Takagi stond na de eerste dag bovenaan het klassement, en ook na de derde afstand leidde ze de dans. Maar op haar minst sterke afstand, de 5 kilometer, verloor ze te veel tijd op Ireen Wüst en Martina Sablikova. “Zij zijn gewoon te sterk. Vooraf hield ik wel rekening met een podiumplek, maar toch heb ik mezelf verbaasd.”
Papiertje
Haar coach Johan de Wit kreeg twee jaar geleden ineens met Miho Takagi te maken. Hij kreeg een papiertje met wat gegevens onder zijn ogen. Geen idee had hij wie deze vrouw is en of ze goed kan schaatsen. Maar twee jaar later weet De Wit als geen ander met wat voor groot talent hij werkt. “Ze is zo snel gegroeid. Eigenlijk is het heel erg vergelijkbaar met Patrick Roest”, zegt De Wit.
De succesvolle coach van Japan is enorm onder de indruk van Takagi, die op de WK afstanden ook al verrassend brons won op de 1500 meter. “Miho heeft veel power en een enorm goede conditie. De meeste Japanners kunnen alleen goed sprinten, maar zij kan het allemaal.” Ze is volgens De Wit een behulpzaam en rustig persoon, maar is ook degene die haar ploeggenoten op sleeptouw neemt. “Ze is nergens beroerd voor, ze helpt iedereen. Ze is de leider van de groep.”
Dat ze als een grootheid wordt gezien in Japan, werd des te duidelijker toen De Wit tijdens de Asian Games Takagi de ploegenachtervolging niet liet rijden. Takagi had namelijk al drie afstanden gereden en Japan kon volgens De Wit ook zonder haar goud winnen. “We wonnen dik, maar iedereen raakte in paniek. Ik werd zelfs gebeld door de pers waarom ik haar niet had opgesteld.”
Japanse humor
Het is de nieuwe status waar Takagi aan moet wennen. Maar met die aandacht kan ze wel omgaan. Sterker nog, ze vindt de aandacht hartstikke leuk. In Hamar zijn er zo’n vijf Japanse journalisten gekomen om alle Japanners (en met name Takagi) in de gaten te houden. Wie ontbreken in Hamar zijn haar ouders. “Ze hebben voor de televisie gekeken. Zaterdag stuurden ze me een berichtje met: ‘Gefeliciteerd met de overwinning op de 500 meter, de 3 kilometer kan nog wel beter. Keep fighting!’ Ze zijn altijd kritisch, maar dat vind ik niet erg.”
Takagi is De Wit dankbaar dat hij haar zover heeft gebracht. De Nederlandse coach heeft goede hoop dat zijn pupil de komende jaren één of misschien wel twee treedjes hoger gaat komen. “Als ze nu al derde eindigt, waarom zou ze dan over een paar jaar niet kunnen winnen?” Takagi is het daar mee eens, maar denkt nu vooral aan de Olympische Spelen die volgend jaar zijn. “Daar ga ik vol voor.”
Bij elk antwoord komt er een grote glimlach tevoorschijn. De Wit kan zijn lach daardoor soms niet inhouden. “Ze heeft ook humor, Japanse humor. Maar het is gewoon al grappig als je haar hoort praten.”
