De eerste klachten begonnen al in de zomer van 2023. “Tijdens een zaterdagochtendtraining kreeg ik last van mijn voet. We dachten eerst dat het aan mijn schaats lag. Daarom had ik hem iets omgebouwd en er tape om gedaan, maar dat verminderde de klachten niet. Toen ben ik crème gaan smeren en dat hielp wel. Tot oktober… Bij een wedstrijd in Slovenië kreeg ik veel pijn. Sindsdien is het alleen maar erger geworden.” Desondanks bleef Van Dijk haar uren op het ijs maken, gefocust op haar sportieve doelen.
“Begin december kon ik niet meer pijnvrij lopen. Mijn voet afrollen deed al pijn. Ik nam een weekje rust en ging weer rustig trainen om te kijken hoe dat voelde. Bij de sprongen merkte ik dat de pijn niet verdwenen was. Ik werd doorverwezen naar de sportarts en die dacht aan overbelasting en misschien een stressbreuk.” Dat laatste ontstaat wanneer een bot overbelast is en komt vaker voor bij atleten en dansers. “Hoewel de radioloog niks zag, bleek er toch een scheur in mijn bot te zitten, een opkomende breuk. De orthopeed vroeg zich af wat ik allemaal met mijn voet gedaan had. Waar normaal een bot zwart is op de MRI, was die van mij wit. De scheur zat bijna over de hele breedte van mijn bot.”
Zes weken moet Van Dijk in het gips, waarna gekeken wordt of haar voet geheeld is of dat een operatie nodig is. “Al langer had ik het gevoel dat er wat mis was, maar ik had niet gedacht dat het zo erg was. Ik was volop in voorbereiding op het NK en wilde de punten voor het WK Senioren halen.”
De openhartige Van Dijk erkent dat ze haar blessure onderschat heeft. Ze probeerde de klachten in haar voet te compenseren met nog meer trainingen. De perfectioniste was gretig om zichzelf te verbeteren, ook omdat het eerste deel van het seizoen niet helemaal verlopen was zoals ze gewild had. “Ik leg mezelf heel veel druk op. Dat doe ik al mijn gehele leven. Niet alleen met kunstrijden, ook met mijn sport en mijn werk. Als ik een foutje maak op mijn werk, kan ik daar de hele avond van balen.”
Ze praat met een sportpsycholoog om mentaal stappen te zetten. “Mensen maken fouten, dus ik mag dat ook.” Loena Hendrickx, de kersverse Europees kampioene kunstrijden bij de vrouwen, is voor Van Dijk een bron van inspiratie, want zij toont hoe je met imperfectie om moet gaan. “Tijdens het EK landde ze niet al haar sprongen rond, maar dat kan ze gewoon accepteren en doorgaan.” Daarnaast kan Van Dijk vertrouwen op haar eigen veerkracht. Driemaal werd ze tweede op het NK, terwijl het goud in het vizier had gelegen. “Ik wilde zó graag winnen, de vierde poging is dat gelukt.”
Hoewel de Tilburgse door haar blessure de kampioenschappen van de tweede helft van het seizoen uit haar hoofd moet zetten, blijft ze strijdlustig. “Het is een heel stomme timing, maar ik hoef me niet te overhaasten. Mijn seizoen is toch voorbij. Ik moet ervoor zorgen dat ik volgende winter weer honderd procent ben. Niet mijn blessure verwaarlozen waardoor ik komend jaar vijftig procent ben en de jaren daarop nog minder.”
De 17-jarige MBO-studente aan de Johan Cruijff College zal zich nu storten op haar opleiding Sport en Business. “Wanneer mijn ouders tijd hebben, kunnen ze me naar school brengen. Anders studeer ik vanuit huis.” Wel merkt ze enige afkickverschijnselen nu ze niet meer 30 à 35 uur in de week aan het sporten is. “Ik voel die rusteloosheid en ik merk dat ik ’s avonds later in slaap val.”
De blessure is een harde les voor Van Dijk om naar haar lichaam te leren luisteren: “Mijn advies, ga niet door als je pijn hebt.”
