De frustratie over de onterechte penalty kon Van Kerkhof snel van zich afzetten, maar keerde als een boemerang terug toen ze zaterdagavond haar ranking in het tussenklassement bekeek. Eenentwintigste. Ondanks een sterke sprint. “Het voelde zo oneerlijk. Ik heb er vannacht wakker van gelegen. Ik voelde weer die boosheid. Dan voel je je zo goed en sta je 21e.”
Die agressie nam ze zondagochtend mee naar de ijsbaan. “Ik dacht: iedereen die in mijn weg rijdt vandaag is de pineut. Ik ga het recht zetten.” Dat lukte Van Kerkhof op de 1000 meter. In de kwartfinale schoof ze aan het einde van de race langs de Chinese Yihan Guo en de Canadese Valerie Maltais. Het leverde haar welkome finalepunten op.
Vleugels
“Dat was mijn sterkste rit ooit. Ik reed zo makkelijk en dacht laat die anderen maar vechten. Dan maken ze vanzelf fouten, maar dat gebeurde niet. Ik kon ze pakken op snelheid. Het leek wel of ik vleugels had”, lacht Van Kerkhof. “Ik ben blij dat ik die blunder van de scheidsrechters heb ik kunnen rechtzetten.”
De zevende plaats op de 1000 meter leverde haar namelijk drie finalepunten op en daarmee verzekerde ze zich van de elfde plaats in het klassement. Die klassering levert, samen met de vijfde plaats van Suzanne Schulting, een extra startbewijs op voor de Nederlandse vrouwen bij het WK volgend jaar in ons eigen Ahoy in Rotterdam en dat was een belangrijke opdracht. “We hebben het toch maar even gedaan.”
Toch speelde haar penalty van vrijdag, die om onduidelijke reden aan Van Kerkhof werd uitgedeeld, ook vandaag nog een negatieve rol. In de halve finale durfde de 25-jarige Zoetermeerse niet volle bak te schaatsen voor een plek in de eindstrijd, bang om de zo belangrijke finalepunten alsnog te verliezen door een straf. “Ik was heel passief. Zo wil je niet schaatsen, maar nu moest het wel. Het gedrang heb ik vermeden, ik durfde het niet te riskeren.”
Lees alles over het ISU WK Shorttrack op onze speciale pagina
