Ze reed in Haaksbergen in het blauw van Team A-Ware/Fonterra omdat ze haar nationale titel op kunstijs had behaald. En die titel geldt niet op het natuurijs in Haaksbergen. De winnares vindt dat best een beetje jammer. "Ik rijd er namelijk al niet zo vaak in."
Schouten rijdt de komende tijd nog maar weinig marathons, want anders dan de andere dames uit het peloton reist ze niet af naar de Weissensee. "Ik heb mijn doel bij de WK Afstanden gelegd en daar passen wedstrijden van honderd kilometer niet in."
Het was zelfs nog even de vraag of de marathon op natuurijs wel zou passen in haar voorbereiding op het KPN NK Allround van komend weekend. "Toen ik gisteravond hoorde dat ik mocht rijden was ik heel blij", vertelt ze. Haar coach Jillert Anema liet de keus aan haar. "Hij zei: 'je mag het zelf weten'."
De beslissing was snel genomen, want Schouten houdt van natuurijs. "Het is mooi om in de buitenlucht te rijden en de sfeer eromheen is geweldig", vertelt ze. "En het gevoel dat je hebt als je rijdt, het geluid van je ijzers over het ijs."
Vrijer
Ook bevalt de manier van rijden op natuurijs haar. "Met langebaanschaatsen en op kunstijs moet je heel technisch denken, maar dit is veel vrijer", legt ze uit.
Daarbij heeft Schouten niet al te hoge verwachtingen van het komende KPN NK. "Eerst wilde ik goed rijden op het NK allround, maar op mijn 500 en 1500 meter verlies ik op dit moment zoveel dat ik dat niet meer goed kan maken."
"Deze wedstrijd is niet ideaal in de voorbereiding op het NK, maar ik wilde liever deze winnen dan vijfde te worden op het allroundkampioenschap. Als ik kans had op de titel, dan had ik het niet gedaan."
Haar beslissing pakte meer dan goed uit, want ze zette de wedstrijd in Haaksbergen perfect naar haar hand. En dat zelfs zonder ploeggenoten. Ze merkte al snel dat de besneeuwde ijsvloer wat deed denken aan een inline-skatebaan: stroever dan kunstijs. "Doordat er sneeuw op lag was het zwaarder. De mensen die skeeleren waren in het voordeel. Ik wist dus dat ik Elma de Vries in de gaten moest houden."
Kopgroep
Zo gezegd, zo gedaan: Schouten belandde met De Vries, Emma Engbers en Ineke Dedden in een kopgroep van vier. In de finale kwam het peloton nog heel dichtbij, maar Schouten voelde steeds de controle. "Ik zag het peloton dichterbij komen en daar waar ik ervoor steeds een halve ronde op kop gereden had deed ik het toen wat langer. Zo hielden we wat meer snelheid. Ik wist dat ze het dan in het peloton wat eerder op zouden geven."
Het enige gevaar lag daarna nog in haar medevluchtsters. "Het was natuurlijk eerst even afwachten, misschien speelden ze een beetje toneel", zegt ze. Maar uiteindelijk weet ze dat ze in de sprint geen verlies hoeft te vrezen.
"Ik wilde hem heel graag winnen en daarom heb ik niet te veel risico genomen", blikt ze terug. Ze vertrouwde op haar beproefde recept van een razendsnelle laatste bocht. Niemand kwam bij haar in de buurt.
