Op social media stak Lisa van der Geest haar mening over de Alternatieve Elfstedentocht niet onder stoelen of banken. ‘Een tv onwaardige koers’, liet ze onomwonden weten. Dat werd haar niet door iedereen in dank afgenomen. ’’Maakt me niet uit’’, vond Van der Geest. ’’Als ze het niet met me eens zijn, moeten ze misschien maar eens bij zichzelf te rade gaan.’’
Van der Geest ziet hoe behoudendheid regeert in het damespeloton, nadat vorig seizoen de iconen Mariska Huisman, Foske Tamar van der Wal en Maria Sterk afscheid namen. Dat waren vrouwen die de koers altijd maakten, die de aanval kozen waar mogelijk en geen clementie hadden met hen die niet konden volgen.
’’Maar nu zijn er veel meiden die al heel blij zijn met een zevende plek. Ze rijden mee in het peloton, sprinten en rijden dan top tien. Maar ze snappen niet dat ze door meer aan te vallen sterker worden en dan later ook zelf kunnen winnen. Dat is een besef dat misschien een beetje moet doordringen.’’
Van der Geest huldigt zelf heel andere principes. ’’Ik ben gewoon gewend te koersen, vind ik ook mooi. Als we 200 kilometer rijden of net als vandaag tachtig, en we staan de helft van de tijd rechtop, daar word ik alleen maar slechter van. Ik moet gewoon rijden. En dan hebben we vandaag gedaan.’’
Strafexpeditie
Het oogde bijna als een vijftig kilometer lange strafexpeditie, zo ging Van der Geest tekeer op het opnieuw zonovergoten bergmeer. Ze trok al vroeg in de aanval en besloot die ook echt door te zetten, zoals ploegleider Martijn Kromkamp al adviseerde. ’’Doortrekken, had hij gezegd. Dan gaat het echt breken. Dat heb ik gedaan en inderdaad brak het.’’
Van der Geest kreeg Aggie Walsma mee, de rijdster van Cenned die woensdag al derde werd in de Alternatieve. Het tweetal gaf vervolgens het peloton geen schijn van kans meer.
Misschien bleek frustratie een uitstekende drijfveer, want Van der Geest was niet te houden. Alle pogingen van het peloton om terug te komen in de wedstrijd liepen op niets uit. De voorsprong van het duo slonk nauwelijks, omdat die twee ook echt de handen ineen hadden geslagen. ’’De samenwerking was echt perfect’’, beaamde Walsma, die ook haar ploeggenoten complimenteerde. ’’Die hebben heel goed werk gedaan door in het peloton te storen.’’
Mooiste zege
Maar uiteindelijk moest Walsma toch Van der Geest laten gaan, die vervolgens de mooiste zege in haar loopbaan boekte. ’’Ik weet dat het niet de hoofdprijs is hier op de Weissensee, maar in de laatste wedstrijd na zo’n week solo aankomen, dat geeft wel aan dat ik sterk ben. En het is mijn eerste zege op echt natuurijs.’’
Walsma dacht door haar tweede plek beslag te leggen op het leiderspak in de KPN Grand Prix, maar dat bleef uiteindelijk toch om de schouders van ploeggenote Birgit Witte. ’’Ik twijfelde onderweg, maar het blijkt dat Birgit door haar zege in de Alternatieve precies een tiende punt meer heeft. Maakt niet uit. Met twee podiumplaatsen is dit voor mij een heel mooie week geworden.’’
