Vol verwachting had de 30-jarige Vormeer uitgekeken naar de 5000 meter in Polen, haar eerste in wereldbekerverband. Hoewel langebaanwedstrijden geen hoofddoel vormen voor de ervaren marathonschaatsster, was dit toch een kans die ze niet wilde laten lopen. "Dit had ik totaal niet meer verwacht, zeker omdat ik vorig jaar heb getwijfeld of ik nog wel door zou gaan", vertelde ze donderdag.
Van alles had de Meppelse geregeld: een vlucht van haar trainingslocatie op Gran Canaria naar Polen, vrij van het werk en de familie die haar zou komen aanmoedigen. Het oorspronkelijke plan om op Gran Canaria veel uren te maken in voorbereiding op de natuurijswedstrijden later dit seizoen ging ook deels de prullenbak in. Het tweede deel van de week stond volledig in het teken van de vijf kilometer op de World Cup. Het had de nodige moeite gekost, maar ze had het voor elkaar gekregen. Klaar om te presteren.
Groot was dan ook de verbijstering toen ze vrijdag te horen kreeg dat het allemaal niet door zou gaan. Haar tijd op het World Cup kwalificatietoernooi, de enige wedstrijd waar Vormeer aan de ISU-limiet voldeed, telde door een procedurefout tussen de KNSB en de ISU niet mee voor kwalificatie. Ondanks inspanningen om haar alsnog aan de start te laten staan, bleef de ISU star. Nee was toch echt nee.
Haastige terugreis
Toch liet Vormeer zich door alle tegenslag niet uit het veld slaan. De knop ging om en in allerijl werd voor de volgende ochtend een vlucht van Warschau naar Amsterdam geboekt. Zaterdag stond er immers 'gewoon' een marathonwedstrijd op de kalender. "Als ik dan toch niet mag rijden, boek dan maar het eerste het beste vliegtuig terug naar Nederland. Dan kan ik de marathon nog rijden."
Vrijdagavond laat komt Vormeer aan in een hotel in de buurt van het vliegveld. Met een lange reisdag voor de boeg op zijn zachtst gezegd niet echt een ideale wedstrijdvoorbereiding. "Echt geslapen heb ik niet, je bent nog zo druk van alle berichten en om half zes ging de wekker. Vanwege de wind duurde het op het vliegveld ook weer langer, dus je gaat ook niet nog terug naar huis. Nu heb ik een beetje op de bank gehangen bij een vriendin in Noord-Holland. Maar ze heeft goed voor me gezorgd hoor."
Podium
De frustratie, vermoeidheid en stress kwamen zaterdagavond tot uiting op het ijs van De Meent in Alkmaar. Naast veelvraat Irene Schouten en de haast onvermoeibare Anne Tauber was het Vormeer die in het pak van Team Palet de ogen op haar gericht wist. Een stormachtige wind en regen maakte de wedstrijd extra zwaar. Dat uitgerekend zij aan het eind van die slopende koers de laatste plek op het podium bekleedde, was ook voor haar een kleine verrassing.
"Vooraf zei ik al: of ik rijd goed, of ik rijd bagger. We wisten van tevoren dat het een zware wedstrijd zou worden met de wind en het ijs sloeg ook al na tien minuten aan. En ik heb eerlijk gezegd ook niet heel lekker gereden. Onderweg dacht ik niet dat ik het podium zou halen. Natuurlijk kan het altijd beter, maar vandaag zat er niet meer in", keek ze terug op de wedstrijd.
Blik vooruit
Waar ze vrijdagavond nog in een Pools hotel zat, stond Vormeer nog geen 24 uur later op een Alkmaars podium. Het besef van wat er de voorbije dagen allemaal gebeurd was, was op dat moment ook nog niet aanwezig. "Als ik thuiskom zal dat wel komen. Ik ben nu alleen maar onderweg geweest." Haar eigen bed en de rust van thuis, het klinkt haar als muziek in de oren.
Daarna gaat de blik toch al vrij snel weer vooruit. "Deze week begin ik op mijn nieuwe werk en gaan we weer door. Zaterdag is er gewoon weer een marathon." Het mislukte Poolse avontuur is gelukkig geen reden om de ambities op de langebaan weg te stoppen. "Eind december rijd ik de NK Afstanden en rijd ik de drie en de vijf kilometer. Dan gaan we er weer vol voor. Ik heb de hoop zeker nog niet opgegeven."
