Toeschouwers in Kardinge keken hun ogen uit. Ze konden amper geloven wat ze zagen. Wie dacht dat de marathonschaatsers vermoeid terugkeerden van de Weissensee, zat er faliekant naast. Vanaf de allereerste ronden knalden ze er op het ijs in Groningen vol in. Op het moment dat de stofwolken enigszins waren opgetrokken, was er een grote groep met een ronde voorsprong, vijf mannen met twee ronden voorsprong en een achttal met drie ronden voorsprong.
’’Het was gekkenwerk’’, stelde Bob de Vries onomwonden. ’’Het was de hele wedstrijd opletten, want het ging maar door. Aanval op aanval, kopgroep op kopgroep. Heel apart. Deze wedstrijd blijft me echt wel een tijdje bij.’’
De Vries had zelfs moeite bij te houden wie er allemaal in dezelfde ronde zat als hij. ’’Ja, dat was echt lastig. De belangrijke jongens houd je wel in de gaten. Ik wist natuurlijk dat ik zelf van voren zat, wist ook dat Simon Schouten bij me was, net als Crispijn Ariëns en mijn broertje Bart. Van de kant kreeg ik gelukkig ook een en ander door, want voor jezelf was het vanavond echt niet bij te houden.’’
Weissensee
Het was opvallend dat juist deze avond het peloton voor zo’n spektakelstuk zorgde. Na een zware week op de Weissensee zou je juist verwachten dat de mannen het een beetje rustig aan deden. ’’Ach, misschien werkt die vermoeidheid juist wel zo’n koers in de hand’’, dacht De Vries. ’’Er is een stel dat daar flinke inspanningen heeft geleverd en die zijn nu vermoeid. Anderen zijn daar wat beter weggekomen, en dan krijg je de grote verschillen die je vanavond zag.’’
Zelf hoorde de boer uit Haule tot de laatste categorie. ’’Wat resultaat betreft viel het voor mij tegen op de Weissensee, maar ik heb uiteindelijk niet echt geleden daar. Dan ben je na een paar dagen ook weer fris, en dat zie je nu.’’
Daardoor kon de rijder van A-ware/Fonterra nog de inspanningen leveren die hij nodig had voor de winst. In het sterke achttal zag hij verder Frank Vreugdenhil, Robert Post, Sjoerd den Hertog, Jouke Hoogeveen en Niels Mesu. Die laatste ging er in de finale vandoor en leek de winst naar zich toe te trekken. De winnaar van de Alternatieve op de Weissensee kreeg veel ruimte, en de rest ging staan.
Kantjeboord
’’Het was gokken’’, erkende De Vries. ’’Gewoon gokken. En gelukkig pakte dat goed uit voor me.’’ Hij wachtte tot Hoogeveen aanzette, en daarna Schouten en Den Hertog. Die dichtte het gat bijna en daarna sloeg De Vries toe. ’’Het was kantjeboord met Mesu, maar ik waagde het erop. Ook voor hem was het een zware koers en hij viel aan het einde een beetje stil. Dat ik hem dan zo kan winnen, is geweldig. Drie rondjes voorsprong! Tjonge, ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit eerder heb meegemaakt.’’
De Vries verkeert in bloedvorm, dat is duidelijk. Dat zou hem wellicht kunnen verleiden alsnog af te reizen naar Zweden, maar dat gaat er niet van komen. ’’Zweden blijft lastig. De ploeg geeft er geen prioriteit aan. Daarnaast heb ik thuis ook nog een gezin en een bedrijf. Dat is voor mij reden om thuis te blijven.’’
Lees alles over de KPN Marathon Cup in Groningen op onze speciale pagina.
