“Ja, wel echt een veel betere race dan gisteren”, reflecteerde de schaatsster van Jumbo-Visma op de twee voorgaande dagen. Waar ze vrijdag op de kilometer nog naast de medailles greep, was het zaterdag in de race tegen Miho Takagi wel raak. “Een mooie tegenstandster, het geheel was best wel goed. Natuurlijk zijn er puntjes om te verbeteren, maar het was vooral mooi dat ik dichtbij zat en dat ik druk kon uitoefenen op haar. Heb laten zien dat ik er nog ben waardoor er een betere race uitkwam. Qua snelheid kan het eerste rondje nog wel beter, maar ik ben echt blij met m’n verval over de tweede en derde ronde. Dit was gewoon goed.”
De 28-jarige middellangeafstandsrijdster is altijd zelfbewust als het gaat om haar techniek: de afzet naar de zijkant kan beter, iets dieper zitten, kracht overbrengen. “Nog geen perfecte race”, concludeerde ze op basis daarvan, “maar 1.52,04 rijden is gewoon fijn, ook richting het WK. Ik weet dat het goed zit, weet dat het kan. Dit was de bevestiging daarvan, ik kan met vertrouwen richting Calgary.” Die stijgende lijn werd al ingezet tijdens het EK Afstanden in Heerenveen, de teleurstellende 1000 meter van vrijdagavond veranderde daar niets aan. Ook het feit dat ze drie tienden van haar persoonlijke toptijd verwijderd bleef, brengt Rijpma-de Jong niet meer van de wijs.
Er werd dit seizoen al hard gereden door de Nederlandse vrouwen, maar in de World Cups laat Takagi telkens weer zien dat er nog absoluut geen sleet op zit bij de kopvrouw van Johan de Wit’s Team Gold. De Japanse won voor de vijfde keer dit seizoen de World Cup op de 1500 meter. Haar verslaan is voor iedereen een gigantische opgave, zeker ook in tactisch opzicht. “Dit zijn geen races die je makkelijk wint”, verklaarde ze. “Ik weet dat zij meer snelheid heeft, ze maakt handig gebruik van de kruising. Dan zit ze achter mij en kan ze de snelheid benutten waardoor ze voorsprong heeft in het eerste volle rondje. Ik loop twee buitenbochten en heb al een achterstand. Dat is lastig en dan moet je gaan jagen.”
De wetenschap dat de protegé van Jac Orie binnen een halve seconde van Takagi zit, geeft vertrouwen. Het WK is een toernooi op zich waar wilskracht nog belangrijker is dan in normale wedstrijden. “Moeilijke races rijden voor het WK, dat is alleen maar goed", aldus Rijpma-de Jong, die even later toevoegde. “Vroeger in races tegen Ireen Wüst had ik wel een soort stress: Shit, hoe ga ik dit doen? Dat kostte zoveel energie, nu denk ik: Hoe ga ik deze race passend voor mij maken? Ik vind het een leuke uitdaging om te zien hoe dicht ik erbij zit, ondanks dat er nog wel wat technische dingetjes waren."
Achtervolgingsvrouwen hebben WK-ticket binnen
De top-zeven in het wereldbekerklassement was na de tegenvaller in Polen buiten bereik voor de Nederlandse vrouwen van de ploegenachtervolging, maar Irene Schouten, Joy Beune en Marijke Groenewoud hebben toch een WK-ticket veiliggesteld. In de B-groep moesten ze zorgen dat ze de tijdsnelste waren van de landen die zich niet geplaatst hadden en dat lukte. Met 2.53,42 noteerde het drietal de snelste tijd van de dag in Salt Lake City.
In het spoor van Rijpma-de Jong reed Beune zaterdag een dik persoonlijk record. Met 1.52,53 eindigde ze als derde op de 1500 meter. Marijke Groenewoud scherpte haar persoonlijke toptijd ook aan naar 1.53,17, maar bleef steken op de vijfde plek. Melissa Wijfje reed 1.53,91 en dat was ook nog goed voor een plek in de top-tien. Wijfje werd achtste.
Verder werden er zaterdag geen medailles binnengesleept. Femke Kok eindigde op de vierde plek op de 500 meter omdat ze naar eigen zeggen haar niveau niet haalde. De wereldkampioene uit Nij Beets moest toezien hoe Erin Jackson andermaal de snelste was. Kimi Goetz eindigde op de tweede plek voor Min-Sun Kim.
Marrit Fledderus werd achtste, Jutta Leerdam elfde. Naomi Verkerk stelde teleur, ze werd voorlaatste.
Uitslagen van de vijfde World Cup in Salt Lake City staan hier.
