Na de zoveelste trainingsdag stappen Angel Delevaque en haar trainer Jorik Hendrickx de kantine van de ijshockeyclub Tilburg Trappers binnen. Moeder Irina Canciu sluit zich even later aan voor een gesprek over het ‘meisje van 13’ in wie de fans van het Nederlandse kunstschaatsen – na baanbreekster Lindsay van Zundert – hun volgende vaderlandse olympiër zien.
,,Ik denk dat we technisch op de goede weg zijn”, zegt Hendrickx als de mama van Angel aan de bar koffie en water bestelt. ,,Met alle drievoudige sprongen zijn we aan het werk of we beheersen die al. De uitdaging is nu dat we alles fysiek goed onder controle houden. Want Angel is nog jong en moet ze in alle opzichten groeien.”
De 31-jarige Belg weet uiteraard waar hij mee bezig is. Zelf schopte hij het tot de 14e plaats op de Olympische Winterspelen en als trainer maakte hij zijn jongere zus Loena Europees kampioene en stond hij daarnaast aan de basis van het olympisch debuut van Lindsay van Zundert. ,,Op haar dertiende beheerste mijn zus nog niet alle drievoudige sprongen, maar dat zegt niks. Je moet altijd voorzichtig zijn met het vergelijken van jonge atleten.”
Inmiddels weet Hendrickx ook dat er meer bij komt kijken dan talent en hard werken om de Olympus te bestormen. ,,Je moet vooral je eigen unieke stijl zien te ontwikkelen. Bij Loena heeft het jaren geduurd voor ze haar eigen persoonlijkheid had op het ijs. Dat vind ik ook het mooie aan een langdurige sportcarrière. Je moet de kans krijgen om je te ontwikkelen.” Over één ding is hij daarom blij. ,,Dat ik nu alweer vier jaar met Angel werk. Dan kun je een jonge atleet technisch gezien van jongs af aan naar je hand zetten.”
Hendrickx werkt inmiddels al jaren in Tilburg als clubtrainer voor TKV. ,,Twee dagen voor mijn verjaardag kreeg ik te horen dat ik hij bij hem mocht komen trainen. Het was mijn mooiste verjaardagscadeau”, merkt Angel glunderend op als Hendrickx aangeeft dat hij weer terug naar Antwerpen gaat. ,,Tot morgen.” Ook Irina zwaait hem routineus gedag. Tilburg is immers het tweede thuis geworden voor de in Dordrecht wonende Angel en haar ouders. ,,Ik breng haar elke dag. Zitten we om zeven uur ’s ochtend in de auto. Haar vader pikt haar drie avonden in de week op”, zo vat moeder het reisschema kort samen.
Inmiddels zit Angel ook al twee jaar op school in Tilburg. ,,In de tweede klas van het Koning Willem College.” Op deze loot-school volgt ze tussen andere jonge sporters een havo-opleiding. ,,Ik heb een vwo-advies, maar om het niet nog zwaarder te maken, kies ik nu voor de havo”, verduidelijkt de tiener, die kennelijk weet wat ze wil. Dat heeft ze altijd al gehad, verzekert Irina. Neem de overstap van haar eerste Dordtse club DDD naar TKV. Als moeder niet met zoveel woorden wil vertellen dat haar dochter toe was aan een betere trainer, grijpt kleine Angel in. ,,Het was in coronatijd. Ik miste het schaatsen, maar ik miste niet de club. Daarom dus.” Irina trots lachend: ,,Ze is veel diplomatieker dan ik.”
Irina is opgegroeid in Roemenïe. ,,Tot mijn achttiende zat ik op de beste balletacademie van het land. Daarna ben ik gestopt, omdat ik het helemaal gehad had met dat ballet.” Van vader Maarten is bekend dat hij aan ijshockey heeft gedaan. Van wie heb je het, is dan de vraag, als het gaat om het talent voor kunstschaatsen. Beide vrouwen schieten in de lach. ,,Kunstschaatsen heeft meer te maken met ballet dan met ijshockey”, verzekeren de twee. ,,De enige link met ijshockey is dat je moet kunnen schaatsen. De lenigheid, de bewegingen en oefeningen hebben alles met ballet te maken.”
Het droeg eraan bij dat Irina Canciu in het prille begin nog een beetje kon begrijpen dat anderen zeiden dat haar toen vierjarige Angel talent had. ,,Van de technische kant van de sport had ik geen verstand. Ze was een kind dat kort daarvoor nog achter een stoeltje reed. Ik zag wel dat ze aanleg had voor mooie bewegingen.” Angel, geamuseerd: ,,Nou, dat hadden die trainers dus goed gezien.”
Inmiddels staat de hele familie op het punt dat allen in Angel een toekomstige olympiër zien. Want de dertienjarige denkt van alle aandacht die ze krijgt?. ,,Vind ik niet erg. En als ik het wel erg zou vinden, heb ik pech gehad. Het hoort erbij. Ik probeer me er zo goed mogelijk voor af te schermen zodat ik me kan concentreren op mijn trainingen en mijn normale leven.” Teksten die je niet vaak hoort uit de mond van een jong tienermeisje. Al is ze dat nog wel. Neem het NK. Ze kan niet wachten om met haar ouder naar Taiwan te vliegen voor het WK junioren, maar dat ze er komend weekeinde in Tilburg niet bij is op de nationale titelstrijd/Challenge Cup, vindt ze niks.
,,Ieder jaar kijk je net als iedereen uit naar het NK. Het voelt gek en raar dat ik nu niet meedoe. Maar de combinatie met het WK is echt niet te maken. Maandag staat in Taiwan de eerste training op planning. Zaterdag vertrekken we daarom al naar Taiwan.” Irina: ,,We hebben ook nooit zien aankomen dat ze dit jaar al naar het WK zou gaan. Dit is pas haar eerste seizoen als junior. Wel had ze limiet al gehaald bij de eerste wedstrijd in Linz, maar dan nog. Dat je naar het WK mag, is voor het Nederlandse kunstschaatsen niet iets vanzelfsprekends.”
Wie met moeder en dochter een boom wil opzetten over de kansen van Angel op het WK, komt erachter dat ze daar nou net niet mee bezig zijn. ,,Het gaat me niet om het resultaat”, vertelt Angel. ,,Het gaat erom hoe ik het heb gedaan. Ik ben altijd kritisch naar mezelf.” Irina: ,,Dat vind ik weleens lastig.” Angel: ,,Maar het is wel goed. Kunstschaatsen is vooral hard werken. Wat ik doe is meer dan alleen maar sprongen onder de knie te krijgen, maar dat is wel het hardste werk. De hele combinatie van wat je er voor moet doen, vind ik leuk.” Irina: ,,Ze is hard voor zichzelf.” Angel: ,,Soms een beetje te hard ja, maar dat hoort erbij. Ik wil het gewoon goed doen voor mezelf.”
Opgegroeid in Roemenië in een Spartaans sportregime, maakt Irina zich weleens zorgen om het welzijn van ‘mijn enige kind.’ ,,Van mij hoeft ze dus niet naar de training als ze moe is. Dan bel ik af. Ja, kom. Als kind ben ik zelf heel erg gepusht. Daardoor heb ik als tiener een hekel gekregen aan ballet. Er was nooit iets van positivisme. Ik wil niet Angel daarom net zo gedwongen wordt als ik vroeger.” Angel: ,,Ik kan er juist niet tegen wanneer ik niet heb getraind.”
Over één ding zijn ze het wel eens: het is een sport met een enorme trainingsload. ,,Alleen op zondag ben ik vrij.” Vandaar dat Hendrickx vooral waakt over haar gezondheid. Maar ook voor de beide ouders, die nog niet zo lang geleden gescheiden zijn, is de prille carrière van Angel een enorme opgave. ,,Wat je er als vader en moeder allemaal instopt?", zo herhaalt Irina de vraag: "Nou, heel veel tijd, heel veel emotie, heel veel energie, heel veel geld, alles stop je erin.” En wat je daar voor terugkrijgt?: ,,Een blij kind, meer hoeft niet.”
Programma Angel Delevaque op WK junioren: woensdag korte kür, vrijdag lange kür.
