Eerst met prestaties die hem tot een waar idool maakten. Vervolgens meer als bekende Nederlander bovenop een duikplank. En tot slot met zijn bekentenis over verloren motivatie. Maar inmiddels gaat het bij Team Corendon voor Verweij weer helemaal om schaatsen.
Hij is een nuchtere Noord-Hollander, Koen Verweij. Maar toch raakte hij op de toppen van zijn roem verwikkeld in een worsteling met zichzelf. Verweij was even de weg kwijt. Even zichzelf kwijt ook. "Ik was mijn houvast kwijt. En daar schrok ik zelf ook van." Verweij maakt daar geen geheim van, praat er open en eerlijk over. En dat mag, want hij maakt eens te meer duidelijk dat ook topsporters maar gewoon mensen zijn.
Verweij gaat even terug in de tijd voor de verklaring. Vanaf zijn zevende, zegt hij, is hij alleen maar bezig geweest met sport. Nooit een break. "Skiën, baanwielrennen, skeeleren, schaatsen. Ik ben altijd superfanatiek geweest. En altijd met het doel om wereldkampioen te worden. Om op een arrenslee te worden gehuldigd, om dat gevoel te ervaren. Dat was mijn droom."
Waar voor veel mensen dromen altijd dromen blijven, realiseerde Koen Verweij de zijne. Hij werd wereldkampioen. Pakte er zelfs ook nog olympisch goud en zilver bij. "Doel bereikt. Droom in vervulling. Maar dan? Ik moest mezelf nieuwe doelen stellen, maar die zag ik in de eerste twee jaar zo snel niet. Ik verloor het plezier in schaatsen. Deed liever een kickbokstraining met goede vrienden dan de voorbereiding op het nieuwe seizoen."
Nieuwe ploeg
Daar kwam nog bij dat Verweij moest ervaren dat zelfs voor een wereldkampioen de zoektocht naar een nieuwe ploeg niet eenvoudig was. "Ik zat bij sponsormeetings terwijl anderen trainden. Dat staat heel ver af van wat je eigenlijk moet doen en is natuurlijk verre van een ideale voorbereiding."
Uiteindelijk klopte Corendon bij hem aan, de ploeg van zijn oude coach Jan van Veen. De twee waren met ruzie uit elkaar gegaan, maar het oud zeer bleek ook vlot weer verdwenen. "Het is snel gegaan. Jan en ik waren er samen ook zo uit." De relatie is nu wel anders. Vertelt Verweij. "Voorheen was de band misschien iets te hecht voor trainer en pupil. Ik at zelfs wel eens thuis bij Jan. Nu gaan we gewoon professioneel met elkaar om, is het allemaal werkgerelateerd. Natuurlijk kan Jan me beter maken, maar inmiddels weet ik ook heel goed hoe ik mezelf beter kan maken. En daar helpt iedereen in mee. De coach, maar ook de fysio en de ploeg."
Het prettigste vindt Verweij dat hij weer, zoals het zelf zegt, bezig is met topsporter zijn. "Na een periode waarin ik gewoon niet meer de Koen was die z'n sport beoefende, voelde dat goed en vertrouwd. Het gevoel komt nu ook langzaam terug, maar ik merk wel dat ik tweeënhalve maand achterloop."
Status
Blijft staan dat zijn status na het vorig seizoen behoorlijk is veranderd. Koen Verweij is een ster geworden en dat kwam heel letterlijk tot uiting in het televisieprogramma Sterren Springen. "Er kwam heel veel op me af. Persaanvragen, commerciële dingen. Sterren Springen heb ik dan gedaan, maar vooral daarna had ik niet zo veel trek meer in dat soort dingen. Ik merk wel dat mijn populariteit flink is toegenomen. In Nederland word ik met m'n lange haren natuurlijk ook wel redelijk herkend. Dat hoort erbij en op sommige momenten vind ik dat wel leuk ook."
Want ijdel is Verweij natuurlijk wel. Goed lijf, goeie kop. "Ik word best veel gevraagd voor modeshoots. Dat vat ik op als een compliment." Soms leidt al die belangstelling ook tot rare dingen. Zoals het verhaal dat Verweij acteur wilde worden. "Vroeg iemand een keer aan me. 'Zou je acteur willen zijn?' Dat werd veel groter gemaakt dan het was. Was ik opeens de Brad Pitt van Nederland, haha. Dat ging wat snel. Maar ja, zo is ook mijn zusje al een keer mijn vriendin geweest. Zo gaat dat. Ik kan er wel om lachen."
Maar inmiddels is hij toch weer gewoon Koen Verweij, de schaatser. De Noord-Hollander werkt zich weer ouderwets in het zweet. En het plezier? Dat komt weer langzaam terug. "Ik maak er het beste van. Doe ik altijd. En zoals ik me nu voel, dat is weer vertrouwd. Ik kan mezelf weer triggeren om mijn lichaam leeg te halen. Ik geef toe dat ik er niet zo naartoe leef als vorig jaar, toen ik als een monster met alles bezig was. Ik geniet nu meer van kleine dingen. Maar ik heb natuurlijk niet voor niets de reputatie dat als ik ergens mijn kop op zet, het moet gebeuren ook. Dan ben ik bereid heel veel aan de kant te zetten."
Thuiskomen
Zijn plek in Team Corendon helpt. Dat voelt een beetje als thuiskomen, zegt Verweij. "Ik ken iedereen al, alleen Sjoerd de Vries is nieuw voor me. En met Jan Blokhuijsen heb ik natuurlijk een heel lange historie. Met hem reed ik al op skeelers toen we nog heel jong waren en het is leuk nu samen met hem te werken. Het team is echt heel leuk met elkaar en ik merkte tijdens het trainingskamp vorige maand op Tenerife dat het niveau ook flink omhoog gaat."
Ook bij Verweij zelf, al zit dat iets anders in elkaar. "Absurd als je er tijdens een zwaar trainingskamp fitter uitkomt. Normaal heb je dan afbouw, waarna je jezelf in het herstel sterker maakt. Maar ik breek hier niet af, bouw alleen maar op. En dat gaat met flinke stappen. Komt omdat ik wat heb in te halen. Ik kom van verder dan de rest."
Wat dat laatste voor gevolgen heeft, gaat hij straks merken. "Ik denk dat ik op die achterstand in het begin van het seizoen flink afgerekend kan worden. Dat hoort erbij. Ik wil graag mijn wereldtitel verdedigen, maar ik moet reëel zijn. Jongens die vorig jaar de Spelen niet hebben gehaald, zijn nu supergebrand om heel hard te schaatsen. Ik lig behoorlijk achter. We gaan het zien."
