Bij de Winterspelen in 2010 was Lee de grote verrassing. Niet goed genoeg voor de Zuid-Koreaanse shorttrackselectie beproefde hij zijn geluk op de langebaan. En geluk had hij. Op de tien kilometer profiteerde hij van de verkeerde wissel van Sven Kramer en won olympisch goud. Een paar dagen eerder had hij ook al zilver op de vijf gewonnen.
Na die Spelen van Vancouver verdween Lee langzaamaan uit beeld. Hij won nog een World Cup 5000 meter in Berlijn, maar daarna liet hij steeds minder goede resultaten zien. Dat is niet ongewoon voor Koreanen. “In het jaar na de Spelen kunnen de Koreanen het rustig aan doen. Ze trainen wel, maar op een lager pitje.”
Op de vijf en tien kilometer verloor Lee de aansluiting, al was hij volgens de Koreaanse bondscoach Bouwman in 2013 nog wel in goede vorm. “Tijdens de Spelen werden er eigenlijk niet zulke snelle tijden gereden. Hij was in 2013 beter dan in 2010, maar hij won geen medailles.” Zijn beste resultaat was een vierde plek op de tien kilometer, een prestatie die hij op de Spelen van Sotsji herhaalde, op ruime afstand van Jorrit Bergsma en Sven Kramer.
Oude man
Dat hij met goud en zilver van Vancouver op zak in de jaren erna niet echt goed mee kwam, was geen aanleiding om te stoppen. “Hij noemt zichzelf wel eens een oude man, maar dan vertel ik hoe oud Arjan Stroetinga is en dan kan ie niets meer zeggen. Hij is pas 27.”
Teruggaan naar het shorttrack was ook geen optie voor Lee. Zijn mogelijkheden op het kleine baantje zijn daarvoor te beperkt en de strijd om een plek in de olympische ploeg van Korea is zwaar. Daar komt hij niet tussen.
En dus hield Lee het bij de langebaan, maar besloot wel zijn aandacht te verleggen van de klassieke afstanden naar de mass start. Die staat voor de Winterspelen van 2018 in zijn eigen land op het programma. En daar liggen, net als op de Team Pursuit, goede kansen voor Lee.
Vorige winter liet hij al zien dat hij het onderdeel goed beheerst. Zijn behendigheid als shorttracker past bij de mass start en hij beschikt over een sterk eindschot. “Niemand kan zo’n hoge snelheid halen als hij in de laatste twee bochten”, meent zijn coach.
Rustig aan
Die snelheid liet hij vorige winter in de World Cups al vaak genoeg zien. Toen was hij drie keer de beste. Dit seizoen hield hij zich bewust kalm. Verstoppen wilde Bouwman het niet noemen, maar Lee deed niet meer dan het hoogst noodzakelijke. “Hij moest een keer derde worden voor de kwalificatie voor de WK en dus werd hij derde in Heerenveen.”
Bij die race was al wel te zien dat hij meer in zijn mars had. “Als je die race analyseert zie je dat hij veruit de snelste was. Hij kwam van plek vijftien naar plek drie.”
Het kost Lee geen moeite om afstand van zijn ambities op de vijf en de tien kilometer te doen. Hij floreert in de groepswedstrijd. Bovendien, zo verwacht Bouwman, zal een medaille op de mass start in Zuid-Korea hoger worden aangeslagen dan op een van de individuele afstanden. “Dat onderdeel vinden ze in Korea het spectaculairst”, legt hij uit. “Het lijkt het meest op shorttrack.”
