Opladen, presteren, opladen, presteren, en dat dagen achter elkaar. Angel Daleman jongleerde sinds de start van de Jeugd Olympische Spelen op twee totaal verschillende tonelen, Dan was ze de shorttrackster, vervolgens stond ze aan de start om op de langebaan te presteren. Niet alles verliep naar wens, maar ze mocht en moest tevreden zijn. Twee keer goud winnen is sowieso weinigen gegeven.
Hoewel ze als topfavoriete in het langebaangeweld op het olympisch ijs verscheen, had Daleman niet per se verwacht dat ze de kortste afstand zou winnen. Zelfs toen ze over de finish kwam in 39.28, wist ze nog niet zeker of het genoeg was. “Ik kon het scherm niet goed zien. Daarnaast had ik deze tijd helemaal niet verwacht, want ik heb een veel sneller persoonlijk record staan op de 500 meter. De omstandigheden zijn hier heel anders dan in Nederland. Ik heb het gevoel dat ik totaal niet glijd op dit ijs.”
Langebaancoach Nynke de Jong beaamt dat ook de andere Nederlandse langebaanrijders (Sem Spruit, Geophrey Coenraad en Jasmijn Veenhuis) hier last van hadden. “De baan is minder snel dan in Heerenveen. Wanneer je dan hun tijden ziet, is het even schakelen. Ze denken Is dit nou goed of niet? Dat was ook het geval bij Angel. Zij dacht: Is dit nou genoeg?." Gelukkig kwam er voor haar snel duidelijkheid toen ze haar ouders passeerde bij het uitrijden. Via gebarentaal ging het vingertje omhoog en verscheen er een glimlach op haar gezicht.
Helaas was er geen tijd om even bij te kletsten met haar ouders, want de tiener moest na de huldiging gelijk door naar de shorttrackbaan. “Ik heb alleen even snel kunnen eten en moest daarna meteen door. Ik vond dat niet heel erg. Eigenlijk was dit wel leuk en ook heel leerzaam. De overwinning bracht mij ook extra kracht voor het shorttracken.” En die extra kracht bleek in de voorronde en kwartfinale van de 500 meter waarin ze direct de koppositie pakte en haar tegenstandsters zoek reed.
In de halve finale was haar startpositie minder gunstig. Ze moest vertrekken vanaf de vierde positie. Na een sterke start, schoot ze vanaf plek vier door naar de tweede positie achter de Koreaanse Jaehee Chung. “Toen ik het gat richting de Koreaanse dichtreed, had ik eigenlijk gelijk om haar heen moeten rijden of iets meer ruimte moeten houden, want ik wist dat een Hongaarse dicht achter mij zat.” Op het moment dat de Koreaanse een foutje maakte, wilde Daleman er in de laatste bocht binnendoor langs, maar het gat bleek te klein. “Zij stapte ook naar binnen en daardoor raakte ik haar schaats.” Daleman crashte, de Koreaanse bleef overeind en de Hongaarse wist van de botsing te profiteren.
Uit voorzorg besloten Daleman en haar coach om de B-finale over te slaan om energie te sparen voor de 1500 meter langebaan die de volgende dag op de planning stond. Ze baalde ontzettend van de val die haar laatste kans op een individuele shorttrackmedaille verpestte. Nadat ze haar schaatsen had uitgetrokken, zocht de verdrietige Daleman haar ouders op. “Ze heeft toen even vijf minuten gehuild en met ons geknuffeld, maar daarna hebben we weer gelachen met elkaar. Ze baalt natuurlijk, maar geeft zichzelf hooguit tien minuten om daarbij stil te staan en zet daarna de knop weer om. Dat doet ze echt heel goed”, vertelt de trotse moeder Bellina Daleman.
Nadat Daleman maandagavond even de tijd nam om bij te komen van de drukke combinatiedag, brak er dinsdag weer een dag aan met kans op goud op de 1500 meter langebaan. “Vanwege het zware ijs probeerde ik met een iets kortere slag te rijden. Dat vond ik wel heel lastig omdat dat niet bij mijn techniek past”, vertelt Daleman. Deze aanpassing pakte echter wel positief uit. Ook op de schaatsmijl bleek ze de snelste in het internationale veld.
Moeders vond deze rit ongelofelijk spannend doordat de Chinese Yunqi Liu een heel vlakke rit reed voordat haar dochter in actie kwam. “Bij Angel liepen de rondetijden wat meer op, maar gelukkig was ze net iets sneller”, licht Bellina Daleman toe. Nadat haar dochter vier tienden onder de tijd van de Chinese dook, bleef ze op het puntje van haar stoel zitten, want er kwam nog een rit. “Zij konden vervolgens op haar tijd rijden. Uiteindelijk bleef Angel wel de snelste, maar had ze niet de grote voorsprong die ze meestal heeft als je naar de pr's van de meiden kijkt.”
De Jeugd Olympische Spelen vormt het eerste toernooi waarop Daleman de langebaan en het shorttrack dag in, dag uit combineert. Hoe bevalt haar dat tot nu toe? “Positief, maar best pittig”, vindt het jonge talent. “Maandag na de twee 500 meters kon ik niks meer. Mijn lichaam was leeg. Ik had zelfs moeite met eten”, vertelt Daleman. Het toernooi vormt een groot leermoment voor de toekomst. Zo is ze er achter gekomen dat ze duidelijker mag zijn richting pers. “Nadat ik de 500 meter won, kwamen er heel veel media op mij af. Op een gegeven moment blijven mensen vragen stellen en toen dacht ik: Oh shit, ik moet nu wel echt door."
