Dat sportersdorp waar Velzeboer in februari 2022 een maand logeerde, móest zus Michelle ook zien. “Het was leuk terug te zijn op die bijzondere plek. We waren lekker op tijd in China, en juist omdat er destijds vanwege corona niets mogelijk was en we in een bubbel leefden, vond ik het prettig nu meer te ontdekken. De Verboden Stad bijvoorbeeld, waar we zondag naartoe zijn geweest, was leuk om te koppelen aan de andere herinneringen die ik hier heb. Vanuit die gedachte kijk ik er ook erg naar uit om volgende week opnieuw Seoul aan te doen. Aan de ijsbaan daar heb ik supergoede herinneringen”, vertelt de opgewekte Culemborgse door de telefoon, refererend aan de vier wereldtitels die ze een half jaar geleden in de Koreaanse metropool weghaalde. “Ik heb zin in de komende weekends!” Op de foto hierboven zit Xandra Velzeboer overigens in de krachtsportruimte van het olympisch complex in Montréal, vlakbij de Maurice Richard Arena (de ijsbaan).
Verheug je je altijd meer op de reis naar plaatsen waar je succesvol bent geweest in je sport?
“Niet per see hoor. In sommige steden ben je inmiddels zo dikwijls geweest, daar is het vast wel een keer goed verlopen en bij andere wedstrijden weer wat minder. Toen ik van de week voor de eerste keer de ijsbaan opstapte waar we tijdens de Winterspelen ons toernooi hadden, schoten er niet allerlei flashbacks door mijn hoofd. De hele hal was destijds complet anders aangekleed, volledig in de stijl van de Spelen. Nu is het stadion heel normaal. Wat we toen ervoeren, en nu opnieuw: het ijs was en is supergoed. Dat zat nog in mijn geheugen. Het was afwachten of het weer zo snel was. Ik kan zeggen: in de trainingen was dat inderdaad het geval. Dat maakt het schaatsen sowieso leuk.”
De vorige keren dat je er hebt gereden, vestigde de vrouwen relayploeg een nieuw wereldrecord en op de Spelen rolde er een olympisch record uit op hetzelfde onderdeel. Kan dat komende dagen weer lukken?
“Nou, het hangt een beetje af of je ervoor gaat of niet. Maar de ijsvloer is wel snel. Ik kan niet zeggen dat we dat nu gaan doen of zo.”
Laten we even teruggaan naar je races op de Spelen. De 500 meter was je eerste wedstrijd. In de kwartfinale kreeg je een penalty…
“Oh, dat weet ik niet eens meer”, klinkt er in eerste instantie. Dan komt het besef. “Ja, ja, maar voordat die penalty kwam, was het allang misgegaan. Ik herinner me dat ik bij de start werd gebeukt door een ander, waardoor ik helemaal achteraan belandde. Waarvoor ik de straf kreeg…, ik zou het niet meer kunnen vertellen. Op de 1000 en 1500 meter eindigde ik als vijfde. Aan die ritten, of beter de manier waarop ik ze reed, bewaar ik ontzettend goede herinneringen.”
Tussen de 1000 en 1500 meter werd de aflossing verreden die jullie goud bracht. Wat voor gevoel gaf die wedstrijd?
“Geweldig, natuurlijk. Ja, dat is nog steeds een van de mooiste momenten uit mijn carrière. Die relay was fantastisch. Niet normaal, met hoeveel zelfvertrouwen wij die finale ingingen. Alleen dat gevoel al…, ik besefte toen niet hoe bijzonder het was dat we zo erg topfavoriet waren. Dat gaf ons heel veel vertrouwen, wat we ook van buitenaf voelden. Het was tegelijkertijd een soort druk, al waren we ook niet voor niets tot favorieten gebombardeerd. We hadden bewezen als team dat we het konden. Het vervolgens dan ook waar te maken, was zo speciaal. Heel bijzonder.”
Werd dat gevoel naderhand, toen je twee maanden later in Montréal wereldkampioene werd op de 500 meter, weer enigszins tenietgedaan?
“Nou, nee. Ik zou zeggen dat in dat seizoen de Olympische Spelen het belangrijkste evenement was. Dus ik vind ik nog steeds dat die gouden relaymedaille dat de grootste prestatie is van dat seizoen; voor mezelf en hoe we dat als team hebben gedaan. Alle meiden hebben hun rol supergoed vervuld. Ik was en ben enorm trots op mijn teamgenoten. n dat is voor jezelf dus ook gewoon dat je super trots bent op jezelf en op je teamgenoten.
“De winst op de 500 meter was het gevolg van wat er zo verschrikkelijk fout ging bij de start in Beijing. Ik had ervan geleerd, kon het daarna volledig loslaten en daarom presteerde ik zo sterk op het WK. Ik zie het echt los van elkaar. Op beide medailles ben ik erg trots.”
Heeft het seizoen 201-’22 jouw carrière gelanceerd? Mee mogen naar de Spelen, wereldkampioene worden: dat waren behoorlijke drempels die je nam.
“Gedurende de Spelen voelden we ontzettend veel druk voor de relay. Door te winnen, dus door te presteren onder die druk, heb ik kracht gekregen voor de individuele afstanden. Onderweg naar de Spelen gold ik niet als een favoriete op de individuele nummers. Ik werd echter wel twee keer vijfde, waarmee ik liet zien dat ik bij de top zat. Dat niveau kon ik daarna doortrekken tot in Montréal.”
Over die Canadese stad gesproken: daar grabbelde Velzeboer eind oktober ook alweer (individueel en team-)goud mee. Oftewel, de World Cup-cyclus zette ze prima in. Hopelijk komt er nu een soortgelijk vervolg in wederom een ‘vertrouwde omgeving’….
De informatie over de World Cup 3 in Beijing is hier te vinden.
