Geen Suzanne in Polen. Dat scheelt ongetwijfeld wat medailles. De Friezin schraapte een jaar geleden een ongekende EK-buit bij elkaar op dezelfde ijsbaan; bijna chagrijnig concludeerde Schulting toen na drie dagen in Hala Olivia dat haar missie ondanks de vier gouden plakken (500 en 1500 meter, vrouwenrelay en mixed relay) niet was geslaagd. De pijn zat ’m in de zilveren hanger om haar nek van de 1000 meter…
Nu houdt Kerstholt natuurlijk geen rekening met dezelfde score. De Utrechter weet wel dat wereldkampioene Xandra Velzeboer knetterhard rondrijdt én zich geweldig in vorm voelt. Hij haalt ook Selma Poutsma aan, de nog altijd wat bedeesde sprintster met de snelste starttijd op de planeet die kan verrassen. “Wat ook leuk is: Friso (Emons) had gisteren de snelste rondetijd van iedereen, dus hij lijkt me ook klaar voor de strijd. Trouwens, net als Teun (Boer) en Kay (Huisman), die gasten zijn ook in orde.”
Als het gesprek een wending neemt en op Jens van ’t Wout komt, klinkt Kerstholt wat bedenkelijker. “Jens is nog steeds herstellend, sinds hij in Korea (laatste World Cup, red.) door een Koreaan onderuit werd gereden. Daarom zal hij hier niet meedoen aan de 500 meter, want we moeten voorzichtig zijn met hem. Hij heeft de voorbije weken niet veel ijstijd gehad, omdat dat niet ging. Gelukkig kan hij ook goed presteren wanneer hij weinig op het ijs is geweest. Maar hij kan niet zijn normale schaatsschoen aan, die geeft te veel pijn aan zijn rechterenkel. Jens kan starten en dat zijn probleem niet verder verergeren. Door hem thuis te houden herstelt hij niet vlugger. Hier is de begeleiding die hij nodig heeft: Kip Carpenter die zijn schoenen maakt en onderhoudt, we hebben een fysio, de dokter is erbij. Hij kan alles, hij rijdt gewoon, hij is nog steeds onze ster en ik hoop dat hij fit blijft.”
De hoofdpersoon zelf blijkt wat minder in de mood om veel woorden te spenderen aan zijn ‘mankement’. Het is niets meer dan een flinke kneuzing van zijn enkel, een verrekte enkelband die wellicht wat is ingescheurd, zo vertelt Van ’t Wout die de afgelopen maand naar eigen zeggen hooguit drie uur op het ijs heeft gereden. ‘Als de verhalen kloppen, kan er niet veel verkeerds gebeuren met die enkel in mijn schoen. Alleen geraak ik niet in de schaatsschoen die ik gewend ben te dragen, omdat die te weinig ruimte biedt. Vandaar dat ik nu schaats met een schoen die opgroeiende kinderen dragen die willen shorttracken. Dat zit het best. Ik wil er niet te veel over kwijt. Op het ijs vragen buitenlandse coaches er ook naar, want die zijn benieuwd wat voor idee erachter schuilgaat. Dat is er niet. Ik moet gewoon kunnen schaatsen. En dat lukt ook wel. In Thialf reed ik op deze schoen al een rondje van 8,1. Mijn snelheid lijdt er niet onder. Maar het is afwachten hoe het zal gaan met inhalen of andere manoeuvres. Spannend. Het uitgangspunt blijft medailles winnen”, besluit hij onveranderd positief. Het is immers ook een manier om de twijfels te verdrijven.
Kip Carpenter, assistent-coach van Kerstholt maar bovenal de expert binnen TeamNL als het gaat om het materiaal van de rijders, durft wel te dagdromen. Volgens hem gloort er iets moois aan de horizon. De Amerikaan combineert zijn baan bij de nationale trainingsselectie (NTS) met een eigen bedrijf (Carpenter Boots Company) dat schaatsschoenen produceert. Hij levert tal van toppers op maat gemaakte sets, zowel voor de langebaan als shorttrack. Van ’t Wout klopte onlangs bij hem aan toen duidelijk werd dat het herstel van zijn blessure hem te lang zou duren. “Hij wilde wat anders proberen om toch zo snel mogelijk weer te kunnen schaatsen. Zijn enkel was steeds ingetapet, hij droeg een extra gel sokje, maar zijn voet moest iets meer ruimte krijgen. Het eind van het liedje was dat hij het duurste model (Genesis) die gewoon in een schaatswinkel te koop is, heeft aangetrokken. Een paar kost zeshonderd euro, terwijl hij voor zijn custom made schaatsen 2600 euro moet betalen.", vertelt de oud-langebaanrijder.
"Qua pasvorm is zo’n ding niet te vergelijken met een maatschoen die als gegoten zit om je voet. Jens is echter een natuurtalent in het schaatsen, hij past zich zo aan. Ook in dit geval: zijn gevoel zorgde ervoor dat hij binnen de kortste keren hard over dat ijs vloog. Ik kan je zeggen: er is op topniveau geen rijder te vinden die met zulke schoenen het ijs opstapt. Jens doet het wel, en dat gaat goed. Hij maakt dikwijls een grap tegen mij na de training. Dan komt-ie van het ijs en zegt hij: ‘Blades were good’. De messen zijn goed. De laatste week was het steeds: ‘Boots are good’. Oftewel: hij is, gezien de omstandigheden, tevreden met waartoe hij in staat is op deze schoen. Dat is knap. Het is misschien te vergelijken met iemand die voor een Formule 1-race het circuit komt oprijden met een Formule 3-wagen. Goed beschouwd kan het niet wat er gebeurt. De Genesis is weliswaar het topmodel van mijn serie normale schaatsschoenen, maar je kunt er op het hoogste niveau in onze sport eigenlijk niet mee wedijveren. Jens flikt ’t toch. Hij schaatst zo hard. Ik weet het niet hoor, maar dit kan best een mooi verhaal worden komend weekend…”
Alles over het EK Shorttrack staat hier.
