Het werelduurrecord werd in 2007 door Casper Helling op 41.969,10 meter gebracht. De oud-marathonrijder is niet bang dat zijn record wordt afgepakt, meldt De Vries. “Hij vindt het mooi dat iemand het weer eens aanvalt.”
Eigenlijk had De Vries het record willen aanvallen enkele weken voor het WK Allround, maar tot zijn eigen verrassing plaatste hij zich voor dat toernooi. De recordpoging werd vervolgens uitgesteld naar vrijdag de dertiende.
Zo kon De Vries een week voor zijn uurrecord al op wedstrijdsnelheid rijden, maar de ijsbaan bleek tijdens het wereldkampioenschap niet zo snel als hij gehoopt had. Voor een regulier wereldrecord was het lang niet goed genoeg. “Het was de laatste week steeds schommelend. De ene dag was het hard, dan weer zacht. Het ijs zal beter moeten zijn dan nu. Het was te veel werken voor de rondjes.”
Het WK was De Vries sowieso zwaar gevallen. “Ik had me er meer van voorgesteld”, vertelt hij. “Eerlijk: het was al een hele toer om hier te komen, maar ik wilde hier echt presteren. Ik reed een hele goede 500 meter, maar mijn vijf kilometer was onder de maat. Anders kan je je nog een foutje permitteren, maar nu heb ik het zelf vergooid.”
Voor vrijdag zal het ijs beter moeten zijn en zal De Vries zelf ook in betere vorm moeten zijn. Al zijn de rondetijden die hij op het uurrecord moet rijden een stuk langzamer dan hij tijdens het WK Allround moest noteren. “Straks moet ik rondjes 34 rijden.”
Inpassen
De Vries liep al veel langer met het idee om het werelduurrecord aan te vallen, maar in het olympisch seizoen bleek het lastig in te passen. Deze zomer maakte hij er echt werk van, want hij wilde voorkomen dat van uitstel afstel zou komen.
“Er zijn zoveel jongens, zoals bijvoorbeeld Kurt Wubben, die het ook wilden, maar het aan het eind van hun carrière zat het er vaak niet meer in. Ze werden vaak gehinderd door blessures en waren gedwongen te stoppen.”
Twee keer reed hij een half uur met zijn wedstrijdpak aan op het tempo dat hij zal moeten rijden op vrijdag. De eerste keer was in de zomer, de tweede keer vlak voor het seizoen. Op het zomerijs reed hij vrij gemakkelijk in de rondte, maar juist de laatste repetitie viel hem zwaarder dan verwacht. “Maar dat kan ook aan het moment gelegen hebben.”
Uitdaging
Voor een marathonrijder zou een afstand van 42 kilometer geen probleem moeten zijn. Een standaardwedstrijd is immers honderd rondes, maar volgens De Vries is een tijdrit van een uur niet te vergelijken met een pelotonswedstrijd. “Bij een solo in de marathon rijd je toch altijd een beetje op reserve en in het peloton kan je je goed verschuilen”, zegt hij.
De grote uitdaging voor het lichaam zit hem niet in de afstand en de snelheid per se, maar in het feit dat hij het alleen moet doen en vanaf de start meteen snelle rondes moet rijden, want een langzame start is niet zomaar goed te maken. “Het wordt onwijs afzien”, zegt De Vries lachend.
Het goede gevoel komt, net als bij grote natuurijswedstrijden, pas achteraf, denkt hij. “Daarvan denkt ook iedereen tijdens de wedstrijd dat ze het nooit meer willen doen, maar na afloop zegt iedereen: ‘dat doen we volgend jaar weer’.”
Regels
De regels voor de rit zijn door de huidige recordhouder Helling vastgelegd. De Vries rijdt niet aan de binnenkant van de baan zoals bij de marathon, maar zal net als bij langebaanwedstrijden steeds elke ronde wisselen van de binnen- naar de buitenbaan.
Als het De Vries lukt dan heeft hij het werelduurrecord, maar een officiële erkenning is er niet voor. De ISU erkent het niet. Mogelijk neemt de KNSB het nog wel op als een nationaal record, mits De Vries na afloop een dopingcontrole laat afnemen.
De ISU erkent het record niet, maar is wel geïnteresseerd in De Vries’ initiatief. “Ze vinden het heel leuk”, weet hij te melden. Hij vermoedt dat zijn poging bovendien meer rijders zal verleiden. “Ik kan me voorstellen dat als ik het nu doe, dat ook anderen dat gaan doen.”
