In de aanloop naar de finale op het Runn-meer bij Falun waren de gedachten vn Spigt wel eens afgedwaald. Naar Kurt Wubben bijvoorbeeld, die zijn laatste natuurijsrace op hetzelfde meer omzette in winst. ’’Dat zou natuurlijk geweldig zijn’’, mijmerde Spigt.
Maar de 28-jarige doktersassistentie hield zelf geen rekening met zo’n scenario. Daarvoor, vond ze, gaf de wedstrijd van donderdag te weinig aanleiding. ’’Het ging toen niet zo fijn dat ik mezelf in deze finale opeens kansen gaf’’, stelde de Koga-rijdster, die vervolgens wel zag hoe zaterdag de omstandigheden volledig anders waren. ’’Sneeuw, wat minder wind, zwaarder ijs. Eigenlijk de dingen waar ik zelf altijd van houd.’’
Droomafscheid
Een uurtje of drie later stortte ze zich na haar winnende sprint in de armen van ploegleider Lammert Huitema. De man die zelf al zoveel meemaakte, deelde in de prachtige emotie van het moment, net als even later alle ploeggenotes van Spigt. ’’Fantastisch. Zo’n afscheid, daar droomt elke marathonschaatser van’’, wist Huitema.
Zelfs Spigt. De altijd zo nuchtere Noord-Hollandse lacht immer en overal, was nu ook onder de indruk van wat ze zelf had gepresteerd. ’’Ik voelde tijdens de wedstrijd dat ik misschien toch wel kansen had om in ieder geval op het podium te eindigen. Dat had ik ook van anderen te horen gekregen, dat ik vandaag toch minimaal bij de eerste drie moest zitten om zo mijn afscheid wat mooier te maken. Nou, mooier dan dit gaat het echt niet meer worden.’’
De vrouwen hadden het best pittig op het Runn-meer bij Falun. Er werd wel de aanval gezocht, maar het waren uiteindelijk zes sterke dames die elkaar vonden. Dat Spigt daarbij zat, wekte eigenlijk geen verbazing. Ze is de ongekroonde koningin van het natuurijs en maakt dat zowel in Oostenrijk als in Zweden steeds weer waar. Maar ook Van der Stelt, Jade van der Molen, Lisa van der Geest, Witte en Tessa Witteman maakten deel uit van die groep.
Wilskracht
Sterke rivales, maar geen van allen kon deze dag op tegen de wilskracht van Spigt om er iets moois van te maken. Dat bleek wel in de sprint. Spigt kan aankomen, zeker. Maar Van der Stelt en Witte zijn doorgaans toch wat sneller. Niet op deze dag. De sprint was lang, maar eigenlijk was er steeds maar één vrouw die uitzicht op de winst had. ’’Ik was er nu zo dichtbij dat ik het niet meer wilde weggeven. Ik heb alles eruit gegooid in die laatste meters en dan het uiteindelijk genoeg was voor de winst kan ik nog steeds niet geloven.’’
Ze kwam door de zege zelfs nog op het podium van de Grand Prix, waar Witte de tweede mooie prijs binnen een paar weken ophaalde. Dat maakte Spigt niet eens veel uit. ’’Dat ik hier die laatste wedstrijd win, is voor mij al het mooiste cadeau dat ik kon krijgen. Ik ben er echt heel gelukkig mee.’’
Lees alles over de KPN Grandprix Finale op onze speciale pagina.
