Zesvoudig Nederlands kampioene Niki Wories is trots dat Lindsay van Zundert heeft deelgenomen aan de Olympische Spelen als eerste Nederlandse kunstrijdster sinds 1976. “Natuurlijk had ik haar willen zijn, maar Nederland had maar één startbewijs. Het Nederlandse kunstschaatsen zit in de lift. Ik heb een EK- en een WK-finale gehaald, dus ik heb ook veel deuren geopend in onze sport. Lindsay heeft hier een Olympische finale aan toegevoegd. Ik denk dat we elkaar hierin helpen. Dat zij daar heeft gestaan en hoe goed zij heeft gepresteerd, helpt het hele kunstschaatsen, dus ook mij. Ze heeft het verdiend.”
Maandag is de Almerense kunstrijdster teruggevlogen vanuit Saint-Julie, een voorstadje van Montreal, waar ze vanaf haar achttiende werkt aan haar olympische droom. “De Spelen zijn al jaren een droom voor mij. Vier jaar geleden werd ik niet naar het WK gestuurd. Het was het jaar van de kwalificatie voor Pyeongchang en ik was er klaar voor. In 2020 kon ik vanwege de coronamaatregelen niet terug naar Canada en was trainen met mijn coaches voor ruim een jaar onmogelijk. Hierdoor heb ik me onvoldoende kunnen voorbereiden op Beijing. Het voelt alsof het evenement met de vijf ringen ‘not meant to be’ is voor mij.
De 25-jarige heeft het Olympische kunstrijden op de voet gevolgd. “De dames waren op een tijdstip dat het in Canada midden in de nacht was of heel vroeg in de ochtend, dus ik heb het teruggekeken. Ik vind het zo knap hoe Lindsay zichzelf heeft neergezet op zo’n grote wedstrijd. Ze werkt hard, daar heb ik alleen maar respect voor. Ik support Lindsay, maar ik ken haar persoonlijk niet heel goed. Zij is zeventien, ik ben vijfentwintig en we trainen niet in hetzelfde land. We komen elkaar wel eens tegen, maar het is niet dat we elkaar dagelijks berichten sturen.”
Wories wordt niet extra getriggerd nu een landgenote haar in het olympisch avontuur is voorgegaan. “Het klinkt misschien stom, maar ik weet al jaren dat ik ook capabel ben om het te kunnen. Er is een uitzondering gemaakt voor Lindsay door haar knappe optreden op het WK. Dat is voorheen nog nooit gebeurd. Uitzonderingen worden niet zomaar gemaakt. De eisen die gesteld werden aan mij om de Spelen überhaupt ook nog te kunnen halen, waren hoog. Ik moest tweemaal een puntenaantal laten zien van 186. Lindsay heeft twee hele goede küren gereden op de Olympische Spelen met een puntentotaal van 175. Dat is nog steeds elf punten onder de minimumscore die ik twee keer moest halen voor een olympisch ticket. Dit is niets tegen haar, begrijp me niet verkeerd. Lindsay is de betere geweest dit seizoen, dus volledig terecht dat zij ons land heeft mogen vertegenwoordigen. Dus nee, ik denk niet dat het me extra motiveert dat zij daar heeft gestaan. Ik heb altijd geweten dat het mogelijk was. Dat was mijn drijfveer.”
Blessureleed gooide roet in het eten. “Ik ben in mijn carrière veel geblesseerd geweest. Het hoort er helaas bij, maar het heeft mij tegelijkertijd een gevoel van leegte gegeven en dat ik er nog niet uit heb kunnen halen wat erin zit. Ik moest ermee zien te dealen in plaats van dat ik me kon verbeteren. Als ik in het begin meer de tijd had genomen om te herstellen dan had het misschien niet zo lang geduurd. Maar ja, dat is achteraf. Het is mede een reden waarom ik nog door wil gaan.”
De pandemie heeft haar tijd van bezinning gegeven. “Ik heb gevoeld hoe erg ik het kunstschaatsen miste. Mijn coach en ik kwamen tot het besef dat we met een heel boeiend project bezig waren. We dachten beiden: ‘Als er zoiets moois aan het groeien is, waarom zullen we dan stoppen?’ Er was zo’n connectie tussen ons om de liefde en de passie voor het kunstschaatsen naar boven te halen en daardoor verder te ontwikkelen. Niet alleen op wedstrijden, maar ook in de trainingen. Als gevolg hiervan heb ik in wedstrijden gedaan wat ik nog nooit eerder heb laten zien, zoals een triple-triple (dubbele drievoudige sprong) en andere elementen. Dit voelde heel puur en heeft mij zo’n boost gegeven.”
Wories heeft een missie, waarbij ze zichzelf en anderen wil motiveren. “Je ziet dat de gemiddelde leeftijd in het kunstschaatsen omhooggaat. Veel kunstschaatsers op de Olympische Spelen waren in de twintig, waarbij het niveau ook hoog bleef. Door mijn blessureleed en tegenslagen ben ik nog niet klaar om te stoppen. Ik zou het nog een heel mooi slotstuk willen geven. En hoelang dat slotstuk duurt dat weet ik nog niet. Op dit moment zetten we in op een olympische cyclus van vier jaar. Ik wil aan de jonge rijders laten zien: Als je iets wilt dan maakt het niet uit hoe oud je bent en wat anderen daarvan zeggen. Ik ben vijfentwintig en ik kan het ook. Als je het nog leuk vindt wat je doet, ga ervoor.”
Dit weekend wordt een nieuwe ervaring. “Ik denk dat dit mijn meest rare Challenge Cup gaat zijn, want ik heb altijd het doel gehad om Nederlands kampioen te worden. Dit keer is mijn grootste streven om te genieten en in het moment te blijven. Dat betekent overigens niet dat ik er doelloos naartoe ga. Uiteraard wil ik nog steeds zoveel mogelijk punten halen, maar nu ben ik meer met het proces bezig in plaats van het resultaat.”
Meer informatie over de Challenge Cup & NK Kunstrijden vind je hier
Wil jij ook kijken naar de Nederlandse en internationale toppers? Kom dan naar de Challenge Cup in Tilburg. Voor meer informatie over dit evenement: schaatsen.nl/challengecup.
