Met het schaatsseizoen achter de rug en de zomer voor de deur halen de trouwste schaatsfans speciaal voor ons nog één keer hun volledig oranje ornaat van zolder. Wie zijn toch die trouwe supporters die de stadions vullen met de mooiste spandoeken? En waarom houden ze zoveel van deze oer-Hollandsche sport?

Wie het schaatsen volgt heeft hem waarschijnlijk al eens gezien: 'Dutch Lion'. De fanatieke oranjeleeuw woont in hartje Utrecht en wie het hol van de leeuw betreedt ziet het direct; we hebben hier te maken met een groot schaatsfan. Aan de muur hangt een vierluik zelfgemaakte schaatssilhouetten en op de kast staan de allereerste entreetickets van het NK Allround in 2007 netjes ingelijst. “Ik ben afgelopen seizoen bij alle wedstrijden geweest”, zegt de Lion trots. “Ik ben zelfs nog naar de tien kilometer van Bob de Jong in Haarlem geweest en naar het Brits/Deens kampioenschap in Den Haag.”

“Het is een combinatie van enorme snelheid die ze op twee van die dunne ijzertjes in een bocht maken”, zegt hij, “en de toegankelijkheid van de sport en de schaatsers. Je kunt een lange dag van de sport te genieten. Het is niet een voetbalwedstrijd van negentig minuten." Aan een vriend stelde hij voor het mascottekostuum aan te schaffen, maar dat was voor de toentertijd arme studenten nogal een rib uit het lijf. “Toen ik ging werken in 2011 is dat het eerste wat ik gekocht heb", zegt hij. "De eerste reacties waren zo leuk. Voor je het weet heb je altijd dat pak aan.”

Hey leeuwtje!

Dutch Lion is in de loop der jaren een waar fenomeen geworden. De leeuw wordt overal herkend, van Groningen tot Noorwegen. “Je bent gerust een kwartier bezig na de wedstrijden om met kinderen op de foto te gaan. Seoul was een toppunt. Toen was iedereen weg, had ik eindelijk mijn pak uit, waren de deuren dicht." Maar ook de schaatsers beginnen Dutch Lion langzamerhand te herkennen. “Er zijn er een of twee die mijn naam weten. Bij Linda de Vries sta ik inmiddels bekend als; 'Hey Leeuwtje!'"

Dutch Lion lijkt het goed te doen bij de schaatsvrouwen. Trots toont hij een fotocollage van de bloemen die hij in de loop der jaren van verschillende rijdsters heeft gekregen. “Dit is een bosje bloemen van Anice Das toen ze in Seoul de B-divisie won”, zegt hij, “en deze zijn van de mass start van Irene Schouten in Berlijn.” Verder volgen er bloemen van Ivanie Blondin en Diane Valkenburg.

Dutch Lion mag dan (in verband met de hitte) alleen tijdens de Nederlandse ritten zijn leeuwenkop opzetten; zijn brul is internationaal! “Je probeert ook een paar internationale woorden te leren, van kom op! In het Russisch is dat 'davay'. Dat kun je bij de Russen, Polen en Kazachstanen roepen, die verstaan dat allemaal."

"Zo doe je dat ook bij de Noren”, vervolgt hij. “Dan vraag je rond wat je moet roepen en op die manier kun je ook de Noren aanmoedigen. Bij de Canadezen is het natuurlijk vrij eenvoudig. Come on! Last lap!” Het is voor Dutch Lion maar wat moeilijk om een favoriet schaatsmoment te kiezen. “Daarbij denk ik altijd meteen aan de mooiste emoties”, zegt hij. “Dan denk ik toch meteen aan Jan Smekens en Koen Verweij die het net niet haalden op de Olympische Spelen. Ik was op dat moment ook heel erg voor Koen, dus het deed best pijn om te zien, maar het hoort bij de sport.”

 Het oranje leeuwenpak blijft voorlopig, dus we kunnen ook volgend seizoen met zijn allen weer genieten van de aanwezigheid van Dutch Lion.

 Tamara uit Emmen was al vroeg van de partij. Als klein meisje stond ze in starthouding voor de televisie en schaatste vervolgens de hele kamer door. “Ik kan me herinneren dat het schaatsen echt altijd aanstond”, zegt ze. “Toen heb ik weleens een boekje gekocht en wat krantenknipsels bewaard. Sinds 2004 spaar ik echt alle krantenknipsels uit de kranten en alle boeken vanaf mijn geboortejaar.”

En daar is geen woord van gelogen. Haar kamer is een waar schaatsmuseum. Van boekenreeks tot tijdschriften, posters tot plakboeken, Jumbo-muts tot KNSB-sjaal en in de hoek van de kamer het pronkstuk; een levensgrote kartonnen versie van Sven Kramer.

Ook heeft ze een zelfgemaakt spandoek. “Als schaatsers voorlangs lopen in het stadion en ik vraag of ik met ze op de foto mag krijg ik wel eens een compliment”, zegt ze. “Dat ik het mooi gemaakt heb.” Daarnaast houdt ze een schaatsblog bij. “Daarop zet ik voorbeschouwingen, samenvattingen en als ik in Thialf ben geweest maak ik een verslag.”

Fanatiek op de bank

Zo fanatiek als ze richting het stadion gaat is ze ook wanneer er thuis op de bank schaatsen gekeken wordt. Voor wedstrijden in andere werelddelen gaat 's nachts de wekker en denk maar niet dat er in 'gewone' kleren voor de televisie wordt gezeten. “Niet met een muts of sjaal, maar altijd wel met een schaatsjack”, zegt ze. “In Thialf ook altijd, ook al heb ik mijn jas eroverheen, het is voor het idee dat het eronder zit.”

“Ik word er gewoon rustig van”, vervolgt ze. “Schaatsen is een soort uitlaatklep. Ik geef er ook heel veel voor op. Sommigen verklaren me ook echt voor gek als ik weer een weekendje niet bij mijn vrienden ben omdat ik schaatsen wil kijken" Over haar favoriete schaatsmoment hoeft Tamara geen seconde na te denken. “Het WK allround in 2007”, zegt ze glunderend. “Toen Sven en Ireen voor het eerst wereldkampioen werden. Daar kijk ik online nog regelmatig filmpjes van terug.”

Cardboard-Kramer

De cardboard-Kramer verraadt het misschien al een beetje, maar “Sven en Ireen, dat zijn echt wel mijn twee favorieten”, zegt Tamara. “Jan Blokhuijsen vind ik ook leuk om te volgen en de gebroeders Mulder, Shani Davis en Havard Bokko, maar dan heb ik toch iets meer met Sven en Ireen.”

“Stel het WK allround is en Koen Verweij wordt wereldkampioen en Sven wordt tweede”, vervolgt ze. “Dan zou ik dat jammer vinden. Dat was toen ook op de Olympische Spelen. Jorrit won goud en Sven werd tweede. Dan wint er wel een Nederlander, maar niet je favoriet. Nou, ik heb zitten huilen hoor. Dat had ik niet verwacht. Mijn moeder zei; 'Je moet wel een heel groot fan zijn.'”

Rond het EK Allround las Tamara een negatief stuk over het toernooi in de Telegraaf. “Dat het niveau niet zo hoog was”, zegt ze. “Kom op zeg, doe niet zo raar. Dus ik heb de Telegraaf gemaild en de volgende dag stond ik erin.”

“Het is mijn droom om naar een wedstrijd in het buitenland te gaan”, zegt ze. “Hamar lijkt me zo mooi, of Calgary, maar ik ben nu nog een arme student.” Een foto met Ireen Wüst mist ook nog in de collectie. “Dat zou ik heel erg graag willen", besluit ze.

 Jeroen heeft misschien wel de mooiste schaatshoed van heel Nederland. Op de rand van de zelfgefabriceerde hoed staan kleine stenen schaatsers, bovenop de hoed een oranje leeuw mét uitschuifbare vlag en kleine Friesche doorlopertjes in beide handen.

“Er sneuvelt er wel eens een”, zegt Jeroen wijzend naar de stenen beeldjes. “Die kwam ik toevallig tegen bij de plaatselijke tuinder met z'n kerstdorpen. Ik pruts er elke keer wat bij en de leeuw kan in model gezet worden. Mensen vragen of 'ie zwaar is”, vervolgt hij. “Ik moet wel oppassen, ik kan niet echt bukken of gekke dingen doen. Ik weet precies wanneer ik hem af moet doen.”

Interesse voor het schaatsen heeft de Denekamper altijd gehad, maar toch is de schaatskoorts pas definitief toegeslagen tijdens het EK van 2000 in Hamar. “We hadden een advertentie gezien en gingen met de bus naar Hamar. Dat was samen met mijn vriendin, nu mijn vrouw. Ritsma en De Jong werden Europees kampioen daar.”

Nu bezoekt hij bijna elke wedstrijd in Thialf “en je pikt zo links en rechts eens wat mee”, zegt hij. “In Groningen ofzo. Telkens als ik Thialf binnenstap heb je zoiets van; wow”, vervolgt hij. “Zo gaaf eigenlijk, het is niet uit te leggen. Ik vind het onvoorstelbaar dat je op twee van die dunne ijzertjes zo godsgruwelijk hard kan gaan. Ik kan zelf op schaatsen staan, ik kom vooruit, maar daar is ook alles mee gezegd.”

“Naar het buitenland is helemaal geweldig”, gaat Jeroen verder, “maar dat is moeilijk te plannen hoor met een gezin. Niet dat ik de hele wereld over ga, maar ik ben naar Hamar geweest, Berlijn, Inzell en afgelopen jaar was ik in Erfurt.” Twee kleine dreutels dartelen onderhand rond de keukentafel en vragen papa om hun toetje. “Wat moeten jullie doen als papa schaatsen kijkt op tv”, vraag hij aan zijn zoontje. “Weet niet”, luidt het antwoord. “Papa niet storen hè”, lacht Jeroen. Of de kleine jongen het ook leuk vindt om schaatsen te kijken? “Bijna”, zegt hij zachtjes.

Stamkroeg en curling

Met kameraden verbleef Jeroen gedurende de wedstrijden vaak in een bungalowpark in Bosmeer. “Daar hebben we een eigen stamkroeg na al die jaren. Dan heb je een paar biertjes op en iemand heeft een lege pringles-bus en dan ontstaat het idee van curling. We kunnen daar nog steeds om lachen. Met afwasmiddel op tafel werd de lege chipsverpakking toen met een een afwasborstel zo ver mogelijk geveegd.”

Jeroen ziet zichzelf als 'algemene schaatsfan'. “Ik ben niet fan van één iemand", zegt hij." Die Rus vind ik super, onvoorstelbaar die Yuskov en Shani, twee seizoenen is het niks en in een keer; bam! De tijd die hij naderhand neemt voor zijn supporters, dat is extra mooi.”

“Het is natuurlijk ook onvoorstelbaar mooi dat de Nederlanders zoveel medailles pakken bij de Olympische Spelen”, gaat hij verder. “Je komt er ook nooit meer vanaf, dat schaatsfan zijn. Ik zeg altijd maar; '#Schaatsfanforever.”

 Door naar Avenhorn! Schaatsvriendinnen Marike en Janey genieten in de tuin van de zon voor ze samen vertrekken naar de eerste wedstrijd in de KNSB Baancompetitie in Medemblik. “Ik ben nu best zenuwachtig”, zegt Marike. “Jan Blokhuijsen is er ook zometeen en hij is zo leuk. Ik ga echt proberen met hem op de foto te komen.”

De vriendinnen hebben elkaar ontmoet via een Twitter-account voor Koen Verweij-fans dat door Janey wordt gerund. “Ik had de Twitter 'Schaatsfans' en toen ging het op een gegeven moment alleen nog maar over Koen en toen dacht ik; Koen moet gewoon zijn eigen account hebben.” Toch is ook menig schaatser haar intussen gaan volgen op de Schaatsfans-account. En de laatste grote aanwinst? Sven Kramer! “Dat is echt heel bijzonder, toen dat gebeurde liet ik mijn telefoon bijna vallen”, zegt ze. “De volgende dag heb ik nog tien keer gecontroleerd of het geen foutje was.”

Als een zus

Nu bezoeken de vriendinnen samen het schaatsen en ze hebben bijna dagelijks contact. “Ik zou ook niet anders meer willen, we kunnen alles delen”, zegt Marike. “We hebben zelfs samen een hotelkamer gedeeld tijdens de WK Afstanden”, voegt Janey daar lachend aan toe. “Het voelde meteen zo goed, ook al kenden we elkaar nog niet zo goed, het is alsof ze een zus is."

“Die vriendschap is heel belangrijk”, vervolgt ze. “Ik ben vanaf mijn vierde schaatsfan, maar mijn hele gezin niet. Ik zit meestal de wedstrijden te kijken op de livestream met de koptelefoon op."

"Ik schreeuw ook echt naar de tv; 'Kom op Koen!'”, zegt Marike. Hoewel de dames elkaar kennen dankzij hun gemeenschappelijke liefde voor Koen Verweij is hij niet de enige schaatser die hun hart heeft gestolen. “De variatie in persoonlijkheden en variatie in manier van schaatsen is heel mooi”, zegt Marike.

Bij Marike passeren Shani Davis, Laurent Dubreuil en Mika Poutala de revue. “Shani is gek van Pokémon”, zegt ze. “Ik had een friemelig kleine Pikachu voor hem gemaakt. Hij was er zo blij mee dat hij het nu nog steeds aan zijn tas draagt. Sinds toen hebben we ook wel een speciale band.”

Janey ging speciaal voor Kjeld Nuis richting de World Cup finale in Erfurt. "Hij had een grote kans om de wereldbeker te winnen”, zegt ze. Zoals we weten ging de beker naar Denny Morrison en daar had Janey dan ook behoorlijk de pest over in. “Ik wil al mijn hele leven een leuke foto met Denny Morrison, maar toen ik hem buiten tegenkwam met zijn beker en bloemen dacht ik: Ik hoef echt niet met je op de foto, want je hebt de beker van Kjeld", lacht ze. “Daar heb ik nu misschien wel een beetje spijt van.”

Waar zou een verhaal over schaatsfans zijn zonder een vertegenwoordiger van de grote groep Mulder-fans? Sinds de Olympische Spelen van Sotsji is Andrea helemaal om: ze volgt passioneel het reilen en zeilen van de schaatstweeling. “Het is uniek dat een eeneiige tweeling op een Olympische Spelen samen op het podium komt”, zegt ze. “Ze blijven gewoon normaal en gaan niet naast hun schoenen lopen.”

In haar hal staat een fotocollage vol Mulderfoto's en op de eettafel ligt de zelfgemaakte vlag al klaar. Ernaast ligt een dik plakboek vol foto's en artikelen en tegen de muur staat een foto van de mannen poserend in een tulpenveld. “De humor van de gebroeders Mulder kan ik wel waarderen”, vervolgt ze. “Ik hou ook van dat soort droge humor en dan die taalhumor; geweldig! Ik kan er echt hartelijk om lachen.”

Waar de Mulders gaan..

Waar de Mulders gaan, gaat Andrea. Zo bezocht ze al de Holland Cup in Heerde, het NK in Nijeveen, de skeelerrondes van Otterlo en Vorden en ga zo maar door. Ook bij het NK Sprint kon ze natuurlijk niet afwezig zijn en bij de World Cup in december was ze van de partij. Met als klap op de vuurpijl de World Cup Sprint in Heerenveen.

“Ik ben ook eind januari naar het sportgala in Zwolle geweest”, zegt ze. “Zowel Michel als Ronald waren genomineerd. Ronald was niet aanwezig die avond, Michel wel. Michel won de prijs van Sportman 2014.” Over een mooi sportmoment hoeft ze dan ook niet lang na te denken. “Dat is het WK Inline-skaten in Rosario waar Michel samen met Mark Horsten en Luc ter Haar wereldkampioen werd op de relay.”

Maar met twee Mulders aan de start, wie moet er dan eigenlijk winnen? "Ik heb geen favoriet", zegt Andrea stellig. "Als Ronald de ene keer wint mag van mij de volgende keer Michel winnen, dat is wel zo eerlijk." Of de schaatsmannen haar onderhand al herkennen? “Ja, dat is wel leuk, dat ze het waarderen dat je zo'n eind voor ze rijdt. Ook de ouders van Michel en Ronald herkennen ons en zeggen altijd vriendelijk gedag. Met de vader van Michel en Ronald zijn we in Otterlo vorig jaar ook nog op de foto geweest.”

Onlangs werd er door de Arnhemse nog een hoody en sjaal van haar favoriete Team Beslist.nl aangeschaft. “De sjaal is al een paar keer mee geweest naar wedstrijden”, lacht ze. “De hoody moet zijn vuurdoop nog krijgen. Verder koop ik de bladen waar ze in staan”, vervolgt ze. “Wanneer ze bijvoorbeeld in Men's Health en LINDA staan, dan haal ik die.”

Pim Pam Pet

Ook alle tv-programma's waarin de broers verschijnen worden trouw gevolgd. “Zo waren ze bij Life 4 You, Koning Voetbal en ze deden mee aan een triviant-spel” Over spelletjes gesproken; het beruchte NK Pim Pam Pet heeft Andrea in verband met haar werk moeten missen. “Het was een doordeweekse dag hè”, zegt ze. “Anders was ik echt wel gegaan. Toen had ik via Twitter gelezen dat je het spel kon winnen, daar heb ik meteen op gereageerd en nog gewonnen ook.”

Het spel moet nog binnen komen, maar hier is alvast de uitnodiging voor haar blonde schaatshelden; “Jullie zijn van harte welkom voor een potje Pim Pam Pet, Ronald en Michel."