De drie dames die op het podium stonden maakten deel uit van een kopgroep van vier die iets over de helft van de wedstrijd een ronde voorsprong nam op het peloton. De ongelukkige vierde rijdster in dat kwartet was Imke Vormeer, die het in de sprint wel probeerde maar uiteindelijk de enige was die buiten het podium viel.
Spijtig, want Vormeer had net als Van der Geest, Engbers en Walsma haar werk gedaan in de ontsnapping die leidde tot de ronde voorsprong. Dat vervolgens in dat kwartet alle ogen waren gericht op Van der Geest verbaasde niemand. Woensdag won ze nog knap op Flevonice, in de KPN Marathon Cup pakte de Warmondse al twee zeges. "Ik ben in vorm en dat zien zij ook wel", erkende Van der Geest.
Toch was ze er in de finale niet gerust op. "Dertig kilometer solo rijden op Flevonice, dat voel je wel even. Ik was ook echt niet helemaal fris, en de sprint was soms gewoon een beetje wankelen." Van der Geest mocht dan jarig zijn, aan presentjes deden de andere niet. "Wil ik ook niet", vond Van der Geest. "Ik moest er ook echt voor knokken, en zo hoort het. Maar heel leuk blijft het wel om op je verjaardag te winnen."
Nieuwe poging
Engbers greep wederom net naast een overwinning. "Of het al begint te vervelen? Ja, wel een beetje", zegt ze met een lach. Het viertal jaagde rondenlang op het peloton en kwam langzaam maar zeker dichterbij. "Er stond redelijk veel wind en het ijs was op zich wel hard, maar gleed toch niet echt lekker. Het was een kleine kopgroep dus in het peloton zaten veel ploegen die zich er niet meteen bij neerleggen. We waren al vroeg weg en weer aangesloten bij het peloton dus dan duurt het ook lang voordat de finale komt. Dan kan er ook nog van alles gebeuren."
En dat gebeurde ook. Een nieuwe groep van zeven rijdsters ging op avontuur, zonder de vier koplopers. "De andere meiden uit de ploeg, Jessica, Denise en Nicky, hebben superhard gewerkt om dat weer recht te zetten en met succes", zegt Engbers. "Op een gegeven moment werd ik wel een beetje zenuwachtig maar toen zag ik het rondebord en dacht ik 'oké, het moet goed komen'."
In de eindsprint hield Van der Geest de deur dicht en dwong Engbers in het nauw. "Mijn plan was om voor de laatste bocht aan te gaan en dan buitenom dit keer. Maar toen ging Imke (Vormeer) al aan, zat ik vast en had ik gewoon geen ruimte meer. Dat was zonde. De vorm is er in ieder geval dus daar ligt het niet aan."
'Hup juf'
In Alkmaar had een schaatsster een geheel eigen fanclub die haar luidkeels aanmoedigden. De kinderen uit groep drie van 'juf' Moniek van Linden stonden op de stoeltjes en hingen aan de boarding. Na afloop wilden alle kinderen een handtekening en op de foto met de juf.
"Er is hier een schaatsschool In Balans en het zoontje van de eigenaren zit bij mij in de klas. In september zei de vader al 'jij moet in januari in Alkmaar rijden hè, nou de spandoeken worden geregeld.' En ik dacht eigenlijk dat het een grapje was, ha. Totdat ik hoorde dat het inderdaad geregeld was en de kinderen met hun ouders mochten komen. Het waren er een heleboel!"
"We stonden aan de start te wachten op het startschot en die scheidsrechter had natuurlijk een heel serieus praatje. En zij waren aan het schreeuwen. Dat was echt heel leuk. Ik heb de kinderen iedere ronde gehoord." De rijdster van Team BlueDune/RekenService reed zelfs nog een stukje op kop. "Dat kwam eigenlijk heel toevallig. Degene voor mij ging aan de kant, ik dacht 'ik rijd gewoon door' en toen lag ik op kop. Even mezelf laten zien, ha."
Bekijk hier de volledige uitslag.
