“Zo heb ik me nog nooit gevoeld”, zei ze een dag eerder na haar 1500 meter. Leenstra was teleurgesteld, maar zo negatief als het overkwam, was ze nou ook weer niet, benadrukt ze. “Vierde is natuurlijk helemaal niet zo slecht, maar er kwam gewoon niet uit wat ik verwacht had. In de training ging dit niet goed, dat niet goed en ik was gewoon wat negatief", luidt het nu.
Die negativiteit kon ze gelukkig al snel aan de kant zetten, want een dag later pakt ze zilver. "Ik moet even ophouden met negatief zijn, dacht ik. Mezelf naar beneden praten heeft natuurlijk geen zin. Ik kan maar beter zo hard mogelijk rijden en kijken wat het wordt."
In een rechtstreeks duel hield Leenstra de Japanse Nao Kodaira achter zich. "Bij de start ging het meteen heel lekker. Ik dacht vooraf dat ik wel een stuk achter zou liggen, maar ik kon eigenlijk vanaf het begin goed mee. De eerste ronde was goed. De tweede buitenbocht was een beetje lastig, misschien liet ik daar nog wat liggen," kijkt ze terug op haar race.
"Toen nog de laatste binnenbocht. Dat is natuurlijk heel fijn. Daar had ik vandaag geluk mee. En dan finish je in je snelste tijd in Thialf ooit, dat is natuurlijk super. Ik ben blij dat ik een heel goede race heb gereden en ga met een fijn gevoel naar huis."
Met dat goede gevoel kijkt Leenstra eigenlijk terug op de gehele wereldbekerreeks. Of het er met het oog op haar uitspraken van gisteren toch niet teveel waren? "Ik zei inderdaad dat het me zwaar viel, al die wedstrijden. Ik reed er niet meer dan andere jaren, al heb ik me misschien wat serieuzer met de 500 meter beziggehouden."
"Toch heb ik nergens spijt van. Er zit nog steeds een stijgende lijn in en de World Cup is eigenlijk alleen leuk als je alles rijdt. Het gaat om het klassement, dat is het leuke aan de wereldbeker."
