Zo springt ze bij wijze van spreken nog een gat in de lucht, na een geslaagde poging het nieuwe lift-element in hun ritmische dans net weer wat beter uit te voeren, en zo voelt ze een ogenblik later de verlammende werking van het merkwaardige WhatsAppbericht dat eerder die morgen is binnengekomen.
Afgelopen donderdag. Chelsea Verhaegh kan wel janken, zodra ze de tekst in haar telefoon vluchtig heeft gelezen. Ze staat op het punt de baan van IJssportcentrum Eindhoven op te gaan met kunstrijpartner Sherim van Geffen. De melding uit Finland zorgt voor vertwijfeling. Of ze geld wil overmaken zodat de huur en borg van de eerste maand voor het geboekte appartement in Helsinki is voldaan. De Nijmeegse begrijpt het niet goed. De verschuldigde 1200 euro zijn allang betaald, want zij en Sherim willen straks niet misgrijpen als ze in Scandinavië arriveren om onder leiding van de Italiaanse coach Maurizio Margaglio een paar maanden lang hun nieuwe ijsdansprogramma’s te perfectioneren. Verhaegh bergt haar mobieltje op, daarbij besluitend dat ze Sherim nog maar niet op de hoogte brengt van het nieuws. Eerst trainen. Maar dit klopt niet.
Het duo haalt het einde van de training niet. Getriggerd door de onheilstijding laat ze in de eerste de beste pauze weten wat er aan de hand is. Sherim reageert net zo verbaasd. ‘Hoezo, het geld is rejected? We hebben het toch overgemaakt?’ De Finse eigenaresse van het onderkomen heeft aangeven dat het geld niet is ontvangen en verzoekt nog eens te betalen. En snel, is de toevoeging, want anders zijn ze het appartement kwijt. Dat is het tweetal dus niet van plan. De schaatsen gaan uit en het onderzoek naar de rare gang van zaken wordt gestart. Al vlug blijkt dat het fout zit. Het bedrag van ruim duizend euro is vervlogen. De bank bevestigt dat het geld is gestort op het Finse rekeningnummer, maar niet kan worden teruggevorderd.
“We boeken onze woonruimte meestal op deze manier, via Airbnb. Is niets mis mee”, vertelt Van Geffen een dag later na de middagtraining. De twee hebben een kleedkamer opgezocht omdat het daar wat warmer is. “Soms vinden we ruimte via een student die wegens een uitwisseling een periode weg is. Nu was het anders. Omdat de prijs laag was en het appartement – een half uurtje met de bus verwijderd van de ijsbaan - ons erg beviel, hebben we toegehapt. Met alle gevolgen vandien… Chelsea heeft zelfs contact gehad mat de Finse. Die bevestigde dat er een bewijs van betaling was. Dat stuurde ze en daarmee ging ze de mist in. Wij hebben via Airbnb betaald. De link die zij terugstuurde was van Alr. Dus in plaats van een i stond er een l. We hebben de politie geïnformeerd en naar Airbnb gebeld. Die zal de zaak onderzoeken. Ondertussen zijn we mooi ons geld kwijt. Ontzettend zuur.”
“Het is nu wel duidelijk: het is een oplichting geweest”, neemt Verhaegh de draad van het verhaal over. “Achteraf gezien had ik alles beter moeten checken. Ik had al zoveel nagekeken: het adres, namen van de verhuurder. Het is vooral vervelend dat we opnieuw moeten zoeken naar huisvesting die waarschijnlijk veel duurder zal uitvallen. Terwijl een groot deel van ons budget al verdwenen is.” Van Geffen: “Ik zei daarstraks in de auto tegen Chelsea: een paar weken geleden had ik nog tweeduizend euro op mijn rekening. Toen dacht ik: oké, dit ziet er goed uit, we kunnen best eventjes hiervan door. Nu heb ik geen idee of ik de eerste maandhuur kan voldoen.”
Hij verontschuldigt zich: er wacht een kunstrijdster op de baan die hij lesgeeft. “We gaan door, want ijsdansen is wat we willen. We trainen elke dag voor wedstrijden, niet omdat het zo leuk is om te trainen.” Verhaegh zegt dat ze vrij nuchter zijn onder deze tegenslag. “Donderdagmiddag was ik wél ineens zo moe van de mentale klap. Ik moest bellen met de politie, met Finland. Dan hoor je dat er een refund komt, wat naderhand weer wordt ontkend. Mijn hoofd was voortdurend bezig, en tussendoor moesten we ook nog trainen. Het verbaast me dat ik in de training een goede kür heb kunnen rijden.”
Ze moet zich maar vasthouden aan de positieve zaken, heeft Van Geffen haar geadviseerd. “Vertel van onze nieuwe kostuums, die door die Belgische mevrouw zijn gemaakt. Of je nieuwe schaatsen waarmee je veel lekkerder rijdt, de trainingen in de gym waarvan we veel beter zijn geworden. En de lift in onze kür die al goed loopt. Er zijn veel onderwerpen die leuk genoeg zijn.” Dat gebeurt. Chelsea verandert in een vrolijke spraakwaterval voor wie het veeleisende topsportleven ondanks alles verrukkelijk is. Dromend van de Olympische Spelen, mikkend op kwalificatie voor het EK en WK, dansen die doelen in haar gedachten om de zwarte wolkjes, veroorzaakt door een criminele, Finse bende, of het feit dat er nauwelijks middelen zijn om met een coach te werken die dagelijks kan bijsturen. Nu zijn ze dolgelukkig wanneer een toevallige passant een videootje van hun schaatsbewegingen maakt op zijn telefoon, zodat ze die kunnen analyseren om het bij de volgende keer beter te doen.
De KNSB Cup? “Daar hebben we niet al te hoge verwachtingen van, omdat ons laatste optreden in maart is geweest”, heeft Sherim eerder aangekondigd. “Het is een wedstrijd, maar vooral een testmoment. Er hangt niets vanaf, er staan geen punten op het spel voor EK of WK. We zullen kijken naar de scores en luisteren naar de feedback (van Thomas Kennes, oud-rijder). Als het goed is, zitten er zo’n vijftig mensen op de tribunen die ons komen supporteren. Dat is erg leuk.”
De ritmische dans, oftewel het korte programma, wordt – in de woorden van Van Geffen – ‘een kür met een hoop gebreken, maar niet enorm slecht ofzo. Het was een matige, erste wedstrijdkür en dat is oké’. Op naar betere uitvoeringen, bedoelt hij ermee. Niet bij de pakken neerzitten.
De uitslagen van de KNSB Cup staan hier.
