“Sommige sporters hebben nergens last van, laat staan dat ze zenuwen kennen. Nou ik wel, en behoorlijk veel. Dat is voor mij normaal, die heb ik voor elke eerste wedstrijd, dus ook deze wereldbeker. Heel spannend. Natuurlijk heb ik de voorgaande World Cups allemaal gekeken. Maar als je het moet opnemen tegen iemand die je kent, kan het zo zijn dat zij ineens erg kan zijn gegroeid ten opzichte van verleden jaar. Dat zorgt ervoor dat het een beetje aftasten is. Nu er een dag van racen voorbij is en ik iedereen heb kunnen zien, heb ik een goed gevoel”, zegt ze voldaan.
Hoe dat is, herbeginnen na bijna elf maanden van (gedwongen) afwezigheid? “Gewoon, lekker schaatsen. Het voelt alsof ik niet ben weggeweest. Vanouds, zeg maar. Dat is een heel goed gevoel. Gisteravond had ik zoiets van oh ja, het gaat weer echt van start. Dat drong toen een beetje tot me door.” Terugkijkend naar de races – ze reed op de kwalificatiedag van de World Cup in Dresden eerst een 1500 meter, gevolgd door de 1000.
“Die laatste ging erg goed, moet ik zeggen. Op de 1500 kwam het zuur m’n oren uit nadat ik klaar was. Ik nam plaats op het bankje in de box en alles deed behoorlijk pijn. Logisch hoor: ik had dit jaar nog geen 1500 meter geschaatst, ook niet in een testwedstrijd. Het werd dus pittig. Wat ik van tevoren wist hè, dit weekend staat in het teken van door de barrière heengaan, wedstrijdritme opdoen. Het zou sowieso zwaarder aanvoelen voor mij dan voor andere mensen”, klinkt het na de lange vrijdagsessie.
“Ja, ik houd er rekening mee dat ik zondag klaar ben, bij mezelf zal denken nou, poeh, ik ben blij dat ik even rust heb, ook om de prikkels te verwerken, de indrukken en de informatie op te slaan. En dan kan ik dinsdag weer aan de bak met de training. Maar goed, dit is wel weer heel mooi. Ik geniet ervan.”
Net zoals ze dat donderdagmiddag deed in het laatste schaatsuurtje voor het toernooi. Schulting vestigde, met Xandra Velzeboer in haar spoor, een nieuw record: 8,19 seconden over een rondje in de training. Bondscoach Niels Kerstholt deed dat momentje van duidelijk zichtbare euforie op het ijs af als een niemendalletje dat verder geen enkele waarde had dan dat die tijd liet zien dat er vorm is. “Het was mooi, het gaf energie, een fantastisch gevoel en heel veel zelfvertrouwen. De randjes opzoeken bezorgt me een gaaf gevoel. Het extreme. Kijken of je nog harder kunt. Als dat lukt, is het leuk.
Beetje overwerk door herkansingen
Er wacht verschillende rijders van TeamNL overwerk op de eerste finaledag van World Cup 5 in Dresden. Op de eerste 1000 meter (deze afstand wordt twee keer verreden dit weekend) moeten Kay Huisman, Teun Boer en Hugo Bosma zaterdagmorgen terugkeren voor de herkansing van de kwartfinales. Ook Yara van Kerkhof kwam niet 'droog' uit de kwartfinales van de 1500 meter. Zij kan eveneens in ochtenduren aan de bak.
De grootste domper van de kwalificatie betrof de kwartfinales van de mannenrelay. Nederland, met Itzhak de Laat, Kay Huisman, Friso Emons en Hugo Bosma reed een bekeken race waarin De Laat steeds na een wissel een plek opschoof in de rangorde op het ijs, totdat hij aan leiding ging. Precies op het moment dat het erop leek dat TeamNL de wedstrijd winnend zou kunnen afronden, vloog De Laat om onbegrijpelijke reden uit de baan. Daarmee was plaatsing voor de halve finales verkeken.
"Mijn eerdere record haalde ik in Dordrecht, in 2021. Toen reed ik in een treintje op plek vier, achter Vladislav Bykanov, met voor hem Daan Breeuwsma en Sjinkie Knegt: allemaal grote mannen. Nu reed ik zelf dicht achter Hugo Bosma, op plek twee. Dat is een stukje moeilijker dan op de vierde plaats, want je hebt minder profijt van de zuiging. Op plek twee moet je zelf die snelheid ontwikkelen.”
Wat Schulting verder enorm kon waarderen (en van genoot), was het feit dat haar ouders weer de moeite hadden genomen naar de Oost-Duitse stad te reizen om de comeback live bij te wonen. “Dat is fijn, ik ben er blij om. Ik merkte ook dat ze er zelf ook naar uitkeken. Het doet hen goed dat ik er opnieuw bij ben.” Kortom, alles was in Dresden zoals het jaren aan een stuk was. Het enige dat nog ontbreekt, zijn de prijzen. “Oh”, liet Kerstholt zich donderdag al ontvallen, “maar ik zie aan Suzanne dat ze al podiumwaardig is.” Schulting: “Dat zien jullie zelf toch ook wel? Maar je wilt het denk ik graag uit mijn mond horen hè…”
Alle uitslagen van de kwalificatiedag in Dresden staan hier.
