend op positie drie zag hij op het voorlaatste rechte eind van de slotronde een gaatje in de defensie van de voor hem heen en weer schuivende Chinees Long Sun. Waar hij nooit rekening mee kon houden was de plotselinge buiteling van Sun en de uitgestoken benen naar de veiligheidskussens die de Nederlander niet meer wist te ontwijken. Dag medaille.
-2 dus. Blijven er drie over die er alle mochten zijn. De meest indrukwekkende: de race van Xandra Velzeboer, Selma Poutsma én Michelle Velzeboer die het gedrieën tot de finale schopten op de 500 meter. Die prestatie was al redelijk uniek, en deed onmiddellijk denken aan het WK in Seoul, afgelopen maart. Toen won Xandra het gevecht van Suzanne Schulting en Selma en stonden ze als trots trio op het ereschavot. Die kans deed zich wederom voor in het Capitol-stadion waar twee Chinese vrouwen al voor de start op achterstand stonden door de minste startplekken (4 en 5). Want hoe verder naar de buitenkant van de baan opgesteld, des te lastiger het nog wordt in te halen op zo’n korte afstand.
Bovendien: de raketstart waarmee Poutsma en de oudste Velzeboer zijn gezegend, is een extra wapen. Het enige nadeel zou kunnen zijn dat de rijdsters in de halve finale tot vijf keer opnieuw moesten vertrekken, omdat er steeds een paar bakkeleiend over het ijs door de eerste bocht schoof, wat volgens regels het afbreken van de race inluidde. Ook in de eindstrijd klonk een keer het 'terugkom-fluitje' na een botsing tussen Michelle Velzeboer en de Chinese Fen.
Van al die inspanningen bleek evenwel niets te merken. Poutsma, van positie 1, scheurde keer op keer als eerste de bocht in, op de hielen gezeten door Xandra Velzeboer. Ruim twee ronden slaagde Selma erin ‘de deur’ dicht te houden, bij het aansnijden van de voorlaatste toer kwam de vermaarde demarrage van Xandra: ze manoeuvreerde zich binnendoor bij haar teamgenote, verdedigde probleemloos haar leidende positie en voegde op die manier het goud toe aan haar verzameling. Selma toonde zich net zo blij met zilver, haar derde in de World Cups van deze winter op de 500 meter. Michelle zat in de mangel bij de twee Chinese vrouwen en gleed als nummer vier over de streep.
"Ik zit heel erg te genieten van deze medaille", vertelde Poutsma ruim een uur na afloop van het toernooi, tussen het inpakken van de koffers omdat maandag alweer de reis wordt vervolgd naar Seoul voor World Cup 4. "Als ik op kop start, denk ik elke keer: misschien blijf ik deze race aan de leiding, maar het was vandaag weer niet zo. Het niveau in de wereldbeker is zo hoog. Daarom vind ik de tweede plaats ook iets prachtigs, vooral vanwege de voorsprong die Xandra en ik hadden op de rest."
"Het wordt zeker niet normaal om de 500 te winnen. Selma en ik zijn al sinds de start van het seizoen elkaars grootste concurrentes die elkaar blijven pushen en stimuleren om beter te worden. We hebben een heel hoog niveau en dat geldt voor alle vrouwen in de ploeg. Ik ben heel blij met deze rit, heb er ontzettend van genoten, in dit stadion", reageerde Xandra Velzeboer. "En dan de relay te pakken op de plek waar we ook olympisch goud veroverden: heel gaaf." Ze gaf aan dat een finale met twee landgenotes geen aanleiding was elkaar van tevoren niet op te zoeken. "We zijn goede teamgenoten die elkaar voor de race gewoon succes wensen door een boks te geven. Ik vond het extra bijzonder om de eerste keer met mijn zus als concurrente in een finale van de wereldbeker te staan. Ze miste helaas net het brons."
Zeven herstarts had ze als pittig ervaren. "Dat was zwaar, maar uiteindelijk moest de Koreaanse (Jiwon Park, red.) er terecht uit met een penalty. het was goed van Michelle (met wie Park steeds in de clinch lag, red.) zich niet kleiner liet maken en haar plek bleef claimen. Dat we daarna met zijn drieën ons plaatsten voor de finale, maakte het af: doel behaald."
De hoofdprijs op de relay voor vrouwen werd een demonstratie van macht, klasse en suprematie. Het kwartet van Nederland is heersend kampioen van de Winterspelen, het WK en het EK. Ook de laatste keer op het wereldbekertoneel, in Montréal, vergaarde de atletes goud, al werd de plak pas twee dagen na afloop van het toernooi toegekend door de jury die op verzoek van bondscoach Niels Kerstholt de wedstrijdbeelden opnieuw had geanalyseerd.
Alle uitslagen van World Cup 3 staan hier.
