In zijn eigen Noord-Holland boekte Ruud Slagter (20) zo de mooiste overwinning uit zijn prille loopbaan. Een zege waar hij wel op wachtte, maar waar hij deze keer eigenlijk niet meer op rekende, bekende de rijder van Schaatsinstituut. ’’Ik kwam al vroeg op kop, met nog 500 meter te gaan. Die ontzettende wind in Alkmaar had ik op het voorlaatste rechte stuk vol tegen, waardoor ik helemaal stil viel. In de bocht versnelde ik nog wel, maar dat ik als winnaar over de finish kwam verraste me volledig.’’
Meteen overviel hem het gevoel van ‘eindelijk’. ’’Absoluut. Weet je, ik zit er wel altijd goed bij, maar steeds lukt het net niet. Of ik zit niet in de goede positie, of op het laatste moment komt er iemand overheen. Bart Hoolwerf en Kevin Hoekstra hebben daar nog wel een handje van. Vaak ben ik dan vierde of vijfde. Hoolwerf had ik nu overigens ook wel verwacht, maar hij zat kapot. Ideaal voor mij.’’
Niveau hoog
Zo brak Slagter de ban, al wil de schaatser uit Lutjebroek het eigenlijk niet zo omschrijven. Winnen bij de Beloften, stelt hij, is gewoon moeilijk. ’’Kijk dit seizoen. We hebben echt wedstrijden voor de punten gereden, acht verschillende winnaars. Dat zegt wel wat. Het niveau is in de breedte heel hoog.’’
Dat bleek ook in Alkmaar weer. Terwijl de sneeuw af en toe door de opening in het dak joeg, werd er op het ijs weer volle bak gekoerst. Veel vluchtpogingen, zoals net als een dag eerder in Rotterdam van Danny Stam, nu samen met Kevin Floris. Dat duo bleef lang vooruit, maar strandde uiteindelijk, zodat het uitdraaide op een massasprint.
Last van rug
Ruud Slagter verwachtte daarin dus ook Bart Hoolwerf, en dat gold eigenlijk voor iedereen op De Meent. Maar op minder dan driehonderd meter van de meet rechtte de Eemdijker de rug en was duidelijk dat van hem geen sprint te verwachten viel. ’’Ik had last van mijn rug’’, verklaarde Hoolwerf. ’’Het schoot erin en ik kon er echt weinig meer mee. Balen.’’
Hij zag hoe Slagter dus wel succesvol was. De winnaar dankte dat mede aan de arbeid die hij levert met andere Noord-Hollandse marathonrijders, vertelde hij. ’’Ik fiets veel met Simon Schouten en Sam Boon. Die jongens nemen me op sleeptouw in de trainingen en ik merk dat ik daar sterker van word.’’
Mentaal
Eerder leverde die samenwerking nog frustratie op. ’’Dit is mijn derde jaar bij de Beloften en in mijn eerste seizoen, als junior nog, fietste ik ook al met Sam en Simon. Dat kon ik goed bijbenen, maar op het ijs lukte het totaal niet. Kon ik maar twintig rondjes rijden bij de Beloften. Bleek een mentale barrière. Vorig jaar ging het al stukken beter en nu blijkt dat ik ook kan winnen.’’
Kevin Hoekstra was in Alkmaar ook een gelukkig man. Hij wilde dit weekend het oranje pak overnemen van Niels Immerzeel, maar zag die ambitie in Rotterdam de mist in gaan. ’’In Alkmaar kwam ik als derde over de streep, keek achterom en zag Immerzeel niet. Ik wist dat ik goed zat voor het oranje, dat ik komende week in Groningen mag dragen.’’
