Na een mislukte recordpoging op woensdag lukte het Nuis een dag later om de 'magische' grens van 100 kilometer per uur te doorbreken. De schaatser van Team Reggeborgh ging flink harder dan vier jaar geleden op natuurijs in Zweden. Toen haalde hij een topsnelheid van 93 kilometer per uur. Nuis mocht zich ook daarmee al een tijdje de snelste schaatser ter wereld noemen.
Maanden van voorbereiding waren eraan voorafgegaan. "Er loopt hier een kerel uit de omgeving rond, Magnus heet hij, die al drie maanden dagelijks bezig is geweest met het ijs", vertelde de dolgelukkige Nuis. "Eerst heeft hij een baan neergelegd van twintig meter breed, vervolgens is hij er elke dag overheen gereden met een Zamboni om er een perfecte, volledig gladde vloer van drie kilometer lengte van te maken. En, dat moet ik hem nageven, zonder een scheurtje erin. Maar afgezien van deze klus: toen ik hier arriveerde, zag ik wel dertig tot veertig man die zich uit de naad werkten om alles in orde te krijgen."
In Noorwegen wilde hij dolgraag harder dan 100 kilometer per uur gaan. "Ik wil de drie cijfers halen en ik denk ook dat ik het kan", zei de 32-jarige schaatser in aanloop naar zijn recordpoging. Woensdag lukte dat niet. "Ik kreeg er een hard hoofd in na de eerste testdag. Heb het wel tien keer geprobeerd, steeds kwam ik tot snelheden van 67, of 70 km/uur. Een keer bereikte ik 88 kilometer, maar dat was nog steeds minder dan in 2018." Donderdag was het wel raak bij de door Red Bull georganiseerde recordpoging. De omstandigheden waren goed en daar profiteerde de schaatser direct van. Nuis schaatste op het Noorse ijs achter een aerodynamische auto met een speciaal windscherm. Hij had met materiaalspecialist Ronald van der Ing van Jumbo-Visma de punt van zijn schaatsen iets ronder geslepen om te voorkomen dat die in de baan zou prikken. "Het was iets minder koud en daardoor bleek het ijs niet zo hard als woensdag."
De tactiek tijdens de recordpoging was om zo dicht mogelijk op het windscherm te schaatsen, zodat Nuis voldoende energie over had om de grens van 100 kilometer per uur te halen. "Ik vloog echt over het ijs en elk bobbeltje voelde als een drempel. Zo hard schaatsen is technisch uitdagend en echt precisiewerk", zei Nuis die zijn rit vergeleek met het rennen op een loopband die met meer dan honderd kilometer onder je door vliegt. "Ik zag onderweg niets achter die wagen, mijn schaatsen trilden als een gek. De teller liep op naar de 95, 96 kilometer. En bij het zien van de 99 begin ik voluit te sprinten, totdat ik plotseling rode lichten voor me zag: de auto remde al af omdat we aan het einde van de strook waren. Waanzinnig!"
Volgens de drievoudig olympisch kampioen was het behalen van de snelheid loodzwaar. "Dit is echt het maximale wat mogelijk is op schaatsen. Ik weet zeker dat niemand dit ooit meer zal halen. Hoe mooi is het om dat precies vier jaar na de vorige Spelen te doen? Ik ben in topvorm, dus moest die 100 kilometer per uur eraan."
