Het is geen makkelijke tijd voor de familie Schouten. Sinds hun moeder enkele weken geleden werd getroffen door een hersenbloeding is ook het schaatsleven van Irene en haar broer Simon niet meer hetzelfde. De zorgen over hun moeder, het werk in de tulpenbollenkwekerij van de familie en dan ook nog een druk schaatsschema.
’’Het is zwaar’’, erkent Irene Schouten (24). ’’In het begin heb ik ook wel eens gedacht dat ik minder wilde schaatsen, dat ik tijd wilde nemen voor de andere dingen. Maar ik heb gemerkt dat schaatsen ook een goede afleiding is, dat ik daardoor even met andere dingen bezig ben.’’
Lichtpuntjes
Haar moeder revalideert inmiddels in Den Haag, ver weg van Heerenveen, de huidige woonplaats van Irene Schouten en broer Simon. Het herstel gaat traag. Irene Schouten haalt de lichtpuntjes uit kleine dingen. Een wenkbrauw die omhoog gaat, een arm die beweegt en soms een teken van iets wat op communicatie lijkt. Bovendien werd ze ook nog eens getroffen door het Norovirus. ’’Daarom ben ik de afgelopen week niet bij haar geweest’’, verzucht Schouten. ’’Ik kon niet het risico lopen dat ik ook besmet zou worden.’’
Maar op de nieuwjaarsdag in Thialf kijkt ze al uit naar de dag van morgen. ’’Eindelijk even niets, eindelijk een moment om wel even naar Den Haag te gaan en zien hoe het met mijn moeder is.’’
Speciaal
Ze vertelt haar verhaal goed. De tranen van een paar weken terug houdt ze binnen, maar in haar stem klinkt wel de emotie door. Want naast de zorgen zijn er altijd die momenten die haar even met de neus op de feiten drukken. ’’Normaal is mijn moeder hier bij, is zij degene aan wie ik mijn bloemen kan geven. We praten ook altijd even na de wedstrijd. Dat mis ik nu, die kleine momentjes die altijd zo gewoon leken maar nu heel speciaal zijn.’’
Ze probeerde wel te genieten van haar succes, van de titel die ze weer mocht bijschrijven op haar steeds rijkere erelijst. Een vluchtpoging halverwege de wedstrijd legde de basis daarvoor. Samen met ploeggenote Carien Kleibeuker en rivales Lisa van der Geest en Janneke Ensing ging ze er vandoor. Reactie uit het peloton kwam er opvallend genoeg nauwelijks en zo reden de vier rap naar een ronde voorsprong.
Niet aan gedacht
Saillant detail: dat waren precies de vier hoofdrolspeelsters van het tulumtueuze NK van een jaar eerder, toen in Amsterdam Van der Geest tegen het ijs ging, Kleubeuker gas gaf, en Schouten en Ensing flink aan het bakkeleien waren. Ze keken elkaar even aan. ’’Hebben we eigenlijk helemaal niet aan gedacht’’, bekende Schouten.
De finale verliep best voorspelbaar. Kleibeuker, eerder al de grote motor in de vuchtpoging, hield het tempo hoog. Schouten kwam achter haar rug vandaan, gevolgd door Ensing, die er op het laatste rechte stuk niet meer voorbij kwam. Voor de moegestreden Kleibeuker pakte Van der Geest nog het brons. Schouten: ‘’Zo’n titel is natuurlijk prachtig, maar ik zie hem nu wel in het juiste perspectief.’’
