Direct na de start ging Ariëns er al met een kopgroep bestaande uit Gary Hekman, Robert Post, Sjaak Schipper, Erwin Mesu en ploeggenoot Ingmar Berga vandoor. “We wilden voorin zitten zodat we grip op de wedstrijd konden hebben en niet achter de feiten aan hoefden te lopen. Dat verliep heel goed.”
Ariëns overleefde in de daaropvolgende rondes van dertig kilometer alle ontsnappingspogingen, aanvallen van auto’s met aanhangwagens, overstekende PostNL-busjes en mesthopen op de weg. “Het is natuurlijk een groot rondje, het hoort erbij. De Elfstedentocht wordt ook niet op gedweild ijs gereden”, lacht hij. Samen met Gary Hekman en Niels Mesu vormde hij vervolgens de kopgroep die om het eremetaal zou gaan strijden. “Ik wilde zo min mogelijk kopwerk doen en dat kon ook, want ik had Ingmar nog in de race. Die zat er iets achter en komt zo nog dacht ik.”
Ruim voor het einde van de wedstrijd besloot Ariëns, na een seintje van zijn coach zelf een poging tot wegrijden te wagen, wat naar zijn eigen verbazing succesvol uitpakte. “Op het stuk waar veel wind stond ging ik er vandoor. Dan komen zij namelijk ook vol in de wind te rijden en dan is het eigenlijk wachten tot iemand breekt.”
“Ik had eigenlijk verwacht helemaal geen gat te kunnen slaan”, vervolgt hij. “Maar als je wilt winnen moet je dat toch tien tot twintig kilometer voor de finish doen. Als je later bent dan kom je nooit meer weg bij Gary. Dat was ook te merken tijdens het NK Marathon. Dan kun je hoog of laag springen, maar het lukt niet.”
Kleine man
De laatste tien kilometer van de tocht werd in Hallum verreden over zes kleinere rondes van anderhalve kilometer. Ariëns wist zijn voorsprong te behouden en kwam met twee handen in de lucht over de finish. “Ik ben wereldkampioen, Nederlands kampioen en heb bijna alles al eens gewonnen. Deze had ik nog niet en dat steekt dan toch. Ik ben ontzettend blij én dan ben ik ook nog net vader geworden. Deze is voor de kleine man!”, glundert hij.
Zijn vrouw en kindje hebben de wedstrijd thuis via de livestream kunnen volgen. “Dat is hartstikke mooi, ik had ze net nog even aan de telefoon.” Van Ariëns mag die livestream en een soortgelijke wedstrijd trouwens vaker plaatsvinden. De mannen uit het skeelerpeloton leggen als training door de week vaak duurritten van negentig tot honderd kilometer af, terwijl het in wedstrijdverband vaak bij veertig kilometer blijft. “De wedstrijd van vorige week in Puttershoek was er een van zeventig kilometer, maar anders was dit de enige lange koers geweest”, besluit hij. “Dit was een supermooie wedstrijd. Zo mogen ze van mij vaker gereden worden.”
Lees alles over het ONK inline-skaten op onze speciale pagina.
