Monique Velzeboer won als shorttrackster in 1988 een gouden, zilveren en bronzen medaille op de Winterspelen in Calgary. Vijf jaar later kwam er door een dramatisch ongeluk tijdens een training in het Franse Font-Romeu een einde aan haar carrière. Bijna dertig jaar na haar succes in Calgary is Velzeboer opnieuw succesvol. Nu als fotografe. Schaatsen.nl ging bij haar langs.

"Met mij gaat het goed," begint Monique Velzeboer met een grote glimlach op haar gezicht het gesprek. "Ik ben gelukkig, met mijn kinderen gaat alles goed en ik doe wat ik leuk vind. Dat is het belangrijkste toch?"

Shorttrack

Tijdens de Olympische Winterspelen van Calgary in 1988, toen shorttrack nog een demonstratiesport was, wint Velzeboer drie medailles. Goud, zilver en brons. "Het is al een heel lange tijd geleden, maar ik vind het nog altijd prachtig dat ik ooit mee heb gedaan aan de Spelen. Dat is waar je als sporter van droomt. Waar ik de medailles heb liggen? Volgens mij ergens in een laatje, ha."

Vier jaar later tijdens de Winterspelen in het Franse Albertville is shorttrack een officiële sport. Velzeboer eindigt net buiten het podium op een vierde plaats. "Op dat moment baal je. Een vierde plaats is natuurlijk net niet. Toch kijk ik er nu met een positief gevoel op terug. Hoeveel mensen kunnen nou zeggen dat ze vierde zijn geworden op de Spelen?"

Op 22 december 1993 slaat het noodlot toe. Tijdens de voorbereidingen op de winterspelen van Hamar komt Velzeboer in het Franse plaatsje Font-Romeu in de Pyreneeën hard ten val. "Ik wist meteen dat het fout zat, had geen gevoel meer in mijn benen. Daarnaast had ik het vreselijk koud. Gelukkig was er snel hulp ter plaatse en kreeg ik een injectie, waardoor ik rustig bleef. Na een paar dagen te hebben doorgebracht in Frankrijk ben ik overgebracht naar het AMC in Amsterdam. Vervolgens ging de revalidatie van start."

De eerste paar jaar na haar ongeluk heeft Velzeboer het moeilijk. "Ik vond het lange tijd lastig om te accepteren dat ik bepaalde dingen niet meer kon doen. Tegenwoordig is dat anders. Je kan natuurlijk blijven nadenken over de zaken die je niet meer kan, maar daar word je alleen maar depri van. Ik kijk op dit moment liever naar de dingen die ik nog wel kan. Dat is nog steeds heel veel. Dus ik probeer ook zoveel mogelijk te doen. Daarnaast wordt Nederland steeds rolstoelvriendelijker. Dat is fijn."

Fotografie

Tijdens haar shorttrackcarrière doet Velzeboer een studie psychologie. Na haar val besluit ze daar echter mee te stoppen. "Ik deed mijn studie altijd met veel plezier naast mijn sport. Het was goed te combineren en ik wilde niet alleen maar op de ijsbaan staan. Toen de sport door mijn valpartij wegviel, realiseerde ik me dat het niet het vakgebied was, waar ik verder in wilde. Ik wilde iets doen wat ik echt leuk vond, ben dus naar de fotoacademie gegaan."

In 2002 wordt ze freelancer en in 2003 richt ze samen met jeugdvriendin Erma Rotteveel de Monique Velzeboer Foundation op. Tien jaar lang reist ze de hele wereld over om in ontwikkelingslanden foto's te maken van gehandicapte kinderen. "Om eerlijk te zijn trokken die landen mij meer dan de rijke westerse wereld. Iedere keer als ik terugkwam, realiseerde ik me weer hoe bevoorrecht we eigenlijk zijn. In Nederland is vrijwel alles mogelijk. Daar mag je al blij zijn als je naar school kan."

Naast het maken van portretfoto's, verkoopt ze samen met Erma wenskaarten en kalenders voor het Liliane Fonds. In dertien jaar tijd halen ze ruim 1.027.016 euro op. "Ik heb het altijd met enorm veel plezier gedaan, vond het geweldig om naar al die landen te reizen. Ik ben er nu even mee gestopt, maar het plan is om het in de toekomst zeker weer te gaan doen. Als mijn kinderen (Quincy 11 en Yara 5, red.) wat ouder zijn, neem ik ze misschien wel mee om ze wat van de wereld te laten zien."

Acht jaar geleden maakte Velzeboer een fotoserie van olympische sporters in het goud. "Daar ben ik samen met John de Koning nu weer mee bezig. Het is bijna af. Marianne Vos, Femke Heemskerk, Marit Bouwmeester. Ik heb ze allemaal gefotografeerd. Een flink aantal toppers, dus daar ben ik heel blij mee. Nu ik al die sporters heb gefotografeerd, worden de aankomende Olympische Spelen van Rio de Janeiro nog wat leuker. Ik ga ze natuurlijk wel volgen."

Tickets

'Haar sport' volgt Velzeboer nog altijd. "Het is mooi om te zien dat de Nederlandse shorttrackers het goed doen. Ik heb de laatste tijd erg genoten van Sjinkie Knegt en Jorien ter Mors. Daarnaast ben ik ook benieuwd hoe Suzanne Schulting zich ontwikkelt.  Ze is een groot talent."

"Als ik er tijd voor heb, zit ik voor de televisie. Daarnaast ga ik regelmatig kijken bij wedstrijden die in Nederland zijn. Tickets voor de WK in Ahoy van volgend jaar heb ik al besteld, ha. Daar wil ik natuurlijk bij zijn."