“Het is leuk hier”, vertelt Verbij, die na de WK Afstanden in Zuid-Korea direct doorvloog naar Canada en zijn intrek nam in een hotel op de universiteitscampus in Calgary. De Olympic Oval, de legendarische schaatshal waar zaterdag om de wereldtitel wordt gestreden, is maar een paar honderd meter lopen. En vanaf de baan loop je over de levendige campus zo naar een Starbucks en een grote Food Court.
“Normaal gesproken leven wij als schaatsers best in een klein wereldje”, gaat Verbij verder. “Je bent met elkaar in je hotel en op de ijsbaan. Nu gaan we ’s morgens trainen en ’s middags lunchen we tussen de studenten. Ik vind dat mooi.”
Mede door deze omstandigheden heeft de nummer drie van het vorige WK Sprint behoorlijk relaxed naar deze wereldtitelstrijd toegeleefd. “Al merk ik wel dat de spanning nu wel begint te komen.”
Begrijpelijk. Want waar Verbij vorig jaar nog verraste met de derde plaats, zijn de verwachtingen rondom de Japanse Nederlander nu hoger gespannen. De winnaar van vorig jaar – Pavel Koelizjnikov – is er deze keer namelijk niet bij en Verbij zelf bevestigde zijn status als topper door in januari naar de eerste Europese sprinttitel te snellen.
“Ik weet dat ik het niveau heb om met de besten mee te doen”, zegt de sprinter van Team Plantina rustig. “Maar er zijn veel kanshebbers. Wie? Ik verwacht veel van Moerasjov, Ihle, Lorentzen en natuurlijk van Kjeld (Nuis, red.).”
“Van de favorieten zijn Kjeld en ik de betere 1000 meter-rijders. Maar aan de andere kant ben in verhouding beter op laaglandbanen. Op hoogte, zoals hier in Calgary, glij je door de lage luchtweerstand makkelijker door wanneer het zwaar wordt. Dat is in het voordeel van de hele snelle mannen, zoals Moerasjov en Ronald Mulder. Vaak zie je op hoogte de verschillen tussen de concurrenten kleiner worden.”
“Het wordt daarom een heel spannend toernooi. Voor mezelf is het belangrijk dat ik vier keer de beste rit rijd die ik kan rijden. Als ik dat doe en iemand anders is toch sneller, dan is dat zo.”
