Het is maandagmiddag. Bij zomerse temperaturen van bijna dertig graden komen we aan bij het ouderlijk huis van Joy in het Overijsselse plaatsje Borne. "Goedemiddag, leuk dat jullie mij komen interviewen", zegt ze enthousiast. "Ik moet je even een hand geven met links, want met rechts gaat het een beetje lastig, ha."
De rechterarm van Joy zit in het gips. Drie dagen voor het interview is ze namelijk onderuitgegaan bij een skeelertraining. Daarbij kwam ze verkeerd terecht op haar rechterhand. "Ik heb de valpartij op beeld. Wil je het zien?", vraagt ze als we hebben plaatsgenomen aan de grote eettafel. Joy pakt haar telefoon erbij en toont de beelden.
"Ze waren toevallig aan het filmen tijdens de training. Ik reed achter mijn teamgenootje Kelly Eijsink en nam haar mee in de val. Kijk, hier ga ik op haar skeeler staan en gaan we allebei onderuit", Joy wijst het moment aan waarop het misgaat en zet de video op pauze.
"Ik zat te dicht achter haar en ging met een iets hogere snelheid de bocht in. Ik vang mezelf op met mijn linkerhand, maar daar heb ik helemaal geen last van gehad. Heel apart. Vervolgens kom ik met mijn rechterarm op het asfalt, dus daar zal ik de blessure hebben opgelopen. Het is natuurlijk erg balen, maar zulke dingen gebeuren. Een ongeluk zit in een klein hoekje zeggen ze toch?"
Stilzitten
Aanvankelijk denkt Joy dat het meevalt. "Ik wilde gewoon verder skeeleren, maar mijn coach zei dat ik eerst mijn wonden goed moest schoonmaken. Al snel werd ik misselijk en trok ik helemaal wit weg", herinnert Joy zich. "Ik belde mijn moeder en vroeg of ze me op kon halen. In de auto naar huis kreeg ik opeens superveel last van mijn hand, hij werd ook helemaal dik, dus besloten we toch maar even naar de huisarts te gaan."
Daar wordt als snel duidelijk dat er meer aan de hand is. "De huisarts stuurde mij eigenlijk direct door naar de spoedeisende hulp. Daar hebben we foto's laten maken, maar door de zwelling konden ze niet zien of het gebroken was. Ik moet over een paar dagen terugkomen."
Joy baalt dat haar dit moest overkomen tijdens de voorbereiding op het schaatsseizoen. "Ik kon wel huilen in het ziekenhuis. Ik dacht: daar gaat mijn voorbereiding. Nu ga ik sowieso achterlopen op de rest. Toch is het ook niet meteen het einde van de wereld. Die paar dagen in het gips overleef ik wel. Ik probeer zo veel mogelijk te doen. Stilzitten vind ik maar niks."
Revanche
Joy maakte begin dit jaar veel indruk. Bij de WK allround voor junioren werd ze wereldkampioen op de drie kilometer. Ook won ze met Jutta Leerdam en Sanne in ’t Hof goud bij de ploegenachtervolging en eindigde ze als tweede in het allroundklassement, op iets minder dan twee seconden (1.88) van Jutta. Als we haar vragen hoe ze terugkijkt op het afgelopen seizoen, reageert ze eerlijk.
"Het was een jaar vol hoogte-, maar ook dieptepunten. Natuurlijk kijk ik met een trots gevoel terug op mijn prestaties bij de WK allround. Ik had nooit verwacht dat ik het zo goed zou doen. Toch ben ik niet helemaal tevreden. Ik had in mijn ogen namelijk het eindklassement kunnen winnen. Nu kwam ik net tekort, dat is balen. Dit jaar is het dus tijd voor revanche", zegt Joy overtuigend.
Ze vervolgt: "Ik heb het gevoel dat ik een stuk sterker ben geworden dan afgelopen jaar en ben ervan overtuigd dat ik nog meer uit mezelf kan halen. Ik denk dat het een mooi jaar kan worden. Dat ik vorig seizoen geen wereldkampioen allround ben geworden, zorgt alleen maar voor extra motivatie. Dit wordt mijn laatste jaar bij de junioren, dus ik zal ze even laten zien waartoe ik in staat ben."
Dat de Bornse barst van het zelfvertrouwen wordt al snel duidelijk. "In april moest ik van mijn coach Johan Freriksen mijn doelen op papier zetten. Toen heb ik opgeschreven: ik win gewoon alles dit jaar, ha. Ik wil altijd het hoogst haalbare en leg de lat graag hoog voor mezelf."
Als we Joy vragen of ze goed tegen haar verlies kan, schiet zowel zij als haar moeder, Dianna, in de lach. "Nee, ik kan absoluut niet tegen mijn verlies. Voor mij telt alleen de eerste plaats. Ik maak overal een wedstrijd van. Bij een krachttraining pak ik het meeste gewicht als het moet en als ik met mijn vader aan het fietsen ben, wil ik overal als eerste zijn. Dan gebruiken we de plaatsnaambordjes als finishlijn."
Joy moet opnieuw lachen en zegt dan: "Ik houd van de competitie, maar mijn ploeggenootjes worden er weleens gek van. Johan heeft al eens gezegd: 'Joy, houd er nou eens mee op. Het is goed zo. Je bent de beste.'"
Olympische Spelen
Naast het feit dat ze alles wil winnen, heeft Joy dit seizoen nog een belangrijk doel. "Ik wil door goede prestaties neer te zetten mezelf in de kijker rijden van een commerciële ploeg. Deze zomer mocht ik als stagiaire al een aantal weken meetrainen met Team LottoNL-Jumbo. Dat is erg goed bevallen en ik zie mezelf wel in die ploeg rijden. Toch weten we niet hoe de schaatswereld er na de Olympische Spelen van Pyeongchang uit komt te zien. Dat is afwachten."
Met de Olympische Spelen is meteen haar absolute doel genoemd. "Als klein meisje droom je er natuurlijk al van om daar ooit te staan. Voor mij is dat niet anders. Bij de Winterspelen van 2022 in Peking wil ik erbij zijn."
Joy zou Joy niet zijn als ze ook daar meteen voor het hoogst haalbare wil gaan. "Als ik me kwalificeer voor de Spelen, dan wil ik ook een gouden medaille. Zo simpel is het. Mensen die alleen naar de Olympische Spelen willen om er een keer geweest te zijn, snap ik niet. Daar sta je dan. En dan? Je gaat toch voor goud. Ik heb een hekel aan die zesjescultuur. Ik train altijd om te winnen. Daarom was ik ook een beetje teleurgesteld na mijn zilveren medaille op de WK allround."
"Sommigen trekken een champagnefles open als ze vijfde worden bij een NK. Dat zal je mij nooit zien doen. Tweede plaatsen tellen niet, ik ga alleen voor de winst. Als je er maar alles voor doet en je honderd procent focust op de sport, heb je altijd een kans om te winnen. Daar ben ik van overtuigd."
Vanwege diezelfde winnaarsmentaliteit is Ireen Wüst een voorbeeld voor Joy. "Wat zij al die jaren heeft laten zien, is echt vet. Ireen heeft zo veel grote toernooien gewonnen. Ze is niet voor niets de succesvolste Nederlandse olympiër aller tijden (4x goud, 3x zilver en 1x brons, red.). Zij gaat ook niet voor minder dan de overwinning. Ik heb veel respect voor haar. Ik zou heel graag de nieuwe Ireen Wüst worden, maar dan nog beter. Ik besef dat het een hele opgave wordt, maar ik ga de uitdaging graag aan."
UPDATE:
De hand van Joy blijkt na nieuwe foto's vrijdag in het ziekenhuis niet gebroken. Ze heeft waarschijnlijk een kneuzing in haar pols. Het gips mag er in ieder geval af.
