Als nummer zeventien in de ranking van het individuele vrouwentoernooi tijdens de WK keert ze zaterdagmiddag weer terug in Nederland, wetend dat ze nog mijlenver van de allerbesten in haar genre is verwijderd, maar ook dat er nog zoveel valt te winnen. De ervaring in deze technisch ontzettend moeilijke sport komt met de jaren; het seizoen 2021-2022, waarin een EK, de Winterspelen van Beijing en de mondiale titelstrijd hebben gezeten, kan de boeken in als een soort tropenjaar, uitpuilend van waardevolle lessen. De pas 17-jarige Etten-Leurse herhaalde nog eens de woorden die ze eerder sprak in China, na de rollercoaster van haar olympisch debuut: “Het is allemaal een beetje veel geweest.”
Niet dat ze klaagt; integendeel. Dit is de wereld die Van Zundert bevalt, waarin ze wil stralen als een ster en op termijn tot een niet te onderschatten tegenstandster hoopt uit te groeien. “Dit wil ik elk jaar beleven, hier krijg ik een extra energieboost van”, erkende ze. Daar horen ook obstakels bij die de ene keer op het ijs moeten worden overwonnen, en in een volgende situatie haar vooral op mentaal vlak zal uitdagen. Ze haalde er vrijdagavond, stralend van tevredenheid, er een sprekend voorbeeld bij om dat te illustreren. Hoewel het avontuur in Beijing vooral succesvol was geweest, merkte ze pas thuis hoe groot de impact van het hele evenement op haar was. “Ik heb de hele week lopen huilen, op elk moment van de dag. En waarom? Geen idee. Het hield maar niet op. Ik was moe, nee, ik was helemaal op. Waarschijnlijk drong het tot me door dat er nog meer aankwam, zoals dit wereldkampioenschap. Weer moeten opladen voor een grote wedstrijd, om iets te noemen. Dat valt en viel niet altijd mee.”
Terugkijkend op haar deelname aan de Franse rivièra, constateerde ze terecht dat ze er ‘toch maar weer had gestaan’. “Lindsay heeft er keihard voor geknokt”, erkende haar Belgische coach Carine Herrygers, die begrijpelijk niet te zwaar tilde aan de schoonheidsfoutjes en een gemiste sprong halverwege haar vrije kür. “Het is goed zo. ‘Lins’ zei me vanmorgen al dat ze ongelooflijk moe was. Logisch dat er dan slippertjes tussen zitten in zo’n optreden.”
De Vlaamse die in het recente verleden werkte met broer Jorik en zus Loena Hendrickx, vertelde met enige spanning de komende maanden tegemoet te gaan. Ze is benieuwd hoe haar jonge pupil zal reageren op een periode zonder het dagelijkse ritme van trainen te hoeven aanhouden. “Ik heb ervaren hoe dat was toen Jorik en Loena terugkeerden van de Spelen in Pyeongchang. Ze hadden er genoeg van, want hadden alles meegemaakt. Het duurde een jaar voordat ik hen weer enigszins op de rails had. Ik hoop van harte dat het plezier bij Lindsay niet verdwijnt.” Om er direct aan toe te voegen, om niet als de doemdenker over te komen: “Ik geloof eerlijk gezegd niet dat het zo’n vaart zal lopen hoor.”
Van Zundert wekt sinds ze op de grote podia een leuk deuntje meeblaast echter geenszins de indruk dat ze al verandert in een slavin van het kunstrijden. Ze is eerder te gretig en te streberig dan dat er van automatisme sprake is. Dat bleek in haar nabeschouwing ook wel, toen haar werd gevraagd wat er bovenaan de lijst komt te staan van zaken die ze per se wil verbeteren. “Mijn triple-triple, meer snelheid in mijn bewegen, mijn küren moeten meer volwassenheid uitstralen en mijn schaatsvaardigheid verdient aandacht. Ja, het wordt vast weer een druk jaar. Maar dat is leuk, steeds te zien dat er nog veel ruimte is voor verbetering.”
De uitslag van het WK solorijden bij de vrouwen staat hier
