Woensdagochtend kwam de Japanse kunstrijdgrootheid aan op Schiphol. In het vliegtuig heeft ze zoveel mogelijk proberen te slapen, om een jetlag voor te zijn. Een leegte in de wedstrijdkalender benut ze om voor de tweede keer naar Tilburg te reizen. “Er zijn veel wedstrijden tot eind januari. Als ik hier niet mee zou doen, dan zou ik tot het WK geen wedstrijdprikkel meer hebben. De Challenge Cup vult deze leegte mooi op. Negen jaar geleden deed ik hier voor het eerst mee, daarom vind ik het leuk weer mee te rijden.”
Het is pas de tweede dag in Tilburg. Ze heeft nog niet veel van de Nederlandse keuken kunnen genieten. Wel bracht Sakamoto woensdagavond meteen een bezoekje aan de supermarkt. “Ik wilde stroopwafels halen. Ik kocht ze en at ze op in mijn hotelkamer, heerlijk! Het is geen probleem om ze te eten, hoor”, stelt de Japanse ster gerust, “als je de hoeveelheid maar in de gaten houdt.”
De universiteitsstudente won tijdens de Spelen in Beijing brons en veroverde een maand later de wereldtitel in het Franse Montpellier. Iets dat ze niet had verwacht. “Ik kon het niet geloven dat ik de beste van de wereld was geworden. Het komt bij mij niet aanwaaien en heb er altijd hard voor moeten werken. Dat het er op zo’n moment allemaal uitkwam, was geweldig en een enorme opluchting.”
Om bekende redenen deden de Russen niet aan het mondiale toernooi mee, hetgeen de Japanse erg dubbel vond. “Het was een vreemd gevoel een internationale wedstrijd te rijden waarin Russische schaatsers ontbraken. Het is jammer dat deze situatie zo is ontstaan. Dit is voor niemand leuk en de rijders zelf kunnen er niets aan doen.”
Kunstschaatsen in Japan is iets heel groots. Toch kan de sympathieke atlete nog normaal over straat. “De mensen uit de regio van Osaka, waar ik vandaan kom, zijn heel open en hebben veel temperament. Ze komen enthousiast op me af alsof ze vrienden zijn. Ik vind dat niet erg en het is een leuke manier om aangesproken te worden.” In de kunstrijdwereld is ze erg populair. “Ik krijg veel fanmail en ook liefdesbrieven. Vooral na wedstrijden laten mensen me weten dat ik ze veel energie heb gegeven."
In 2004 begon Sakamoto met kunstschaatsen. “Toen ik drie jaar oud was, keek ik 's ochtends naar een tv-serie. Er was één scène met een kunstschaatsster. Ik zag dat en vertelde mijn moeder: dat wil ik ook doen. Op mijn vierde bracht mijn moeder me naar de ijsbaan in Kobe. Het is de baan waar ik nog steeds train.”
Sakamoto viel tijdens haar jeugd niet meteen op, toch plaatste ze zich twee keer voor de WK junioren. In 2017 maakte ze haar debuut bij de senioren en mocht in dat jaar meteen deelnemen aan de Olympische Spelen in 2018, wanwege een tweede plaats op het nationale kampioenschap. Een maand voor haar deelname in Pyeongchang won ze het Viercontinenten Kampioenschap. In Zuid-Korea eindigde ze individueel als zesde en werd ze vijfde met het landenteam. Door zich extra te bekwamen in de sprongen en schaatssnelheid won ze in 2022 olympisch brons en werd ze wereldkampioene.
De Challenge Cup ziet de Japanse als belangrijke stap richting het WK. “Ik wil met vertrouwen naar de wereldkampioenschappen. In Tilburg kan ik nog veel dingen uitproberen. Dat is fijn. Het feit dat de mondiale wedstrijd in mijn thuisland is, geeft me een extra boost, maar brengt ook extra zenuwen met zich mee. Vier jaar geleden werd het WK ook in Saitama gehouden. Ik maakte toen een fout en miste daardoor het podium. Ik wil dit nu voorkomen.”
Met het winnen van olympisch eremetaal en de wereldtitel is er voor Sakamoto al een droom uitgekomen. “Een nieuwe droom zou zijn om nogmaals een olympische medaille te winnen. Tijdens de volgende Spelen zal ik vijfentwintig zijn. Als kunstrijdster ben je dan al behoorlijk op leeftijd. Het zou al een prestatie zijn om opnieuw de Spelen te halen. Ik wil bewijzen dat ik het zelfs in 2026 nog kan en ik daarmee anderen kan inspireren.”
Meer informatie over de Challenge Cup & NK Kunstrijden in Tilburg vind je op de kalenderpagina.
