Nadat de start met een kwartier was uitgesteld, begonnen het vrouwenpeloton aan hun wedstrijd over 40 kilometer. Vooraf was wellicht de verwachting dat het een sprintkoers zou worden, maar het tempo lag hoog en er werden verschillende aanvallen gedaan. Onder andere Carla Ketellapper-Zielman, Lisa van der Geest, Merel Bosma, Ineke Dedden en Ankie IJtsma probeerden weg te komen. Klassementsleidster Manon Kamminga ging veelvuldig in de achtervolging. Met twee ronden te gaan, waagde Sara van Vliet nog een solopoging maar niets bleef weg.
Met de bel voor de laatste ronde was alles dus bij elkaar. Imke Vormeer probeerde nog weg te springen, maar kreeg Kamminga, Ketellapper-Zielman en Kelly Schouten achter zich aan. Een compleet peloton stormde in de laatste meters op de finish af. Van der Geest ging als eerste aan, maar Ketellapper-Zielman kwam er razendsnel. Op de streep was niet met het blote oog te zien wie als eerste finishte. Na het bekijken van de videobeelden ging de zege naar Ketellapper-Zielman voor Van der Geest. Op de derde plek eindigde Maya de Jong, die haar tweede podiumplek op de Weissensee pakt.
"Weer een close finish, maar dit keer wist ik het wel vrij zeker", lacht Ketellapper-Zielman verwijzend naar het KPN ONK van zaterdag. Daar moest ze minutenlang wachten op de officiële uitslag en werd ze uiteindelijk gehuldigd als Nederlands kampioene. De rijdster van Team Altijd Koers wilde er graag een snelle koers van maken. "M'n dochtertje is vannacht ziek geworden, dus eigenlijk was ik liever bij haar. Ik dacht dan maar het beste eruit halen en sta ik niet voor niks aan de start."
"Het was best een zenuwachtige koers, omdat het nu een vrij smalle baan is", vervolgt ze. "Aan de overkant lag er allemaal water op het ijs vanwege de sneeuw. Maar op een gegeven moment had iedereen wel door hoe het zat en lag het peloton wat verder uit elkaar. Er werd veel aangevallen en ik heb ook een paar keer meegezeten. Ik wilde me niet sparen, maar mezelf laten zien. Dat ik nog zo'n sprint had, verbaasde me ook."
Even verderop is Van der Geest de koers aan het nabespreken met teamgenoten en ploegleiding. "Ja, balen", vertelt ze. "Ik had wel gedacht dat er een kopgroep weg zou rijden. Het ging af en toe wel hard, maar het werd toch een sprint. We hadden al best wat energie in de wedstrijd gestoken. In de slotfase overlegde Iris (van der Stelt) en ik over wie de sprint zou doen. Zij trok 'm perfect aan voor mij, maar ik ging net iets te vroeg en toen kwam Carla er nog overheen."
De omstandigheden zorgden voor een andere koers. "Het dooit een beetje, er zitten meer scheuren in het ijs en de bochten zijn slecht. Dit was wel moeilijker dan donderdag met de Aart Koopmans Memorial. Op naar de 200 kilometer, laat het nog maar even lekker dooien", besluit Van der Geest.
Klik hier voor de volledige uitslag.
