De 21-jarige Speijers was in oktober vorig jaar de revelatie van het voorseizoen, toen hij zich met een derde tijd op de 5000 meter van het World Cup kwalificatietoernooi in de wereldbekerselectie reed. Eenmaal in dat circuit bleken zijn resultaten in Heerenveen niet zomaar te kopiëren naar andere banen. Een aanhoudende rugblessure speelde hem parten en houdt hem ook nu al een tijdje langs de kant.
“Afgelopen zomer had ik daar ook al last van”, geeft Speijers aan. “Toen heb ik ook een tijdje niet op het ijs gestaan, maar heeft rust me heel goed geholpen. Door mijn resultaat op het WCKT begon mijn seizoen in sneltreinvaart en liep het anders dan ik had gedacht. De eerste wereldbekers waren goed, maar mijn NK Afstanden viel een beetje in het water.”
Dankzij zijn goede uitgangspositie in de wereldbekerklassementen, mocht Speijers alsnog de reis naar Noord-Amerika maken. “Al was ik het na het NK een beetje kwijt. In Salt Lake City had ik niet het vertrouwen dat ik een goede rit kon rijden. De hoogte maakte me een beetje onzeker, dus ik begon veel te voorzichtig en ging alsnog naar de klote. In Quebec had ik op zich het goede gevoel weer te pakken. Maar ja, na zo'n lang seizoen was het fysiek niet meer fantastisch.”
Zijn rug speelde ook weer op. “Met al dat reizen schoten de oefeningen en krachttrainingen er soms een beetje bij in. Anderhalve week voor het NK Allround ging het weer mis.” Het was een grote teleurstelling voor de nuchtere Rotterdammer, die zich ten doel gesteld had om na een wisselend wereldbekerjaar nog een keer te laten zien wat hij in huis had.
De blik van Speijers ging noodgedwongen al richting volgend seizoen. Toch was hij zaterdagavond nog op het ijs te zien. “Ik ben een liefhebber, vind het sowieso leuk om te kijken en ik vind het leuk om mensen te helpen. Zeker mijn teamgenootjes. We trekken het hele jaar met elkaar op, dus als ik hier voor ze kan zijn, doe ik dat met alle liefde.”
Die schaatspassie zet Speijers wel vaker om naar vrijwilligerswerk op en rond het ijs. In het verleden was hij samen met zijn oud-trainingsmakkers van zijn shorttrackploeg blokjeslegger bij de internationale shorttracktoernooien in Dordrecht. Iets dat hij dit jaar door sponsorverplichtingen met zijn ploeg helaas moet overslaan.
Hij moet het dit weekend doen met zijn eerste coachervaring. Met de gebroeders Ten Hove en Erik Bouwman in Duitsland voor het WK Sprint en de daaraan gerelateerde reis voor de teamsponsors, viel de eer aan Speijers om zijn ploeggenoten te begeleiden. Met succes, want Robin Groot pakte de overwinning op de 1500 meter.
Of de gelegenheidscoach ook ambitie heeft om op langere termijn het vak op te pakken? “Nou, ik vind het wel een mooi vak. Het nadenken over trainingsschema's, hoe je het in elkaar steekt. Ik merk dat het me trekt, dus misschien in de verre toekomst dat ik dat ga doen. Maar ja, eerst nog even een mooie, hopelijk lange schaatscarrière.”
Twee titels voor Tim Prins
Waar voor Team IKO succesvol was bij de vrouwen met de eerste prijs voor Robin Groot, had Reggeborgh het meeste succes bij de mannen. Tim Prins won de Nederlandse titel neo-senioren op de 500 en 1500 meter, al was zijn ploeggenoot en senior Louis Hollaar op de 1500 meter net iets sneller.
De 20-jarige sprinter maar moest zich naar eigen zeggen nog wel opladen voor het slotstuk in Alkmaar. "Vooraf zag ik er een beetje tegenop, want ik moest op de 500 meter in mijn eentje in rit één. Daar moeten ze misschien toch iets aan doen, maar achteraf met de ijskwaliteit vanavond was het misschien wel een beetje in mijn voordeel."
Zijn ploeggenoot Mats Siemons, die het brons pakte, kon dat beamen. "Tim was vanavond gewoon veruit de beste, maar het was ook niet verkeerd dat hij in rit één zat. Het ging direct door na de vrouwen. En als de beste rijder van het veld alleen moet in de eerste rit... Dat is ook niet heel veel promotie voor de Holland Cup."
Nee, dan liever het WK Sprint, waar Prins dankzij zijn vierde plaats op het Daikin NK Sprint niet naartoe mocht. De jongeling zat zich deze week een beetje te verbijten thuis voor de buis. "Ik heb wel gekeken de afgelopen dagen, maar het is niet de fijnste positie om thuis te zitten op de bank. Het is jammer dat ik daar niet ben, maar ik ben gewoon verslagen op het NK Sprint", stelde hij nuchter.
"Het was voorafgaand aan het seizoen ook heel realistisch dat ik geen World Cups zou rijden en het hele jaar in dit circuit zou rondrijden. Ik heb eigenlijk een heel goed seizoen gehad en ben wel tevreden. Dan is het gewoon mijn werk en voel ik me zeker niet te goed om nog een Holland Cup te rijden. Er staat ook nog een titel op het spel en ik had juist ook wel zin in de 1500 meter, want dat was ook een beetje mijn afstand bij de junioren. Door omstandigheden reed ik hem nog maar vier keer per jaar. Het is jammer dat ik op de 500 meter net het baanrecord mis, maar het zijn niet de beste omstandigheden, dus dat ik er dicht op zit zegt ook wel wat."
