Haast anoniem sloop Emma Engbers vorig seizoen naar het eindpodium van de KPN Marathon Cup. Derde werd ze, de rijdster van het kleine Mastermind. Een prestatie van formaat voor Engbers en voor haar team. Maar wel eentje die dit seizoen een vervolg moet krijgen.
Als ze terugblikt op het vorige seizoen kan Emma Engbers niet anders zijn dan dik tevreden. Drie keer stond ze op het podium. Drie keer op de onderste trede weliswaar, maar toch. In een cupwedstrijd, in Haaksbergen en uiteindelijk ook bij de verdeling van de klassementsprijzen. "Ik mag niet klagen’’, zegt ze met gevoel voor understatement. "Het was een mooi seizoen, en daar ben ik blij mee. Maar dat kwam door het goede rijden van de hele ploeg. Dit was een teamprestatie.’’
Kan zijn, maar verrassend was het niettemin wel wat Engbers liet zien. "Dat het zo goed ging wel, zeker wat betreft het klassement. Maar ik heb afgelopen jaar wel een stap gemaakt, en de ploeg ook. Maar aan de derde plek in het klassement hadden we vooraf niet gedacht, wel aan podiumplaatsen. In mijn planning voor de lange termijn was dat ook echt haalbaar. Ik denk zelfs dat we nog verder kunnen groeien. Individueel, maar ook als ploeg.’’
Constant
De 26-jarige Engbers draaide vooral een heel constant seizoen en dat ziet ze zelf ook als de belangrijkste factor. "Ik geloof dat ik alleen de eerste wedstrijd en die ene keer dat ik ben gevallen niet in de top tien eindigde. De rest allemaal wel. Dat geeft vertrouwen. Dan weet je dat het goed zit en dat je voorin kunt rijden, echt met de wedstrijd kunt meedoen. Dat voelt lekker.’’
Tegen het einde van de competitie werd het ook strategie, verklapt ze. "We wisten dat ik kans maakte op die derde plek, dus was het zaak zo stabiel mogelijk te rijden. Daar houd je dan rekening mee. Je vermijdt risicovolle dingen waarmee je normaal misschien een keer een zege zou pakken. Dat was een keuze.’’ De derde plek van Engbers leidde tot een mooi feest. "Ja, dat hebben we wel even goed gevierd met elkaar.’’
De resultaten van Engbers zijn opvallend omdat ze niet uitkomt in één van de grote ploegen in het peloton. Mastermind is een bescheiden team met bescheiden middelen. "Dan is het toch geweldig als je op die manier kunt afsluiten met een derde plek?’’, stelt Engbers, die niet kan nalaten haar ploeg te loven. "Dat mensen voor je willen rijden, vind ik geweldig. Dat ik het dan ook kan waarmaken, is nog mooier. Dat geeft een heel fijn gevoel met elkaar.’’
Meerjarenplan
Het succes, vervolgt ze, zal voor haar persoonlijk niet direct iets veranderen. Al bespeurde ze wel verandering in de manier waarop er naar haar wordt gekeken. "Vorig seizoen al. Ik merkte dat mensen in de finale ineens bij mij in de buurt wilden zitten. Dat was in voorgaande jaren wel anders, haha.’’ Ze houdt zich niettemin vast aan haar meerjarenplan. "De doelen die ik gesteld heb, zijn wel iets ambiteuzer dan voorheen. Maar dat past bij mijn opwaartse lijn.’’
Dat ze nu een zege bovenaan haar verlanglijstje heeft geplaatst, is op zich niet verrassend. "Dat is het mooiste doel, maar dan moeten wel alle puzzelstukjes op z’n plek vallen, binnen de ploeg en in de wedstrijd. Het is precies zoals Robert Post hier al zei: winnen is nooit vanzelfsprekend. Maar ik denk wel dat er kansen zijn en dat we die moeten benutten, ook als ploeg. Wij gaan er alles aan doen en dan zien wel wat het oplevert.’’
Hoe dan ook is Mastermind wel het bewijs dat het vrouwenpeloton in de breedte steeds sterker wordt. "Wij zijn een mooi voorbeeld van een opleidingsploeg bij Groenehart die onder een nieuwe sponsor zich goed heeft ontwikkeld. We rijden ook al lang met elkaar. Ik zit al zes jaar in een team met Jessica Merkens, en met Kristine Wijdenes ook al vier seizoenen. We hebben er samen met Imke Hermans heel bewust voor gekozen bij elkaar te blijven en door te bouwen op wat we nu hebben bereikt. En dan is dat oude opleidingsploegje nu toch een outsider die mee kan doen om de winst.’’
Engbers, die als verandermanager werkzaam is bij sponsor Mastermind, hoopt die lijn zaterdag in Amsterdam door te trekken. "De eerste wedstrijd, die is altijd spannend en nerveus. Een beetje gek vaak ook. Ik hoop dat het zware omstandigheden zijn en dat we er een oer-Hollandse wedstrijd van kunnen maken. Wie weet wat er dan mogelijk is.’’
