Een vier dagen durend toernooi met enkele van ’s werelds beste ijsartiesten, maar ook een evenement dat de jeugd de kans biedt zich te presenteren als toekomstige sterren in deze tak van sport: voor de vrouw die straks alles in goede banen moet leiden, wordt het net zo spannend. Berit Gunderson was ooit zelf kunstrijdster, maar kwam een jaar of acht geleden tot het inzicht dat haar reis naar de (internationale) top net zo lang zou duren als een fietsritje naar de maan. Niet getreurd, wel lekker studerend en in de tussentijd tal van andere sportieve bezigheden beoefend, meet ze zich tegenwoordig met de betere inlineskatesters van Nederland. Dat ze nu, op 28-jarige leeftijd, weer van heel dichtbij is betrokken bij haar oude liefde, beschouwt ze als een mooi cadeautje.
In september 2022 hoorde ze via-via dat er een allround regelaar werd gezocht voor de Challenge Cup. Ze informeerde, kreeg een gesprek en kort daarna volgde de overdracht door KNSB-medewerkster Ellen Reijmer die de kar eerder trok. “Dat komt goed, was de eerste gedachte”, vertelt Gunderson. “Ik sprong in het diepe, en merkte dat het heel diep water was. Het is zo veelomvattend en gevarieerd. Al begon ik in september, ik had het gevoel dat ik pas in december echt wat kon oppakken. Toen ik eenmaal bezig was, herinnerde ik me veel van mijn periode als kunstrijdster, hoe destijds alles was georganiseerd. Slapeloze nachten heb ik er niet van, maar ik heb wel een paar keer van gedroomd over deze klus.”
“Mijn netwerk is groot, daarmee kan ik de puzzel aardig leggen. Ik word geacht het overzicht te houden van wat iedereen doet, van gemeente tot KNSB, en van sponsors tot de vrijwilligers. Het is geen probleem, maar wat ik duidelijk ervaar is dat alles zoveel duurder is geworden. De inflatie is goed voelbaar, daarom wil je slimmere oplossingen vinden zodat je de subsidies goed kunt verantwoorden. Hopelijk heb ik een goede basis gelegd om dit geweldige evenement volgend jaar opnieuw te mogen organiseren.”
Sterren in Tilburg
Blikvangers zijn er genoeg, de komende dagen in de Challenge Cup, en verspreid over alle competities. De grootste namen in het kort voorgesteld.
Kaori Sakamoto (Jap), individueel vrouwen
Dat is nog eens een cadeautje om van te dromen voor de organisatie van de Challenge Cup: de wereldkampioene bij de vrouwen is in the house! Toch blijkt die status geen garantie voor een winnende reeks in het vervolg van haar carrière. Sakamoto is een vrouw die gedurende haar jaren in de internationale top, en dat is het geval sinds de winter van 2017-2018, zo nu en dan ten prooi valt aan twijfels. Die verstoren de balans en dat wordt weerspiegeld in de uitslagen. Veelzeggend waren de woorden bij het begin van dit seizoen: “Van binnen hebben een engel en een duivel tegen elkaar gevochten. Ik wilde dat de duivel werd geslagen. Dat vertelt me dat ik vorig jaar het beste van me heb gegeven, en het deze winter wat kalmer aan mag doen.”
Hopelijk kan ze in Tilburg de titel van de muziek die ze gebruikt voor de korte kür eer aan doen: Rock with you, van popster Janet Jackson, die haar overigens complimenteerde met haar keuze. De nummer drie van de Winterspelen in China verscheen tot dusver in vijf grote wedstrijden, waarvan er een in een overwinning eindigde. De Grand Prix in het Amerikaanse Norwood werd een prooi voor haar.
Matteo Rizzo (Ita), individueel mannen
Een van de betere Europeanen die al jarenlang z’n deuntje meeblaast op het toneel van de solorijders. Was vorige maand dicht bij de Europese titel in Espoo (Fin) waar hij achter de Fransman Adam Siaho Him Fa het zilver bemachtigde. Dat was zijn tweede plak, want in het seizoen 2018-2019 nam hij brons mee naar huis van het EK in Minsk. De 24-jarige in Rome geboren rijder is afkomstig uit een echte kunstrijdersfamilie: vader Valter is een van zijn trainers die met zijn moeder Brunilde Bianchi een ijsdanspaar vormde in de jaren tachtig. Ook zijn vijfenhalf jaar oudere zus Francesca deed het niet onverdienstelijk als ijsdanseres. Rizzo mocht al twee keer zijn opwachting maken op de Winterspelen. In Pyeongchang werd hij 21e, in Beijing stond hij na zijn twee küren op stek zestien genoteerd. Aan het WK deed Rizzo vijf keer mee, met de zevende plaats in 2018-2019 als beste resultaat.
Sota Yamamoto (Jap), individueel mannen
Nog niet gesignaleerd op de grote kampioenschappen, maar de laatste twee seizoenen enorm sterk op dreef is deze Aziaat van net 22 die verleden jaar als nummer drie finishte in de Challenge Cup. Yamamoto miste in zijn juniorentijd al twee jaar door een enkelbreuk. Dat blessureleed mag hem kostbare tijd hebben gekost, sinds 2021 timmert hij flink aan de weg. Zeer overtuigend in zijn serie in de Grands Prix’ die hij deze campagne heeft gereden. In Angers moest hij thuisrijder Siaho Him Fa alleen voorlaten. Dezelfde klassering in Sapporo, achter landgenoot Shoma Uno (de wereldkampioen van 2022), maakte nog meer indruk, zeker nadat hij ook tijdens de GP-finale zijn meerdere moest erkennen in die grootheid. Maar hij verdiende toch nog een hoofdprijs, op de Winterspelen van de studenten in Lake Placid…
Juulia Turkkila/ Matthias Versluis (Fin), ijsdansen
Twee solisten van origine, de man met Vlaamse roots maar geboren in Zwitserland, die elkaar vonden en besloten samen de scene van het ijsdansen in te duiken. Dat loont in het vijfde seizoen dat ze aan de competities deelnemen, want een maand geleden stond het duo te stralen van geluk op het EK-podium voor het eigen Finse volk na het behalen van de derde plaats. Dat was de tweede opzienbarende prestatie van de ‘oudjes’ (beiden zijn intussen 28); ook tijdens de Grand Prix op dezelfde ijsbaan (Espoo) reikten de twee tot brons, zo voor het eerst in de geschiedenis Finland een medaille bezorgend op het GP-niveau.
Sara Conti/ Niccola Maci (Ita), paarrijden
De respectievelijk 22-jarige studente en vijf jaar oudere student uit Bergamo en Milaan zijn aan een opmerkelijke opmars bezig. Natuurlijk springt de onlangs veroverde Europese titel direct in het oog. Wat gedacht van het volgende feit: zes optredens in de voorbije maanden en in alle wedstrijden reed het koppel zich bij de beste vier. Het meest deugd deed de bronzen medaille die ze pakten in Turijn, de locatie van de Grand Prix-finale. Zo uitpakken voor de Italiaanse kunstrijfans was leuk, maar de plak gaf hun toernooi extra cachet: niet eerder vertoond in het Italiaans kunstrijden voor paren.
Hoewel ze de schaatsen volgende week bij de hand heeft (‘Ze kunnen van pas komen als ik bij een of andere ceremonie moet assisteren’), is er geen heimwee naar de acrobatische toeren van vroeger. Gunderson is compleet verslingerd geraakt aan het skeeleren. Kunstrijden is een tak om van te genieten. “Als de mogelijkheid zich voordoet om wat van de wedstrijden te zien, dan laat ik dat zeker niet na. Maar het werk gaat voor. Wat ik jammer vind is dat Loena Hendrickx niet meedoet. Voor mij is zij de mooiste kunstschaatsster, een vrouw met veel uitstraling. Dat moet dan maar mijn opdracht worden voor de volgende editie, haar aan de start krijgen."
"Gelukkig zijn er genoeg andere geweldige rijdsters, rijders en paren. Ik heb geen zicht op de publieke belangstelling, want er is geen ticketverkoop omdat het gratis is. Hopelijk staat er een file van fans voor de ingang. Er kunnen 2500 mensen in, maar als er 5000 mensen komen zou dat geweldig zijn. Dat probleem man ik dan oplossen. Dat komt goed, daar verzinnen we terplekke wat op.”
Voor meer informatie over de Challenge cup in Tilburg, zie www.schaatsen.nl/challengecup/
