Vraag naar de favorieten voor het EK in Dordrecht en de Britse Christie wordt in één adem genoemd met vijfvoudig Europees kampioene Arianna Fontana. Christie legt het naast zich neer. Al was ze al eens dicht bij de Europese titel.
Twee jaar geleden moest Christie pas op de laatste afstand capituleren voor de Italiaanse Fontana. Voor het EK in Dordrecht houdt ze de druk bewust af. “Ik ga voor het goud op de 1000 meter en het zou mooi zijn als ik een medaille pak op de sprint. Op de 500 meter stond ik nog nooit in de finale.” In het klassement verwacht ze een zege voor Fontana, zelf zet ze in op het podium.
De bijstelling van haar ambities is een gevolg van haar evaringen rond het olympisch toernooi. Aan Sotsji denkt ze liever niet meer terug. Na haar diskwalificatie op de 500 meter, waarbij ook de Zuid-Koreaanse Seung-Hi Park in gouden positie onderuit ging, werd Christie via social media belaagd door fanatieke shorttrackfans uit shorttrackgrootmacht Zuid-Korea. De bedreigingen hadden een grotere impact dan Christie ooit had kunnen denken. Na het schaatsseizoen kreeg ze te maken met paniekaanvallen.
Demonen
Die demonen heeft ze inmiddels verdreven. Van de zomer trok ze al een maand naar Azië om met haar Zuid-Koreaanse concurrenten te trainen. Het ontvangst was hartelijk. Toch reisde Christie in december enigszins nerveus af naar Seoul voor de vierde wereldbeker. “Ik was bezorgd. De mensen daar zijn shorttrackkenners. Ik was bang om uitgejouwd te worden.”
Het tegendeel bleek echter waar. De Zuid-Koreaanse fans sloten Christie in hun hart. “Ze waren vriendelijk en wilden met mij op de foto of vroegen een handtekening. Ik kreeg dezelfde support als thuis in Engeland.” Het was voor de 24-jarige Britse de afsluiting van een vervelende periode. Ze is ook gewoon weer actief op twitter en facebook. “Ik ben me nu meer bewust van wat social media kan doen. Maar realiseer me ook dat het cyberstuff is. Het is niet de werkelijkheid.”
Bij de Olympische Spelen bleef het niet bij een slechte 500 meter. Christie ging naar huis met drie diskwalificaties achter haar naam. “Er wordt me steeds verteld dat ik van het schaatsen moet genieten. Maar als je ergens zo hard voor gewerkt hebt, is het niet leuk als je er niet echt voor hebt kunnen gaan”, kijkt Christie terug.
Litteken
Sotsji zal altijd een litteken in haar schaatsloopbaan blijven. In de aanloop naar de Spelen deed ze er alles aan om in optimale vorm aan de start te verschijnen. Christie gold als één van de weinige medaillekandidaten voor Groot-Brittannië.
Tijdens het olympisch kwalificatietoernooi overleed haar oma na een lang ziekbed. Het maakt haar mislukte olympische missie extra pijnlijk. “Ze wilde dat ik mijn tijd stak in het trainen. Ik heb haar in het laatste deel van haar leven niet veel gezien. Als het dan zo mislukt, dan vraag je je af waarom. Ik was liever bij mijn oma geweest.”
Na een periode van twijfel pakte Christie het schaatsen pas laat op afgelopen zomer. Inmiddels kampt ze met een hardnekkige blessure aan haar hamstring, waarbij ze ook geregeld last heeft van een zenuw in haar linkerbeen. Revalidatie stelt ze uit tot na het schaatsseizoen. “Ik ben niet zo snel en sterk als afgelopen jaar. Ik ben zeker tien procent minder”, stelt Christie. Toch pakte ze al twee bronzen medailles en was ze geregeld in de top van het klassement te vinden bij de wereldbekers.
“Ik had niet verwacht zo constant te presteren. In de races voel ik door de adrenaline mijn blessure niet. Ik heb soms alleen minder controle over mijn been”, vertelt Christie, die daardoor ook een paar keer viel. “Het heeft me vertrouwen gegeven. Ik zie de blessure nu als een klein probleem in plaats van een groot issue.”
Extra uitdaging
De Britse gebruikt haar mindere fysiek als een extra uitdaging. “Ik kan nu niet op kop wegrijden, dus moet ik wel tussen de anderen schaatsen.” Juist daar ligt de sleutel voor toekomstig succes, vindt Christie. “Iedereen kent me als een ‘two trick pony’. Of ik schaats op kop en voer de snelheid op, of ik begin achteraan en kom buitenom.” Nu ze zich in het gevecht moet mengen kan de Britse haar tactiekarsenaal uitbreiden en ook behendiger worden in haar acties.
“Arianna (Fontana, red.) weet hoe ze me kan verslaan. Over twee jaar moet dat anders zijn. Dan heeft ze geen idee wat ik ga doen. Ik ben geen handige schaatser, maar hopelijk wordt dat mijn tweede natuur.” Haar andere beleving dit seizoen zorgt ervoor dat de Schotse minder last heeft van zenuwen als ze voor de race in de heatbox haar schaatsen aantrekt. “Het is veel meer ontspannen. Ik weet dat ik niet op mijn best ben. Het is voor het eerst dat ik meer plezier heb in de wedstrijden dan in de training.”
Hoofddoel dit seizoen zijn de wereldkampioenschappen in Moskou. De Britse ploeg moet wel. In eigen land is de financiering van het shorttrackprogramma afhankelijk van die resultaten. “We hebben al lang geen olympische medaille gewonnen. We moeten laten zien dat het mogelijk is bij de volgende Spelen”, legt Christie uit. “In Sotsji wonnen we niets, een maand later bij het WK twee medailles. Ze verwachten meer consistentie van ons.”
Lees alles over het ISU EK shorttrack op onze speciale pagina
