Die dubbel op haar verjaardag, dat blijft overigens bijzonder. Daar waren ook best wat vragen over. Viel 13 januari vorig jaar ook op een zaterdag, bijvoorbeeld. Nee, dat niet. Maar Van der Geest had de mazzel dat de wedstrijd in Rotterdam op een vrijdagavond werd gereden. Vrijdag de dertiende, inderdaad. Maar niet voor Lisa van der Geest, die zaterdag dus 24 werd. "Die datum moet wel een beetje meewerken. Als ik in juli jarig zou zijn, werd het een stuk moeilijker", grapt Van der Geest.
Het tekent de rijdster van Team mkbasics.nl. In enkele jaren is ze uitgegroeid tot een waardig boegbeeld van het damespeloton, net als trouwens haar ploeggenote Iris van der Stelt. Van der Geest kan haar verhaal vertellen, heeft goede humor en rijdt ook nog eens heel hard. Zeker de laatste weken. "Ik zit wel in een flow", geeft ze toe. "Het gaat superlekker, ook met het team. We schaatsen echt goed, en staan elke keer aan de start met het idee dat we lekker gaan knallen."
Wedstrijden nodig
Die vorm openbaart zich bij Van der Geest steevast in deze fase van het seizoen. Dat geldt ook voor Van der Stelt. "We hebben gewoon wat wedstrijden nodig om echt goed te worden. Bij mij viel bovendien na het olympisch kwalificatietoernooi en de NK Marathon wat spanning weg, en dan rijd ik nog lekkerder."
In de periode daarvoor was ze ook nog heel druk met haar studie, vervolgt de Warmondse. "Nu wordt het even iets rustiger en kan ik iets meer ontspannen. Verder valt alles nu een beetje op z'n plek, dat vooral."
Knallen
Dat heeft niet alleen met rust te maken, en is niet alleen mentaal. "Het is ook plezier, in alles wat ik doe op dit moment. Binnen het team staan de koppies ook allemaal dezelfde kant op, da's ook belangrijk. Natuurlijk is er ook bij ons wel eens wat, maar dat spreken we meteen uit en dan staan we er gewoon weer in de volgende wedstrijd met het idee van 'wie van ons het ook wordt vandaag, we knallen erin'."
De chemie binnen de ploeg van mkbasics,nl is zichtbaar, en het plezier spat eraf. "We hebben het hartstikke leuk met elkaar, dat ontken ik niet. Ik zeg wel eens gekscherend dat ik niet weet of ik nog had geschaatst als ik niet met deze meiden in een ploeg had gezeten. En dat meen ik ook. Ik draai al wat jaartjes mee, heb een mooie periode gehad met de Schaatsspetters, en nu is het met dit groepje superleuk. Daar geniet ik van en dat heb je nodig ook. Ik steek er veel tijd in, ben straks ook weer twee weken van huis. Dan moet het wel leuk zijn. Twee weken op de Weissensee met meiden waar je het niet mee kunt vinden, dat werkt niet."
Winnen went
Dat de gedachte aan stoppen bij Van der Geest opkomt, is opmerkelijk. Maar niet voor haarzelf. "Ik schaats al vanaf mijn zeventiende in het landelijk peloton. Dat is best lang en dan moet je het leuk blijven vinden. In de top schaatsen is fantastisch, maar de weg er naartoe was ook gewoon leuk. Weet je, de eerste keer top tien, is fantastisch. Dan went dat. Eerste keer podium, bouw je een feestje, breek je de tent af. En de eerste keer winnen, tja, dan is het feest helemaal grandioos. Dat proberen we nog wel elke keer, maar het wordt toch gewoner."
Waarmee ze eigenlijk zegt dat winnen toch daadwerkelijk went. "Op een bepaalde manier wel." En met een lach: "Maar we staan er heus nog wel goed in hoor." Van der Geest wijst op een bijzondere armband. "Deze hebben we gekregen van Jessica, de vriendin van Jan-Martien van de Wetering (coach, red). Ons nummer erin gegraveerd en ...", ze zet de armband tegen haar mond, "gevuld met Schrobbelèr, haha. Dat zijn mooie cadeautjes, ja. Zo houden we het toch feestelijk, en dat hopen we straks op natuurijs door te zetten. Want ook daar hebben we laten zien dat we dat kunnen."
